Mijn gevolgen na PTSS!

Een paniekaanval krijgen na een doktersbezoek, dit zijn mijn gevolgen na mijn trauma en PTSS! Zo ook vandaag, ik moest naar de KNO-arts, ik zit daar met volle moed. Ze bestudeert mij, doet wat onderzoekjes, en dan komt het: ze wilt in mijn neus kijken met een camera! Ik voel de paniek, zweet en tranen. Maar ik laat me niet kennen! Goed ademen, let op je ademhaling.

Ze begint; ik kan dit! Ze ziet aan me dat ik het moeilijk krijgt, ze leidt me af, ik voel de tranen rollen, ze gaat gewoon door. Niet stoppen! Oké, bijna klaar nog één keer te gaan. Ik voel mij slap worden maar ondertussen knijp ik flink in haar been, ik ben niet ontspannen genoeg! Het lukt mij niet meer om te ademen, ik krijg het benauwd! Ze duwt mijn hoofd gelijk tussen mijn benen zodra ze klaar is. Goed inademen, lang uitademen! De verpleging komt met natte doekjes, en stellen mij tot rust. De arts begint te vertellen maar ik luister niet! We maken nieuwe afspraak en eenmaal bij de balie kijkt de receptioniste mij aan, ze ziet aan me dat ik het moeilijk heb! Ze vraagt of ik glaasje water wil en ik barst in tranen uit. De emotie komt altijd later! Ik heb het geflikt maar ik voel me daarna altijd even kut. Potje janken helpt en ik kan er weer tegen aan!

Ik ben nooit bang geweest voor de dokter, tandarts, ziekenhuis of zelfs bloedprikken. Maar na mijn nare, traumatische bevalling en de PTSS trek ik mij terug in mijn schild. Als een baby in een foetus houding! Maar dat geeft niet, ik schaam mij niet, ik ben juist trots op mezelf! Ik weet wat er speelt en feit dat ik de stap al neem mag ik trots op zijn. Ik weet dat er veel mama’s zijn met PTSS die dit niet durven, maar geef niet op! Steun op de mensen die je hebt en op de medische zorg die er te bieden is! ❤️