5 jaar geleden
Mijn lichaam accepteren!
Dit is voor mij een ding. Een heel ding zullen we maar zeggen. Ik heb van mezelf nooit echt een heel ‘skinny’ lichaam gehad. Dat hoef ik ook niet. Ja, ik vind het wel mooi. Dit is voor mij alleen écht niet realistisch en haalbaar. Ik heb gewoonweg de discipline die daarbij komt kijken niet.
Wel had ik voordat ik zwanger werd van de kinderen een ander maatje als wat ik nu draag. En mijn verstand zegt dat dit ook logisch is. Want hallo, je hebt 2 kinderen gedragen en gebaard. Maar mijn gevoel zegt iets anders. Mijn gevoel zegt dat ik me niet lekker voel in mijn lichaam. En ik wil daar oprecht wel iets aan doen maar ook dat lukt me gewoon momenteel niet.
Ik ga 2 keer in de week sporten waar ik voorheen nooit ging. Maar dan komt mijn valkuil. ETEN! Ik hou er zo verdomd van. Ik kan gewoon niet van de lekkere dingen afblijven. Eerst had ik hier nooit moeite mee maar de laatste tijd? Om gek van te worden.
Ben ik wezen sporten kom ik thuis met honger. In plaats van dat er iets gezonds in gaat pak ik een stuk chocolade omdat ik daar enorm veel zin in heb. Weer voor niks gesport dus.. En nou weet ik ook dat ik ga sporten om fit te worden en niet perse om af te vallen. Zou ik dit wel doen zou het helemaal mis gaan omdat ik dan continue gedemotiveerd word door mijn gewicht wat niet minder word. En doordat mijn kracht wel meer word kan ik me aan het fitter worden heel goed vasthouden en motiveren.
Voor nu moet ik denk ik maar gewoon leren mijn lichaam te accepteren. Met dat buikje en dat maatje meer. Ik vind het een lastig iets en heb er bij andere mensen totaal geen moeite of problemen mee als ze een maatje meer zijn. Bij hun kan ik kleding wél heel mooi vinden die ik zelf dus niet aan durf te trekken omdat dat shirtje wat meer aansluit en mijn buik zichtbaar is. Dit is bij hun precies hetzelfde als dat ik het zo dragen maar toch, toch voelt het anders.
Ik doe mijn best maar toch kan ik het voor nu nog niet helemaal loslaten om mijn lichaam hoe die nu is te kunnen accepteren. Ooit komt dat wel goed. Hoop ik.
Heb jij ook een ander lichaam overgehouden aan je zwangerschappen en daar moeite mee?
Huisjeboompjebroertjes
Ja precies! En natuurlijk heb ik er 2 prachtige kinderen voor terug gekregen absoluut. Maar dat wil niet zeggen dat je daardoor dan ineens gelukkif word van je lichaam 🙈 En helaas gaat het sporten nu ook niet zo goed. Ik had de blog al even ingepland staan en ging echt een tijdje hele goed 2 avonden in de week. Maar sinds December hebben we naast ons eigen bedrijf nog een bedrijf overgenomen. Werk ik 24 uur bij mijn baas en mijn man ook nog fulltime voor zijn baas. Daardoor moet alles in onze avond uren en vrije dagen geregeld worden voor het bedrijf. En dat is helemaal niet erg want dat is natuurlijk ook onze toekomst. Maar daardoor schiet het sporten er wel echt even bij in😬🙈. Alle hoop dan maar dat de laatste kilo's het me gunnen om zelf te vertrekken..😂🙈
TussenPost&pre.
Hallo Kelly, knap dat je het thema aankaart. Meestal worden deze afgedaan met "je hebt er iets moois voor terug gekregen". Alsof de persoon die je was en iedere dag in de spiegel herkende geen hechtwaarde mag hebben. Ik heb er zelf heel veel moeite mee dat mijn lichaam veranderd is. En was naïef door andermans uitspraken mbt zwangerschaps gewichtstoenamen en weer ontzwangeren. Ik ben wel altijd slank geweest ( maar toch heel onzeker). Tijdens de zwangerschap van mn zoontje ben ik in 42weken 30kg aangekomen.. ik at alles waar ik zin in had. Iedereen vond t prima " nu mag je" en "dat raak je zo weer kwijt". Maar zodra ik bevallen was, was ik in shock... ik was niet bekend met wat "normaal" is na een bevalling.. ik herkende me niet meer in de spiegel en moest huilen als ik mezelf in een weerspiegeling zag. In mn hoofd was ik immers nog steeds slank. Maar als ik zonder baby over straat liep was ik gewoon een dikzak omdat niemand wist dat ik net bevallen was. Pas 1.5 jaar later toen ik weer in de horeca ging werken was ik 25 kg kwijt. Er kwam wat vreugde terug omdat ik mezelf weer een beetje terugzag. 2e zwangerschap nam ik me voor me niet gek te laten maken. Maar ondanks opletten met voeding wist mijn lijf al snel- zwanger? Oke hier heupen, buik en borsten! En met 39 weken zat ik weer+20kg. Maar het ging anders dan verwacht en mn dochter werd stilgeboren. Ik had haar wel volledig uitgedragen maar niks moois ervoor terug gekregen. Mijn hele plan om deze x die kilo's als trotse mama te ownen ging niet op. Het voelde heel oneerlijk en extra kwetsend om zo met mezelf geconfronteerd te worden. Ik wilde er snel vanaf dus ging kha eten en wandelen. Na 5 weken weer werken zorgde ervoor dat ik langzaam weer in vorm leek te komen. Bovendien werd me t hormonal haarverlies niet bespaart. Maargoed na 5 maanden keek ik opgelucht in de spiegel.. het vertrouwen was terug dat het dus wel kan.. maar het blijft een ander lijf. Voor mn gevoel is t nog een litteken waar ik aan moet wennen. Ik ben inmiddels 4 maanden geleden bevallen van nog een meisje en ze groeit goed op de bovenste curve 😅. Ikzelf doe het rustig aan en hoop de laatste 10kg nog ooit aju te zeggen. Maar na alles is dit 1 van de dingen die ik er mooi voor heb teruggekregen.. het besef dat het allemaal relatief is. Hoe je het ziet en hoe je je voelt. Sorry voor de lange post.. ps je ziet er fit uit!