Mijn doel behalen

Na mijn gesprekken bij de praktijkondersteuner bleek al snel dat er diepere wonden geheeld moesten gaan worden dan dat zij in haar macht had. Ze verwees me dan ook door naar de psygoloog en ondertussen had ik ook al besloten hulp in te schakelen bij de WMO.

Vanwege de corona liep alle hulp flinke vertraging op. Ik ben nu ongeveer een half jaartje intensief aan de gang met mijn doelen en ik moet zeggen, ik ben trots! Ik ben er echt lang nog niet, maar de opzet gaat goed. Ik haal meer energie uit dagen die eigenlijk juist drukker zijn dan voorheen. Als je een half jaar geleden aan mij had gevraagd hoe ik het voor me zag, had ik waarschijnlijk gezegd dat ik echt geen idee had! Nu wel!

Ondanks het positieve uitzicht merk ik natuurlijk ook meer wanneer het nou eigenlijk niet zo goed gaat. Dat is natuurlijk positief, maar niet altijd even fijn. Gelukkig heb ik een fantastische man die me in alles steunt en vaak beter weet wat ik nodig heb dan dat ik dat zelf weet.

Sem is ondertussen 1 jaar en een maand oud en hij doet het fantastisch! Ik vind het zo mooi om te zien hoe het kleine inie mini mensje in de couveuse opgroeid tot zelfstandig jongetje dat de grote mensen wereld ontdekt!

Ik ben super dankbaar dat ik tot nu toe dag en nacht met Sem mocht delen! Maaar bij doelen horen stappen en stappen worden gezet. Ik heb me opgegeven als vrijwilliger bij een verzorgingstehuis! Het staat allemaal nog in de startblokken, maar ik hoop te kunnen gaan beginnen en langzaam uit te bouwen naar dat uit eindelijke doel!

Het voelt goed!