Mijn borstverkleining

Voor veel vrouwen een droom: grote borsten. Voor mij een nachtmerrie, een schaamte. Eigenlijk heb ik sinds ik mij kan heugen al grote borsten. En tijdens mijn zwangerschappen kwam hier nog een schepje bovenop. Mijn grootste cup was een G. WHAT?

Als jong meisje werd er vaak gezegd dat ik grote of dikke borsten had. Als puber vond ik dit vreselijk. Ik heb me tot aan de dag van de operatie vaak geschaamd en onprettig gevoelt. Jongens die met mijn borsten aan het praten waren in plaats van met mij.

Goed zittende en mooie bh's of bikini tops vinden? Nee dat was een drama. En als ik iets had gevonden wat enigszins oke zat, zat ik vaak te trekken omdat mijn borsten er uit vielen. Evenals bovenkleding kopen, liefst droeg ik zo wijdt mogelijk. Tegenwoordig zijn de tops vrij kort, je kunt het vast raden... bij mij nog korter door de grote borsten.

En laten we niet beginnen over sporten. Ik had vaak pijn aan rug en nek waarvoor ik meerdere keren per jaar naar de fysio moest.

Na drie zwangerschappen werden ze niet bepaald kleiner en mooier. Ik raakte aan de praat met een vrouw die voor een borstverkleining ging. En dit vond ik wel interessant, en ben ik wat gaan zoeken naar ervaringsverhalen.

Ik kwam bij de huisarts voor mijn zoon maar trok de stoute schoenen aan en vroeg of ik een verwijzing kon krijgen voor een borstverkleining. Mijn huisarts aarzelde niet en heeft dit dan ook gelijk voor mij gedaan.

Niet veel later kon ik naar het ziekenhuis en kreeg ik stof om na te denken maar hierover hoefde ik niet na te denken. Ik wil dit! Toch wilde ik ook een gesprek bij Bergman klinics. Dit gesprek verliep voor mijn gevoel niet prettig. Ik kreeg heel erg het gevoel dat hii dacht 'heb je weer zo'n jonge vrouw die de tieten wil laten liften na drie zwangerschappen'. Het voelde niet oke en heb besloten de operatie in het ziekenhuis te laten doen. En dit was de beste beslissing.

Het is natuurlijk niet niets deze keuze. Ik leg het lot in de handen van de plastisch chirurg om mij mooi te maken.

En toen kwam daar de mail, de mail met een operatie datum.. ik was ZENUWACHTIG maar ik was heel zeker van mijn zaak.

Er moest wel het één en ander geregeld worden want ik mocht minstens de eerste 2 weken NIETS. En dat is natuurlijk wel een ding met drie jongen kinderen waarvan de jongste net 1 jaar is.

En daar ging ik, vroeg in de ochtend op 2 februari op voor iets wat ik zo graag wilde. Zo nuchter als ik ben, alleen en zonder zenuwen.

De operatie ging goed. Ik heb geen pijn gehad in de weken er na. Wel in de eerste twee weken vaak gedacht, ' wat heb ik mezelf aan gedaan'. Maar nu bijna 4 maanden later ben ik zo blij met het resultaat.

Ik ervaar geen nek- en rugklachten meer. En ik kan eindelijk leuke kleren aan.

Ik ben van een 75f naar een 75c gegaan