Mama heeft Kanker
Van de één op de andere dag veranderd je wereld.
Nog fit en volop in het leven kreeg ik te horen dat ik borstkanker had. Ik voelde mezelf niet ziek. Kon nog alles, maar een bobbeltje die uiteindelijk een ontsteking werd veranderde alles.Het bobbeltje voelde ik na een lange fietstocht. Geen moment dacht ik aan kanker. Ik legde het naast mij neer en dacht dat het te maken had met het tillen van mijn kinderen en de lange tocht. Een week later voelde ik hem weer. Dit keer verdween mijn gevoel niet naar de achterkant en hield ik hem in de gaten. Mijn onderbuik gevoel gaf gaf aan dat het niet goed was, maar ik wilde niet die "zeurkous" zijn en deed er niks mee Het bobbeltje werd naar mijn gevoel minder, maar een week later werd mijn huid knalrood. Twee jaar eerder een borstontsteking gehad, maar ik wilde het toch laten checken door de huisarts. Ook zij dacht aan een borstontsteking en gaf mij antibiotica. Helaas werkte dit niet en toen ik uiteindelijk huilend opbelde dat ik geen kleding meer kon verdragen op mijn borst, werd ik eindelijk doorgestuurd.
Corona gooide roet in het eten. Ik kon niet zomaar overal terecht voor een mammagrafie. Pas toen het spoed werd, kon ik kan 5 dagen terecht. En daar zagen ze dat dit niet helemaal goed zat. Ik werd doorgestuurd naar het ziekenhuis, Na nog een mammagrafie, wat doet dat pijn!, biopten en een echo kwam het hoge woord eruit,
"Mevrouw, u heeft borstkanker. De tumor heeft een grote van 2,5 bij 2 en er zijn 4 verdachte klieren."
De eerste gedachtes gingen niet over mezelf, maar over mijn kinderen. Stel dat ik niet te genezen ben? Wat als ik heel ziek word en ik niet voor ze kan zorgen? Wat als ze mij heel ziek zien worden?
Mijn kinderen zijn mijn wereld. Voor hen vond ik het vooral verschrikkelijk dat ik eigenlijk ontzettend zoek was. Wat heb ik gehuild in het kamertje van de mammacare verpleegkundige.
Er werden onderzoeken gepland en twee weken later zou ik het plan horen. De kans dat het uitgezaaid zou zijn was nihil. Helaas had ik die "nihil" te pakken.
Wil je mij volgen? Op www.justjoyce.nl hou ik een blog bij over dit avontuur
Damaya
Sterkte!!
panda.vos
Wat heftig! Sterkte!