Mijn hoofd

Er waren talloze kamertjes in mijn hoofd. Van iedere pijnlijke situatie en fase uit mijn leven vulde er zich één. Om de deurtjes te openen en om te durven kijken moest ik de kracht vinden.

Mijn angsten zijn ouwe kwelgeesten uit het verleden. Te lang en te vaak heb ik de controle uit handen gegeven. Machteloos, gevoelloos bleef ik achter. Wachtend tot de nacht voorbij zou gaan. Afvragend of dit gevoel ooit over zou kunnen gaan.

Talloze gedachtes. Speelde er zich af in mijn hoofd. Als een storm op zee nam mijn hoofd mijn gevoelens met zich mee. 

Ik ben nog niet op het punt om te zeggen dat ik alles kan vergeten. Maar ik heb ingezien dat ik me er wel bij neer kan leggen.

Niet iedere vervelende situatie is het gevecht waard. Ik heb ontdekt dat je ook gecontroleerd uit een situatie kan stappen. Waarbij je niet vlucht, niet vecht maar de situatie ziet zoals het is en je koers veranderd.

Je niet achterom kijkt met angstige ogen, Je niet achterom hoeft te kijken met boosheid, maar je vooruit kijkt naar nu. En in het grotere geheel heeft dit alles mijzelf gemaakt tot wie ik nu ben.