Mama zijn vanaf het moment dat de test positief is

Mijn allergrootste droom maar de meest kwetsbare werkelijkheid! Zoals je vaak hoort is het allemaal wel een grote verantwoordelijkheid die kinderen! En dat is het zeker, tis je allergrootste verantwoordelijkheid. Maar weet je wat het ook is? Je allergrootste kwetsbaarheid! Zodra er twee streepjes op die test verschijnen gaat er ergens een luikje open waarvan je niet wist dat die er überhaupt zat. En toch is het zo! Je kun geraakt worden door dingen waarvan je het bestaan niet wist! En toch is het zo, je wilt niet dat ze iets overkomt, dat ze ziek worden of erger nog naar het ziekenhuis moeten maar toch gaat het zo! Dat is het leven. En wat is het een intens grote rijkdom om die kwetsbaarheid te mogen ervaren maar hoe verlammend kan die soms ook zijn als er zo een klein moppie met hoge koorts voor lello ligt op de bank. Als ze van de trap zijn gevallen waar jij bij stond, hoe schuldig kun je, je dan voelen. En dan die keer dat ze van de commode afvielen omdat ze toch sneller gingen draaien dan jij dacht. Het kippenvel en de emoties kunnen dan echt door en over heel je lijf gaan. Want wat een schrik! Die tijd dat je ze naar de oppas gaat brengen of naar de peuterspeelzaal. De tranen kunnen letterlijk over je wangen rollen. Want man wat gaat het allemaal snel en hij of zij is nog zo klein!? Intens trots kunnen zijn als ze met dat eerste rapport thuis komen want hè het is wel jouw kind! En elke keer dat er weer iets gebeurt in positieve of negatieve zin, gaat dat luikje open en voel je tegelijkertijd met de vreugde of verdriet ook dat je kwetsbaar bent. Want je kinderen daar moet echt niemand aankomen. 

 Die kinderen hè.. ze maken je letterlijk tien jaar ouder en wijzer. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat mijn volwassen zijn pas geboren werd bij de laatste perswee van onze oudste. Ik was heel jong mama. Het was ook mijn allergrootste wens. 21 jaar was ik. Zelf nog niet eens helemaal puber af. Maar het was de beste en mooiste manier om volwassen te worden. Er is een doel in je leven gekomen waar je zelf alles voor moet, maar ook alles voor wilt doen. Met af en toe even een pauze er tussendoor. Want hè tis echt niet altijd even makkelijk dat kwetsbaar zijn en altijd maar die zorgen hebben, hoe inimini klein die zorgen ook kunnen zijn. Soms is het gewoon even fijn dat je, je weer druk kunt maken om jezelf inplaats van welk schoolkoekje er mee moet naar de oppas.. toch??? O nee.. want ook als je weg bent gaat ongestoord die kwetsbare verantwoordelijkheid met je mee. Wat zouden ze doen? Gaat het slapen goed? Hopen dat er nu niet iemand ziek word! Ik hoop toch wel dat ze, ze op tijd bij school ophalen!

Vanaf het moment dat er twee streepjes op die test staan ben je mama, hoelang dat kleintje er ook is of was.  Hoelang je ook zwanger bent geweest, of dat 4 /6/8/12/19/20/24/32/40/42 weken was, of je kindje stil werd geboren of na 9  jaar nog steeds bij je is Vanaf dat moment gaat dat luikje open. En die zal al-tijd open blijven staan. De momenten dat je bijvoorbeeld in een babywinkel rondloopt voor een kraam cadeautje kan dat kwetsbare luikje weer open laten gaan omdat het voor jou niet meer nodig is, en wat kan dat pijn doen! Je bent mama. Voor altijd een kwetsbare mama die altijd van zijn of haar kindje of kinderen zal houden. Voor altijd kwetsbaar.. en dat vormt en tekent je voor de rest van je leven. 

Kinderen.. Mijn allergrootste droom maar de meest kwetsbare werkelijkheid!