Mijn ingreep tegen snurken #8

Nou deze week was het dan zover, mijn eerste controle afspraak.

Op zich voel ik me goed. Ik kan weer eten en drinken. Alleen pikant eten nog niet, dat brand meteen in mijn keel, maar goed het zal ook nog wel gedeeltelijk wond zijn. Wel verslik ik me snel. Het voelt alsof mijn keelgat enorm groot is en ik niet precies weet waar ik het naartoe moet slikken ofzo, apart gevoel haha. Ik kan de letter R nog niet echt uitspreken en soms met hoesten is het nog wat gevoelig. Al met al ben ik tevreden, dit na maar 4 weken na de operatie mag ik niet klagen denk ik.

Ik heb mijn eerste controle moeten verzetten omdat ik niet kon. Er is een nieuwe afspraak gemaakt en de mevrouw die ik aan de telefoon had vond ik niet zo geschikt voor telefoonwerk. Er vielen lange stiltes en ze begreep mij niet helemaal. Ik was vanaf dat moment al bang dat het verzetten van de afspraak niet helemaal goed ging. Maar ik had tijdens mijn opname op het computerscherm van de zuster gezien dat de nieuwe afspraak er wel instond dus ik had er vertrouwen in.

Aangekomen bij de balie van de KNO afdeling meld ik me. Ik zie de assistent een beetje verward kijken en ben bang dat het toch is misgegaan. Na even zoeken heeft ze de afspraak toch gevonden maar niet bij de arts waar ik moest zijn, die mij geopereerd heeft. Hmm, dat is niet zo handig, dat is er dus mis gegaan. Goed ik ga toch in de wachtkamer zitten.

Als ik word binnengeroepen neem ik plaats op de onderzoek-stoel. "zo, jij hebt een hele heftige operatie gehad zie ik, 10 kilo afgevallen?" Ik moet een beetje lachen van zijn opmerking, zo direct, maar ik knik "ja zo ongeveer wel ja". Hij zet zijn lampje op zijn hoofd en gaat eens kijken. Samen met een assistent zitten ze dan voor me, in mijn mond te kijken. "Oh, normaal halen ze maar de helft van de huig weg, hier is hij helemaal weg, misschien is hij nog wat gekrompen na de operatie". Hij geeft aan dat dat niet zoveel kwaad kan, alleen dat het slikken dan wat moeilijker gaat omdat de huig normaal bepaalt waar je eten of drinken terecht komt. Het kan zijn dat ik mij wat vaker verslik. Nou dat herken ik wel al.

Dan trekt hij nog even aan mijn tong en kijkt nog wat verder in de keel. Hij laat niet heel veel los. Wel vraag ik nog even of het mooi aan het helen is en dat bevestigd hij. "het lijkt me wel handig dat we nog een controle afspraak inplannen bij de arts die jou heeft geopereerd, dat hij ook nog even kan zien wat hij heeft aangericht". Oei ik schrik een beetje wat deze opmerking. Is het zo'n ravage denk ik? maar door de haast en directheid van deze arts vergeet ik gewoon te reageren, het kan ook wel een grapje zijn, ik kan hem niet echt peilen.

Nou nieuwe afspraak gepland voor over 6 weken en dan hoor ik wel wat die beste meneer te zeggen heeft. Ik ga er maar van uit dat het gewoon mooi uitziet en nog even tijd nodig heeft om helemaal te herstellen. Helaas heb ik er geen prachtige zangstem aan overgehouden (had ik wel een beetje gehoopt) maar wel heb ik nog even gevraagd aan T of het nu eigenlijk geholpen heeft, want dat weet ik nog niet. "Jazeker zegt hij, zeker heeft het geholpen, je snurkt niet meer". Ondanks de vreemde afspraak, doe ik toch even een vreugde dansje. Het is niet voor niks geweest...