Mama van een klein maar toch groot gezin.

Hallo,

Ik wil toch even de tijd nemen om mijn gezin en mezelf voor te stellen. Ik ben Karen, vrouw van Patrick en mama van Roos.

Roos is 9 jaar en wil al heel haar leven een broer of een zus. ’t Is te zeggen, ze wil een zus. (Maarja, moeilijk kiezen natuurlijk!)

Helaas hebben wij haar die zus (of broer) nooit kunnen geven. Ik heb namelijk de ziekte van Lyme en mijn man en ik hebben besloten dat we geen kinderen meer willen. Dit klinkt helemaal niet zoals het voelt. Want ik zou zo graag nog kinderen willen. Maar we denken hier heel erg rationeel en realistisch over en we beseffen dat met mijn ziekte het misschien niet zo verstandig is om opnieuw zwanger te geraken. Jaren was dit voor mij een enorm groot issue. Ik wou een groot gezin en het ging maar niet. Maar 3 jaar geleden heeft mijn man voor ons de knoop doorgehakt. Hij heeft al die jaren zo goed voor mij en onze dochter gezorgd. Hij moest niet alleen de pampertjes van onze dochter verversen en haar in bad zetten. Maar vaak moest hij mij tot op het toilet helpen of mij wassen en aandoen, omdat ik dit zelf niet kon. Met heel veel liefde heeft hij dit gedaan, zonder één keer te klagen. Dus toen hij zei dat hij het niet zag zitten om dit opnieuw mee te maken, om mij opnieuw zo ziek te zien, kon ik hier alleen maar heel veel begrip voor hebben.

Toen het dus definitief werd dat er geen kleine zus of broer voor onze dochter kwam besloten we wel heel snel dat we toch nog voor dat grote gezin wouden gaan.

Verschillende opties werden bekeken en uiteindelijk besloten we om AFS-gastgezin te worden. Roos kreeg dus geen kleine zus, maar ondertussen al 2 grote zussen. Één uit Mexico en één uit Thailand. In augustus een derde uit Finland. We waren ook al gastgezin voor 'Up with people', toen kwam er een weekje een meisje uit Den Haag bij ons wonen en we hadden ook al een weekje een Erasmusstudent uit Portugal thuis. 

Ondanks mijn ziekte proberen wij toch een zo normaal mogelijk gezin te zijn. We houden heel erg veel van reizen, lekker eten en zowel mijn man als ik zijn veel bezig met interieur.

We verbouwen samen (hij het doe-werk, ik het denkwerk) onze woning met schuur. Beetje per beetje proberen we er een klein paradijsje van te maken.

Ik werk halftijds in de bibliotheek. Een aangename werkomgeving die goed haalbaar is met mijn ziekte. En ik heb op deze manier van mijn hobby mijn werk gemaakt. 

Ik sta heel erg positief in het leven. Ik geniet erg van kleine dingen, zoals een mooie boom in de wei of de geur van regen na een hete zomerdag, ...

Ik ga proberen om jullie hier afentoe een kijkje te laten nemen in ons leven, maar als jullie niet kunnen wachten mogen jullie altijd al eens komen piepen op mijn instagrampagina.

Liefs,

Karen