Mama zijn met een paniekstoornis

Met deze blog hoop ik een stukje taboe te doorbreken over angst/ paniek stoornissen. 

Na de geboorte van mijn jongste dochter Elena bleef ik lichamelijke klachten houden. Daar schrijf ik later over! 2 weken na de bevalling dacht ik ik ga er even uit naar de winkel voor vitamine D druppels.. eenmaal daar werd ik ineens niet goed van de pijn. Ik voelde me ook nog zwak eigenlijk dus ik ga nadat ik de vitamine druppels had direct naar huis.

Ik ben hierna even niet meer naar de winkel geweest omdat ik mij nog niet goed genoeg voelde maar, eigenlijk was hier de angst dus al begonnen. Als ik van plan was even naar de supermarkt te gaan moest ik gaan zitten want ik werd niet lekker.. (hier had ik nog totaal niet in de gaten wat er was) uiteindelijk ging ik dan toch naar de winkel. Rustig gepakt wat ik nodig had en sloot aan in de rij bij de kassa. Ineens werd ik overvallen door mijn gevoel dat ik weer niet goed werd.. ik kreeg het heet.. zag alles in een waas.. mijn hart klopte als een gek en mijn tenen en vingers voelde alsof ze waren bevroren enkel een paar tintelingen. Ik snelde naar huis en daar was alles ineens voorbij🤷‍♀️ Dit gebeurde iedere keer wanneer ik in een rij bij de kassa aansloot. Ik werd er gek van want dit was ik niet.. ik was iemand die nergens bang voor was.. een vrije vogel die overal van genoot en vooral van een rondje supermarkt zonder kids😄 even rust vond ik dat!

Door wat ik had ‘angst’ volgens de internist.. nam zij contact op met de chirurg voor mijn behandeling, super fijn! Na 3/4 jaar werd ik dan geholpen.. de pijn zou weg zijn en ja hoor mijn angst in de rij in de winkel was weg! Ik had dus een angst stoornis ontwikkelt doordat ik het vertrouwen in mijn Lichaam kwijt was door de pijn. Helemaal opgelost dacht ik🤦‍♀️

De hele zomer heb ik geen pijn en geen angst gehad, lekker op vakantie geweest en genoten! Zelfs de grote carrefour in Spanje in mijn eentje.. geen probleem!

Tot ik in september weer pijn kreeg! Ik ging een wandeling maken met de kids en onze hond. 1 kind in de buggy en Bailey aan de lijn staken we de grote weg over om daar tussen de weilanden te wandelen, heerlijk! Eenmaal overgestoken kreeg ik het ineens weer.. het zweet brak me uit.. hartkloppingen en weer tintelende bevroren tenen en vingers! Nu raakte ik echt in paniek erger dan vóór de zomer! Ik zei de jongens dat we om moesten draaien en terug MOESTEN!

Nu was het eind zoek.. het was erg en kon elke dag janken! want elke keer dat ik de deur uit moest werd ik al niet goed en we waren nog niet eens weg! De jongens moesten naar school gebracht.. ik stopte Elena in de buggy want ik MOEST en zou SNEL terug naar huis! Elke keer dacht ik dat ik neer zou vallen, wat was dit heftig! Ik kon de deur niet meer uit.. geen auto meer rijden. Sterker nog dit mocht ik niet meer van de arts omdat, ik er totaal niet bij was! Ik was alleen maar bezig met de ramen open maken.. airco aan (midden in de winter😅) want ik zweette me kapot! Afleiding zoekend zodat die waas voor mijn ogen weg ging😢

Dit keer kreeg ik weer een behandeling in het ziekenhuis voor de pijn maar, de paniek was zo erg dat dit niet weg ging als de pijn weg was😖 ik had een heftige paniekstoornis en chronische hyperventilatie ontwikkeld.

Mega schuldig en slecht heb ik mij gevoeld tegenover mijn kinderen. Zij konden ook minder ondernemen omdat, mama het niet kon. Wat heb ik dit mijzelf kwalijk genomen zeg!

Met mijn blog probeer ik dit probleem bespreekbaar te maken, want ooh als ik toen wist dat zoveel mensen hier eigenlijk last van hebben.. had het mij echt wel meer geholpen en wist ik dat dit normaal (Naja niet normaal eigenlijk maar erkent) en echt is en misschien nog belangrijker... weten dat je niet alleen bent! Want je bent niet alleen! En je gaat eruit komen! 💪 alleen de weg is lang en kost mega veel werk, moeite en kracht! Toen ik eenmaal begon te praten hoorde ik van alle kanten mensen die ook met deze stoornis te maken hebben of hadden gehad.. Dit is zo ontzettend fijn❤️ Thank god ligt deze tijd achter mij🙏