“Mama waarom ween je?”

2022 is een verschrikkelijk jaar geweest met veel verlies en veel emotie in ons huishouden. 

En 2023 is ook direct met zwaar nieuws gestart.

Ik zat met Aurora en mijn man aan de tafel te eten, toen ze belde om te laten weten dat mijn broer verongelukt was.

Ik brak daar en dan in tranen uit en viel op de grond.

“Mama? Alles oké mama? Waarom ween je mama?” 

Ik kon Aurora haar zachte, bezorgde stem horen tussen de tranen heen. 

“Omdat mama’s en papa’s ook al eens verdrietig kunnen zijn lieve schat.” Hoorde ik mijn man kalm zeggen terwijl hij Aurora vast nam.

Als ouder zijn er veel dingen waarvan je niet wil dat je kind ze ziet of opmerkt. En ik heb veel en lang terug gedacht aan dat moment dat ik zo brak voor de ogen van mijn dochter. 

Had ik eerst de ruimte moeten verlaten? Had ik sterk moeten zijn en mijn verdriet moeten inhouden tot ze me niet meer kon zien? 

Mijn antwoord is simpel : “Neen”

We willen allemaal supermama en superpapa zijn en sterk blijken 24/7, maar verdriet is een deel van het leven. Verlies is iets wat we allemaal meemaken en door moeten. 

Veel mensen zien verdriet en tranen als een zwakte, maar dat is het niet. Je kwetsbaar kunnen opstellen, emotie toelaten, delen en accepteren is geen zwakte, maar een sterkte.

Superpapa is nog altijd super met tranen in zijn ogen en mama is nog altijd sterk na het voelen van verdriet.

Ik ben zeer open naar Aurora toe over hoe ik me voel en waarom ik me soms zo voel. En ik merk dat Aurora dit ook wil begrijpen en het haar ook rust geeft wanneer ze weet wat er bij mij soms gaande is op vlak van emotie en verdriet. Ze is zelfs vaak de troostende hand en warme knuffel die ik op die moment nodig heb. 

Ook neemt ze dit over en is ze vaak zeer verbaal over waarom ze weent, kwaad is of soms gewoon even niet wil luisteren. En dit brengt op zijn manier rust in ons beide en ook het huishouden, want we kunnen elkaar leren begrijpen en praten over soms iets moeilijkere dingen.

Ik hoop dat we dit blijven hebben door de tiener jaren en daarna! Een open, eerlijke en soms schaamteloos kwetsbare relatie.

<3

Zijn jullie ook zo open voor de ogen van jullie kinderen en hoe gaan jullie om met deze sterke emoties samen?