Snap
  • borstkanker
  • mamametkanker
  • opvoeden

Mama zijn en kanker

Deel 5

Zoals gezegd, dachten wij maar 1 kraamweek te hebben. Maar toen we na die week nog niks hadden gehoord van het ziekenhuis, zochten we toch even contact. "Nee joh! Je moet ook even herstellen van je bevalling. Je hebt nog gewoon een week hoor." Oh uh oke, even schakelen. Had ik dat geweten, had ik wat langer getobt met de borstvoeding. Maar het is wat het is. We hebben die eerste week zo intens genoten in ons bubbeltje. Eigenlijk willen we Vera ondertussen aan iedereen laten zien. "Kijk ons prachtige kindje eens!". We hebben het nog wel rustig gehouden, maar die tweede week hebben we wel wat bezoek uitgenodigd. 

En toen was het weer tijd voor het ziekenhuis. We konden eindelijk een aantal scans doen. Dus we hebben een PET-CT scan gehad en een MRI. Vervolgens weer door met de chemo. Ik krijg nog 3x een hele sterke dubbele dosis, om de drie weken. Ik word er gelukkig niet misselijk van, maar na elke chemo heb ik meer pijn in mijn buik. Wat dagen aanhield. En mijn eetlust is nagenoeg weg. Alles smaakt naar karton. En dan de vermoeidheid! Je voelt je zo slap, over je hele lichaam. Ik vertrouwde mijzelf soms niet met het tillen van onze dochters. De oudste kon ik uitleggen dat ik ziek was en heel moe van de medicijnen. Dan liep ze zelf. Maar voor de jongste was ik afhankelijk van andere om haar bij mij te leggen of haar luier te doen. Gelukkig hebben we twee hele fijne oma's die onafgebroken wilden helpen.

Nou bleek later dat mijn bloed behoorlijk reageerde op de chemo. Ik had een hele lage HB, 4.4 (rond de 7 is normaal). Dat verklaarde de vermoeidheid ook wel. Ik had dus een bloedtransfusie nodig, voordat we verder konden gaan met de chemo.

Op een gegeven moment wisten we een beetje wat mijn goede dagen waren. En dan gingen we er lekker op uit met het gezin. Naar Blijdorp of de Beekse Bergen. Leuke, gezellige herinneringen op doen in deze stressvolle periode.

Na de, in totaal 4 heftige chemo kuren, kreeg ik weer een MRI scan. De tumor in mijn borst leek bijna gehalveerd en ook mijn aangetaste klieren waren duidelijk kleiner. Super goed nieuws. We doen al dit zware werk gelukkig niet voor niks! Dat geeft weer kracht om door te gaan.


https://gofund.me/e942b306

De_Mama_die_tikt's avatar
2 maanden geleden

Bij mij was de oorzaak van een laag Hb bloedingen. Jeetje wat voelde ik me daar naar door. Net wat je zegt zo slap. Ik kon in het begin ook mijn zoontje niet tillen. Verschrikkelijk de afhankelijkheid. En tegelijkertijd dankbaar voor het goede netwerk ❤️ Veel sterkte

Framboosje95's avatar
2 maanden geleden

Iedereen helpt graag, en je bent ze daar dankbaar voor. Maar dat gevoel van 'ik kan niet eens voor mijn eigen kind zorgen', dat is zo vervelend.

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij Framboosje95?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.