Mama kiest nu voor zichzelf

Ik ben al langer lid van mama plaats. Een paar blogs heb ik geschreven maar opgeslagen als concept. Nooit heb ik iets geplaatst, maar wel af en toe gereageerd op andere moeders. Typisch iets voor mij: wel iemand anders helpen, maar nooit mijn verdriet laten zien. Ik wil niemand lastig vallen met mijn ellende, want er is altijd iemand die iets ergers mee maakt dan ik. Ik moet dan klaar staan voor iemand anders en probeer mijn eigen verdriet een plaatsje te geven in mijn eentje.

In mijn directe omgeving is het niet anders. Ik stel me sterk op voor iemand anders, omdat zij steun nodig hebben. Als ze aan mij vragen hoe het gaat, lieg ik. Ik zeg dan dat het perfect gaat, maar diep van binnen voel ik me niet prettig. Wanneer ik dan wel een keer zeg hoe ik me voel, word ik overspoeld met nog ergere verhalen van een ander, word ik genegeerd of wordt er tegen mij gezegd dat ik me niet moet aanstellen. Ik kruip dan weer in de andere rol van sterke vrouw die niet zeurt en klaagt.
En ik zie dan ook een eenzame toekomst tegemoet. Want al mijn goede bedoelingen worden niet altijd in dank afgenomen. Mijn omgeving staat als eerste bij mij aan de deur als er iets is, maar als iets misgaat of niet gaat zoals ze willen, dan ben ik ook de eerste die alle schuld krijgt.

4 Weken geleden keek ik in de spiegel. Is dit de vrouw die ik wil zijn? Ben ik dit nu? NEE! 
Ik hoor de stemmen van mijn moeder in mijn achterhoofd: hangbuikzwijn. Ik zie verdriet in de spiegel, ik zie een vrouw die zichzelf heeft verwaarloosd, ik zie een vrouw die door blijft vechten voor een ander, maar niet voor zichzelf. 

Tijd voor verandering. Deze mama kiest nu voor het eerst voor zichzelf. De eerste stap is gezet: ik heb eindelijk een afspraak gemaakt bij een tandarts. Na jaren in angst te hebben gezeten en zolang ik me kan herinneren heb ik een zeer slecht gebit. Ik ben er klaar mee. Eenmaal bij de tandarts blijkt het zo slecht te zijn, dat alles eruit moet. Heel gek voor een ander misschien, maar ik ben blij! Na 10 jaar te roepen "haal alles er maar uit" gaat het nu echt gebeuren.

Inmiddels zijn mijn kiezen getrokken en ik ga van deze ervaring een positieve ervaring maken. Ik ga namelijk de strijd aan met mijn overtollige kilo's. Makkelijk zal het niet zijn met PCOS, maar ik ga ervoor! Een droom die ik al 15 jaar heb, maar nooit de tijd voor nam om voor mijzelf te kiezen. In latere blogs zal dit wel duidelijk worden....