'Mijn brein werkt anders'

Frank en ik weten nu twee jaar dat Lieve autisme heeft. Lieve weet dat zelf een jaar. Het is een leerproces, voor ons meer dan voor haar. Ik vind mijn 8-jarige dochter door autisme extra kwetsbaar en probeer haar zoveel mogelijk te beschermen. Dus toen ze aan mij vertelde dat zij haar allereerste spreekbeurt in de klas over autisme wilde houden, had ik daarover in eerste instantie mijn twijfels. Kon Lieve niet beter iets vertellen over haar huisdieren of zoiets? Een lekker neutraal onderwerp? In mijn hoofd ontstond een denkbeeldig gesprek tussen ouders van haar klasgenoten die er helemaal niets van begrepen en mijn dochter in een hokje wilden stoppen. Ik vond dat ik Lieve op onbegrip moest voorbereiden en zei daarom dat autisme heel lastig is om uit te leggen. Dat ik niet wist of iedereen het zou begrijpen. Maar daarom wilde Lieve het nu juist! Ze kon het dan toch gewoon nóg een keertje uitleggen? De trots op mijn dochter overwon het van mijn bezorgdheid. Dus gingen we samen aan de slag: de ambulant begeleider, Lieve én ik.

Vooroordelen

Het werd een kleurrijke powerpointpresentatie met vereenvoudigde uitleg over wat autisme nu eigenlijk is. Het brein mét autisme naast het brein zónder autisme op de website van KOEKIE Autisme Begeleiding, sprak Lieve direct aan. Dit plaatje hielp Lieve om haar klasgenoten een inkijkje te geven in haar hoofd. Lieve legde uit wat het voor haar betekent om autisme te hebben door over haar sterke en minder sterke kanten te vertellen. Ze durfde zelfs te delen dat zij zich soms heel onbegrepen en alleen voelt. Haar spreekbeurt bood een mooie kans om een aantal vooroordelen weg te nemen. Zo vertelde Lieve dat je met autisme geboren wordt. Daar kun je niets aan doen. Dat je aan de buitenkant niet kunt zien of iemand autisme heeft. En dat mensen met autisme net zo verschillend zijn als mensen zonder autisme.

Op van de zenuwen

Omdat ik graag wilde weten hoe het verhaal van Lieve ontvangen werd door haar klasgenootjes, mocht ik erbij zijn. In groep 5 van deze reguliere basisschool zitten geen andere kinderen met autisme. Ik was op van de zenuwen. Het bemoedigende glimlachje naar Lieve bij binnenkomst, kostte mij behoorlijk wat moeite. Terwijl ik zo ontspannen mogelijk probeerde te gaan zitten in een onopvallend hoekje van de klas, stond mijn dochter al op haar plekje voor de klas en het digibord. Na de eerste paar minuten, nam ze gelukkig iets meer de tijd voor haar verhaal. Maar ook al bleef haar spreektempo vrij hoog en bleef het volume laag, geen van haar klasgenootjes haakte af. Allen luisterden geïnteresseerd en met aandacht.

Supercool

Na afloop kwamen er uit de klas enkele vragen. Of het overgaat. En of Lieve het erg vindt dat ze autisme heeft. Maar er werd vooral veel respect en bewondering voor Lieve uitgesproken. Wat knap van haar dat ze dit verhaal zo vertelt. En dat ze wil uitleggen wat er bij haar 'anders' gaat dan bij hen. "Super-super-super-super-supercool." En: "Nu begrijp ik waarom je op mijn partijtje zo deed. Ik begreep niet wat je er eng aan vond, nu begrijp ik het beter." Maar ook: "Je bent zo'n lief meisje, die hebben toch geen autisme?" Lieve beantwoorde geduldig en kalm alle vragen. Helemaal zelf! Ik heb niets aangevuld of bijgesteld. Ik heb alleen maar vol trots naar haar zitten kijken. Dat is mijn dochter, die daar staat!

Tips voor klasgenoten

De juf heeft een poster van KOEKIE Autisme Begeleiding in de klas opgehangen en de kinderen kregen allemaal een eigen info-kaartje mee naar huis. Fijn, want hierop staat nu eens niet waaraan je autisme kunt herkennen. Er staat op wat je kunt doen om iemand met autisme te helpen. Inmiddels is de spreekbeurt van Lieve alweer even geleden. Maar de klas is het niet vergeten! "Volgens mij heeft Lieve het een beetje druk in haar hoofd, juf. We moeten haar maar even met rust laten." Of met gym: "Lieve vindt het niet fijn als we haar met z'n allen luidkeels toejuichen, ook al bedoelen we dat goed. Laten we dat dus niet meer doen." Maar het allerfijnst is wel dat Lieve zelf het gevoel heeft dat de kinderen in haar klas haar proberen te begrijpen en zelfs proberen te helpen.

Achteraf kan ik alleen maar denken: Wauw! Wat een topkinderen. Wat heeft Lieve het getroffen met haar juf en deze klasgenoten. Alle begrip geven haar zoveel veiligheid. De enige die na deze spreekbeurt dus met andere ogen naar mijn dochter kijkt, ben ik zelf. Het is onwijs sterk om zo bij jezelf te blijven en eerlijk te zijn over wie je bent. Daar kunnen we, ook als we geen autisme hebben, een voorbeeld aan nemen.

Wil je de powerpointpresentatie van Lieve graag ontvangen? Je kunt 'm hier vinden: https://1drv.ms/p/s!Apu-GDyYE-fhappdftXhoONA63E (kopiëren en plakken) of stuur een persoonlijk berichtje via de facebookpagina van Mel & Co. Laat je mij in een reactie hieronder weten of  je ermee aan de slag kan? Vind ik leuk!