Mijn levensverhaal deel 7

Nadat ik bij de zwerf jongeren opvang weg moest had ik niks meer waar ik naar toe moest. De relatie met theo was voorbij. Ik had niks en niemand meer. Het contact met m'n moeder en zussen en broertje had ik niet. Mieke kon me niet helpen. Ik met m'n 19e jaar jong ben toen naar de zwerf opvang gegaan. Savonds kon ik om 20:00 daar terecht. Kreeg er eten en een piama. Ik moest slapen tussen de zware junks en zwervers. Gelukkig kwam ik wel op een kamer met alleen vrouwen. Smorgens om 8:00 moest ik weer weg. En van 10:00 tot 15:00 kon ik terecht op de dagopvang. Dieper kon ik niet zinken. Stoppen met de drugs was op dat moment voor mij geen optie. Want dat was wat mij nooit in de steek liet. Hier heb ik 3 weken doorgebracht en in de tussentijd dat ik er niet terecht kon was ik door de stad aan het zwerven. Ik leerde daar iemand kennen die me mee nam naar een vriendin en daar mocht ik logeren. Sliep daar op de bank. Maar ze had geen gas warm water of licht. Maar voelde me wel veilig en welkom. Na 2 weken zag ik het leven niet meer zitten en heb toen een overdosis medicatie geslikt. Maar raakte na een half uur in paniek en ben naar een vriend gegaan. Daar klopte ik aan en vertelde wat ik gedaan had. Ik moest van hem proberen alles er uit te spugen wat me niet goed lukte. Ik weet dat ik ineen zakte en er ineens 2 mensen van de ambulance er waren. Ze prikte me met hele grote naalden in m'n arm en zeiden dat ik bij moest blijven. Dit lukte niet. Ze hebben me toen met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Ik heb daar het weekend doorgebracht. M'n moeder was in gelicht maar kwam niet naar me toe. Een vriend heeft het hele weekend langs m'n bed gezeten. Ik heb niet veel mee gekregen. Alleen dat ik een vies zwart drankje moest drinken. Een tegengif. M'n maag kon niet meer leeg gepompt worden. Na dat weekend kwam er een arts/ psychiater die met mij een gesprek aanging. Ik wou weg uit het ziekenhuis en ben weer naar m'n vriendin gegaan. Na een paar weken had ik eindelijk een kamer voor mezelf. Ik kreeg weer wat contact met mijn moeder. 

Nadat ik daar 2 weken zat leerde ik Milan kennen. Hij was 9 jaar ouder als mij. Ik was meteen verlieft op hem( of ja dacht dat dat verliefd heid was) al heel snel ben ik samen met hem gaan wonen. Nadat ik daar een maand woonde kon ik naar een andere kliniek eentje om en af te kicken van de drugs en voor mijn psychische problemen. Ik had de kracht nog niet om helemaal te stoppen met de ritalin en kreeg het daar voor elkaar om medicatie te ruilen zodat ik toch m'n ritalin had. Na een tijdje kreeg ik ruzie en sloeg een andere meid van de afdeling waardoor ik weg moest. Ik ging weer trug naar Milan. Maar hij begon me te slaan. En me psychisch gek te maken. Ik wou terug naar de kliniek. Na 3 maanden kon ik trug. 2 dagen voor mijn 21e verjaardag zat ik weer in de kliniek. Maar dat heeft niet geholpen. Was nog steeds niet van de ritalin af. Naar 3 maanden ben ik weer gegaan. Weer terug naar Milan. Ik kwam erachter via via dat hij sex had gehad met mijn beste vriendin. Ben me toen gaan testen en had een soa. Ik kreeg medicatie van de dokter en Milan ook. Na 2maanden heb ik me nog eens laten testen en had weer een soa. Weer medicatie gekregen. En toen was het weg. Ik durfde niet weg te gaan bij Milan. Ik hield van hem ondanks dat hij vreemd ging en me sloeg. Ik ben zelfs met hem gaan verhuizen. Toen werd het allemaal nog erger. Hij maakte me zo gek dat ik een geregeld ramen en deuren kapot sloeg. Een x ben ik met m'n arm door een raam gegaan en moest naar de huisarts. Hij heeft toen m'n arm op verschillende plekken gelijmd. Na 2,5 jaar met hem samen te zijn is het me uiteindelijk gelukt om niet meer ritalin te snuiven. Ook cocaïne heb ik niet meer aangeraakt. Ik werd echt wakker na een nachtmerrie. Ik droomde dat ik op de straat sliep en iemand vroeg welk jaar het was. Het was 2019. Ik werd wakker en dacht dit is niet wat ik wil. Ik wil een lieve partner en een gezin stichten een leuk huisje met een tuin. Het was erg moeilijk om te stoppen met de hard drugs. Had geen steun van niemand niet. Want ja wie gelooft er nu iemand die al 6 jaar verslaaft is. Ik kwam er al snel achter dat ik geen gezonde relatie had. Milan ging vaak vreemd. Trekt zich af achter de gordijnen. Kon daar wel uren mee bezig zijn. Ook zocht hij fitis van jonge meisjes op internet die in een badpak op de foto stonden en trok zich daar bij af. Hij sloeg me nog vaak in elkaar. Na 8 maanden van de hard drugs af te zijn wist ik het zeker ik wil weg en nooit meer terug komen. Maar wist niet waar ik terecht kon. Toen heb ik met mijn moeder gepraat. Die had ook in de gaten dit gaat een keer fout. Ze is de familie af gaan bellen want mij in huis nemen kon ze niet meer. Ik kon bij mijn neef terecht. Ik zou het weekend naar m'n moeder gaan en dan dinsdags na m'n neef gaan en afspraken maken over hoe en wat. Maar hij kwam naar m'n moeder toe dat weekend. Z'n dochtertje vertelde me ineens dat Milan haar had aangerand en dat ze niks tegen mij mocht zeggen dat als ze dat wel deed hij mij wat aan zou doen. Ik schrok heel erg. Gelukkig kon in smaandags al bij hun wonen. Heb Milan opgebeld en gezecht dat ik dinsdag na huis kwam. En dat hij gewoon kon gaan werken. Maar dinsdags ben ik wat spullen op gaan halen en m'n katjes. Bijna alles wat in dat huis stond was van mij. Maar kon niet alles mee nemen. Dus heb heel veel laten staan. De belangrijkste spullen mee genomen. Sleutels door de brievenbus gegooit en ben nooit meer terug gegaan. 

Eindelijk heb ik voor mezelf durven kiezen eindelijk vrijheid

Word vervolgt.....