Media-moe

Je hoeft het maar aan te zetten of open te doen en er is weer een vloedgolf aan berichten. Berichten in de krant, op televisie, Facebook, Twitter en noem maar op. Negen van de tien keer is dit slecht nieuws. Of iemand die er slecht nieuws van maakt.

Soms vraag ik mij af: worden jullie nooit moe? Moe van het slechte nieuws, van de kritiek, van de (voor)oordelen, de halve en eenzijdige verhalen.

Natuurlijk is het niet realistisch om je daarvoor af te sluiten. Maar zou het helpen/verbeteren al die (voor)oordelen, kritiek en eenzijdigheid? Ja, jij hebt je zegje gedaan, de ander zit met een rotgevoel of er wordt weer iets negatiefs van gemaakt. Af en toe zo makkelijk...

Waarom ons niet uitdagen tot iets positiefs? Ik ben er van overtuigd dat alles bij jezelf begint. En hoe zit het met behandel een ander zoals je zelf behandeld wilt worden?

Als er één "zwart" schaap in een kudde rondloopt, maakt dat de andere schapen dan ook "zwart"? Het is altijd een kleine groep die het verpest voor de anderen.

Zoveel mensen, zoveel meningen, culturen, geloofsovertuigingen. Maar is het niet de enige manier om te leven om andere ook te laten leven? En is geloof niet bedoeld om de vrede te bewaren en hoop te houden? Uiteindelijk zijn we allemaal hetzelfde, mensen van vlees en bloed. 

En natuurlijk kunnen en mogen we onze ogen niet sluiten voor de ellende, de misdaden, de armoede, etc! Maar wat hebben al die (voor)oordelen, kritiek en eenzijdigheid tot nu toe bereikt? In mijn ogen nog meer onbegrip, boosheid, verdriet, eenzaamheid, afzondering en verdeeldheid. Zijn we niet één volk met één wereld? 

Ik zeg ook niet dat we het overal mee eens moeten zijn en ja op moeten zeggen. Maar duisternis wordt gevoed met duister, haat wordt gzevoed met haat. Is het niet aan ons om juist over de media een lichtpuntje te verspreiden?

Even mijn emotie en gedachtes opgeschreven...

Hoe denken jullie over de invloed van de media? En hoe gaan jullie om met al die negativiteit?