7 jaar geleden
Mijn dochter voelt zich een jongen - Deel 4
Veel verdriet, onrust en onbegrip de afgelopen periode. Een lastige periode waar we even doorheen moeten, nou ja we... ik eigenlijk.
De laatste tijd is het erg hectisch bij ons thuis. Niet alleen omdat we als gezin nou eenmaal anders zijn, maar omdat alle tegenslagen altijd tegelijkertijd komen. Je kent het wel, de wasmachine gaat kapot, hoppaaa nog geen dag later begeeft de stofzuiger het en alles komt altijd in drieën zeggen ze bij ons altijd... dus ja hoor ook de auto krijgt zijn kuren... grrrr! Heel vervelend. Nu zijn dit allemaal materiele zaken en die zijn altijd vervangbaar, maar mijn gezin, familie en werk zijn zo makkelijk niet vervangbaar, zeg maar gerust niet.
Nu zitten we thuis midden in een verbouwing en er gaat meer mis dan goed. Dan komt daarbij dat het bedrijf waar ik werk op zijn einde loopt. Het zal niet lang meer duren of we staan allemaal op straat... en ja je blijft maar de schone schijn ophangen bij vrienden en kennissen. Alles gaat toch altijd goed? Nou niet dus.
Zo hadden we vorig weekend een bruiloft van mijn nicht. Onwijs leuk! De hele familie mocht komen en zo ook wij met Saar. Het was prachtig, hoe ze werd weggegeven door mijn oom, de mooie witte jurk, de openingsdans en natuurlijk haar haren, make up en boeket. Op dat moment werd het me teveel. Ik besefte me ineens dat ik dit misschien wel nooit op deze manier zou meemaken met onze Saar. Op datzelfde moment tikt Saar me aan en zegt: "Mama, ik trouw later in pak net als Jim". Ik kon mijn tranen niet bedwingen... zo stom eigenlijk. Ik wil toch niets liever dan een gelukkig en blij kind? Waarom wil ik dan zo graag dat Saar blij zou zijn als een meisje? Misschien omdat het dan allemaal wat makkelijk zou zijn voor ons als ouders zijnde? Het klinkt heel egoïstisch zo op papier, maar het is zo lastig om te accepteren anders te zijn dan anderen... Ik heb het er behoorlijk zwaar mee de laatste tijd. Ik hoop maar dat het vanzelf weer overgaat en ik snel weer vol goede moed met Saar kan shoppen op de jongensafdeling zonder emotioneel te worden.
Mama3LL
Super lieve reacties! Thanks! Jullie geven me kracht :)
Anoniem
Wat dapper dat je dit met ons wil delen! En wat doe je het goed om je kind te laten zijn wat zij wil zijn Kan er niet over mee praten hoe moeilijk die omschakeling zou moeten zijn voor jou/jullie maar echt dapper en je kan op jezelf dan ook wel heel trots zijn! Ik heb gisteren toevallig een vlog van een meisje zitten kijken die geboren was als jongen maar zich een meisje voelde en als ik dat verhaal zo hoorde heb ik echt te doen met de gene die zo met zichzelf in de knoop zitten Daarom zo knap hoe je er als moeder mee om gaat alle lof voor jou!
Annemiek2
Ik snap het wel hoor. Onze zoon is weer op een andere manier anders en ook wij hebben zo onze vragen of hij gelukkig zal worden en of hij geaccepteerd gaat worden in de maatschappij. Je kunt niet meer dan alles stap voor stap doen, denk ik, en maar accepteren dat je kind anders dan andere. Ooit zal het goed komen...... Heel veel moed en kracht. Soms kun je dat ook gebruiken naast te weten dat je het goed doet.
Anoniem
Wauw wat ben jij een topper! Ik heb in 1x al je blogs gelezen. Met tranen in me ogen en heel veel respect! Wat mooi dat je voor je kinds geluk gaat en daarin een weg aan het zoeken bent! Dit lijkt me ontzettend zwaar en moeilijk! En logisch dat dit voor saar maar ook voor jullie als ouders een lang acceptatie proces is! En je mag echt wel af en toe emotioneel zijn of er door heen zitten het is namelijk niet niks! En zal tijd nodig hebben! Zoals iemand anders al zei, ook stukje rauw proces! Tis toch een andere toekomst dan dat je had gedacht! Maar ik ben ontzettend trots op jullie dat jullie kiezen voor saars geluk! En hoe moeilijk het ook nog word, want je zal helaas nog veel bergen en beren op de weg tegen komen! Luister naar je gevoel en naar saars gevoel! Samen gaan jullie dit avontuur en de wereld aan en samen staan jullie sterk! Ik wens jullie heel veel sterkte en je bent een top moeder! X