Mijn mooie, lieve jongen
Mijn mooie jongen, speciale jongen, mijn kind waar ik trots op ben. Mijn kind met autisme...
Allereerst lieve schat van me wat is jouw mama trots op jou, en wat voel ik me vereerd om jouw mama te zijn. Elke avond als je naar bed gaat, zeg ik dit tegen je, Net als dat ik het tegen mijn andere kinderen zeg. Maar vanavond benoem ik het bij jouw nog eens extra en geef ik je een knuffel.
Ik merk aan je dat het wat doet, want je houdt mij net iets langer vast dan normaal, en probeert mijn geur op nemen terwijl je mij knuffel aanpakt.
Hieraan merk ik dat je mij nodig heb, en dat je geen goede dag heb gehad.
Deze deel ik met je mee, dus ben blij dat je met me wilde knuffelen.
Vandaag hadden we over jouw een gesprek op de dagbesteding waar je tijdelijk ben geplaats. Omdat school even geen optie meer voor je was.
Hierin lijk je op je gemak te zijn en krijgen papa en mama weer langzaam te zien, dat je ook meer emoties weer kan ervaren dan alleen boosheid of verdriet.
Dit wordt ook gelukkig opgemerkt door de begeleiders op de dagbesteding, Maar ze zien ook een jongetje dat erg met zich in de knoop zit, en zichzelf elke keer weer negatief weg schuift.
Het gesprek was lang en moeilijk om als ouders aan te horen dat je kind niet lekker in zijn vel zit. Want ik denk als je kind geboren wordt dat je alles als ouder als inzet om je kind gelukkig te maken en dat het kind lekker in zijn vel zit.
Wat nou als het je niet lukt, en je krijgt te horen van een hulpverlener dat het niet zo goed gaat met hem, en je weer tips krijgt om het zo aan te pakken. Wat doet dit als ouder met je.
Als ik het bij mezelf laat , denk ik soms echt dat ik faal als ouder, in iedere geval bij jouw mijn kind krijg ik het gevoel, Waarom kan ik jouw niet gelukkig maken, en je broertjes en zusje wel.
Ik weet dat je van me houdt, want elke keer als je me ziet wil je knuffelen of aan me zitten en zeg je in mijn oor, ik hou van je.
Dit geeft mij weer kracht om verder te zoeken naar een weg die jouw wel kan laten lachen en een gevoel kan geven van geluk.
Ooit gaan we hem vinden.
Nu ga ik elke dag meer van je houden en van je leren. En zeggen ik ben trots op je.
Anoniem
Het lijkt alsof ik onder mijn zoon lees. Dikke knuffel!
Anoniem
? Is een type foutje natuurlijk!
Anoniem
Tranen en kippenvel? Lijkt mij vreselijk om te horen dat je kind niet lekker in zijn vel zit.. dan breek je als ouder. Sterkte en een knuffel!
Anoniem
Wellicht een hele gekke gedachte. Maar heb je er ooit over nagedacht om hem thuis te houden en voor nu zelf les te geven? Ik heb het idee dat hij zich bij jou het prettigste voelt en zo kun je hem de steun bieden die hij wellicht nodig heeft. Uiteraard moet die mogelijkheid wel haalbaar zijn in uw gezinssituatie.