Met mijn kind collecteren

Het was ongeveer 2,5 jaar geleden, dat ik met een goede vriendin op een evenement mij had aangemeld om eventueel een vrijwilliger te worden voor het collecteren bij de brandwondenstichting, toen meer omdat mijn vriendin zoiets altijd heeft willen doen. We bedachten dat we dan samen met onze kinderen konden lopen en collecteren, waarom niet? 

De tijd erna bleef het lang stil, dat jaar hoorde ik niks meer eigenlijk behalve dat niemand nodig was in mijn regio, ok nou dat kan.Ik was toen toch zwanger van ons meisje en voelde mij alles behalve fijn in die zwangerschap, dat al hadden ze mij benaderd ik waarschijnlijk voor 100% nee had gezegd...Vorig jaar kreeg ik alleen brieven eens in de zoveel tijd, en zo ging het dit jaar weer, eigenlijk werd het bijna vervelend om alleen dat te ontvangen....Tot vorige week!

Ze hadden wanhopig mensen nodig, en ondanks we net thuis waren van onze vakantie (daar later meer over) wou ik het toch proberen. Alleen was de email in de ongewenste map terecht gekomen en tot ik een mail zag van de organisator van hier bleek het al paar dagen voor het collecteren zou beginnen te zijn. Toen vergat ik het weer...Dat ik zondag toch maar gewoon een mail terug heb gestuurd dat ik en mijn oudste zoon wel willen lopen als het nog kan. Zo is het balletje gaan rollen, dinsdag kwam hij langs. Hij gaf mij een formulier, collectebus, soort ID dat ik kan laten zien aan mensen, wat flyers en dat was het min of meer. We bespraken welk deel in onze wijk nog niet collectanten had, en toen was het geregeld! Zondag komt hij weer terug en dan gaan we samen tellen wat ik en mijn zoontje binnen hebben gehaald!Ondanks dat mijn vriendin en haar zoon niet meedoen omdat ze verhuist zijn inmiddels vind ik het leuker dan gedacht.

Gisteren liepen we onze 1e avond, we hebben een uurtje gelopen, en op 1 wat kortzichtige vrouw was iedereen zo ontzettend warm en gewillig om wat te geven. Ik kreeg er na elke deur zoveel energie voor terug, en met een korte voorstel over wie wij zijn en waarvoor wij daar staan was vaak voor mensen al duidelijk genoeg. Een meisje pakte zelfs een briefje van 5 euro voor ons. En ook mooi hoe we bij een woning kwamen met 3 mannen, waarvan geen één Nederlands kon, en ik in het Engels probeerde uit te leggen wat ik daar doe - om vervolgens de mannen door het hele huis te zien gaan om kleingeld te zoeken! Één van hun kwam toen van boven naar beneden gerend, legde uit dat hij alles uit zijn spaarpot varkentje gepakt had en ging geven. Ik was echt gewoon in shock ofzo! Hand vol muntjes zag ik erin verdwijnen! En er was een vrouw die helaas vertelde dat haar kleinkind ooit 'met ons' te maken heeft gehad en gunt zoiets niemand...Al met al was het een hele warme, positieve avond en was ik ook trots op mijn zoontje die mee wou lopen, het voelt zo goed om iets voor je medemens te kunnen doen! Al is het maar een beetje. En wie weet lopen we volgend jaar voor een andere stichting waar wij dan helaas ervaring mee hadden in de familie. We gaan het zien dit weekend wat het resultaat was voor het lopen, aan iedereen die ook maar 10 cent doneert, dank je wel!