Mama zijn, wat het met je doet.

Mama zijn,

Je kunt niet op voorhand weten wat het ouderschap zal inhouden en hoe je dit zal ervaren. Je kunt er enkel een beeld van schetsen in je hoofd. Maar dit beeld klopt vaak niet met de realiteit.

Was het liefde op het eerste gezicht met mijn dochtertje? Ja, zeker en vast. Maar de euforie ging plots even weg want, wacht, dit is echt, het is geen avondje babysitten.

Zorgen voor Millie, het is een avontuur met ups en downs. Hoe kan je een lach op het gezicht van je baby toveren tussen de weentjes en de kotsjes? Hoe kan je een lach op het gezicht van je partner toveren? Want de nachten zijn korter en onze tenen zijn langer.

Wanneer ik afspreek met vriendinnen die nog geen kinderen hebben, besef ik hoe hard mijn leven veranderd is. Zaken waarover ik toen dacht dat ze het waard waren om kopzorgen over te hebben, moet ik nu met lachen.

Ik kan persoonlijk het moederschap het best omschrijven als een zoektocht naar een nieuwe identiteit. Wie zijn wij nu als partners, wie zijn we nu als ouders? En wie ben ik nu als mama?

Het is één groot veranderingsproces waarin je vooral leert te relativeren en prioriteiten te stellen. Je egoïstische kantje verdwijnt met de noorderzon en je leert écht een ander voorop te stellen.

Het voelt alsof je langzaam wordt afgebroken en dan stukje per stukje opnieuw in elkaar wordt gezet als een sterkere en bekwamere versie van jezelf. 

Zijn er nog mama’s die dit zo ervaren?