Mijn moeder werd verliefd op een jongen in Tunesië

... Waar moet ik beginnen? Ik kan er luchtig over praten maar dat was een jaar geleden wel anders.

Vorig jaar september ging mijn moeder een weekje Tunesië. Prima, dachten mijn vader en ik. Eenmaal bij terugkomst leek de vork anders in de steel te zitten. Mijn moeder was verliefd geworden op een jongen in Tunesië van 26 jaar oud. Mijn leeftijd. Ik dacht dat ik gek werd! Hoe ze hem kende? facebook uiteraard. Mijn vader was teleurgesteld en ik was in shock!

Als eerste schoten bij mij de beelden van Kees van der Spek opgelicht in het buitenland door mijn hoofd. Alsof ik een slecht artikel van de VIVA aan het lezen was. Maar ik geloofde niet dat dit liefde kon zijn.

Mijn moeder vertrok vrij snel erna voor 3 maanden naar Tunesië. Ik vond dit heel heftig en ik nam het haar kwalijk dat ze ons hier erg in de steek liet voor iets wat in mijn ogen niet écht kon zijn. Deze jongen is toch uit op geld dacht ik? Na vele discussies met mijn moeder verslechterde het contact en toen... toen bleek ik zwanger te zijn.

De spanning tussen ons was vreemd. Ik vertelde haar dat ik zwanger was en vlak erna kregen we ruzie over de situatie met die gekke tunesiër en verwaterde het contact. Iets wat je toch graag met je moeder wil delen is het feit dat je een kindje in je buik draagt. Hoe voelde dat bij haar? Hoe ging het bij haar? Wat deed zij toen....? Zo veel vragen maar na de ruzie en de dingen die er gezegd waren veroorzaakte dit bij mij alleen maar stress en hield daarom afstand.

Dit was letterlijk killing. Je mist tóch je moeder.

De genderreveal kwam eraan en ik had in dat half jaar een veel sterkere band opgebouwd met mijn vader. De genderreveal was dan ook bij hem in de tuin. Maar het was onmogelijk om mijn ouders samen op 1 plek te krijgen. Door de spanningen heb ik ervoor gekozen om mijn moeder niet uit te nodigen en het even te laten rusten. En dan wordt de babyshower nog georganiseerd. Ook hier was zij niet bij. Bewust voor gekozen dat wel. Moeilijk? Jazeker. Er zijn vele discussies geweest en opmerkingen richting mij om toen nog boos genoeg te zijn geweest om deze keuze toch te maken. En het deed mij alsnog heel erg pijn.

Toen vervolgens "liep ik haar tegen het lijf" toen ik onverwachts bij mijn oma op visite ging. Eerst wilde ik vertrekken maar ik wilde me niet laten wegjagen en ook voor mijn oma wilde ik niet teveel drama maken. Ik ging zitten en had een vrij normaal gesprek. Sinds die tijd had ik besloten na lange tijd boos te zijn geweest om haar netjes een geboortekaartje te sturen en ik wilde haar kleindochter niet weghouden bij haar.

Maar wat nu? Mn moeder wilde dolgraag langskomen. Vaak ook. Hoe ga je daar mee om? Geen idee. Ze bedoeld het goed. En die tunesiër? Die is nog in the picture. Of ik daar blij van word? Nee... maar, thats life.

@samlarissa