Mama, 1936-1985

we praten hier veel over ons kind of kinderen, delen onze ervaringen met elkaar en hopen dat we daarmee de ander misschien hebben kunnen helpen. of gewoon leuke dingen delen van je kroost, dat kan ook. maar wat delen we over onze eigen mama? voor mij is het alweer alweer 35 jaar geleden dat me moeder is overleden. en die dag staat me nog heel goed in het geheugen, ik heb het wel leren accepteren maar vergeten doe je het echt nooit. je leven gaat wel door en je gaat een ware achtbaan aan emoties door, vooral nu jezelf een dochter hebt en dit nooit met haar hebt kunnen delen. ja, foto’s en verhalen van haar maar meer ook niet.

de dag van haar overlijden: het was op een zaterdag, 30 november 1985. mijn vader was werken en ik en mijn moeder waren thuis. we zouden samen de boodschappen gaan doen voor het weekend. normaal deed ik dat alleen maar als je het samen je moeder kon doen was dat toch een klein beetje als een feestje voor je. mijn moeder voelde zich niet zo lekker en had gevraagd of ik het alleen wilde doen. wat ik dus niet wilde, ze had het beloofd. ik heb letterlijk ruzie gemaakt met haar om even naar de bakker te gaan voor brood en bij de slager ook nog wat te gaan halen. hoe stom achter af. ze ging mee, ik blij en niet meer denkt aan de ruzie en dat ze niet lekker was. de dag ging verder en begin van de middag was me vader ook weer thuis. terwijl mijn moeder aan gaf nog steeds niet lekker te zijn begon ze ook over mij en de ruzie. ik ben naar me kamer gegaan en heb verder niks meegekregen van het gesprek. tot mijn vader naar boven kwam en me zei dat ik even de dokter moest bellen, hoezo? terwijl hij voor mij de trap afloopt hoor ik hem mompelen dat hij denk dat het niet meer nodig is. ik bel de dokter en die zei te komen. ik liep naar de keuken en zie mijn vader op zijn knieën zitten met me moeder in zijn armen. met tranen in zijn ogen kijk hij me aan en zeg nog: "ik denk dat de dokter niet meer nodig is. ze is dood." ik draai me om en wil de kamer in lopen, ik hoor me vader nog zeggen: "mag ik met je mee." ik zag de dokter parkeren en loop naar de voordeur om open te doen. dingen gaan dan snel, me vader en de dokter praten in de keuken en ik sta bij het raam naar buiten te kijken maar ben me niet bewust van wat ik eigen allemaal zie. dan voel ik een hand op me schouder en ik hoor de stem van de dokter: "het spijt me meissie, maar je moeder was al overleden, ik heb niks kunnen doen." alles is daarna wat warrig. ik voelde de tranen wel maar ze leken niet echt te komen. die ene gedachten is lang in mijn hoofd blijven hangen: als ik geen ruzie had gemaakt en haar thuis laten blijven dan was ze misschien nu niet dood. en dan was er nog de opmerking van me vader toe ik uit de keuken weg liep, hij wilde ook dood net als zij. ja, ik gaf mezelf de schuld van haar dood. 12 jaar en denken dat jij de dood heb veroorzaakt van je moeder en de gedachten dat mijn vader mij niet wilde woog ook mee. ik heb daar lang mee gelopen. het heeft lang tussen mij en mijn vader gestaan, hoewel we elkaar nodig hadden, kregen we eerder afstand tussen ons.

ik heb door mijn eigen schuldgevoel veel dingen gedaan die me wel wijzer hebben gemaakt. drank en drugs, dan begrijp je misschien al genoeg. na een aantal jaren zijn mijn vader en ik nader tot elkaar gekomen en zijn we gaan praten. ja, hij heeft gezegd mee te willen maar beseften ook dat ik er nog was, dat stukje heb ik toen nooit mee gekregen. nee, het was mij schuld niet, oké, ik had misschien geen ruzie moeten maken maar haar dood was niet mijn schuld. ze had een hartpomp die faalde en dat was de oorzaak van haar dood, niet ik met ruzie maken en haar verplichten een belofte na te komen. mijn vader en ik zijn daarna beter met elkaar omgegaan, ik heb veel steun van hem gehad, dankzij hem ben ik ook gestopt met de drank en drugs en ik heb als kunnen verwerken en het een plekje kunnen geven.

2020: inmiddels weten we ook veel meer wat nou de reden was dat zij een hartstilstand heeft gehad. Familiare Hypercholesterolemie (FH), is het cholesterolgehalte meestal sterk verhoogd. normaal zorgt de lever ervoor dat cholesterol aanmaak en verwerking, de lever filtert ook het slechte LDL-cholesterol uit het bloed. mensen met FH hebben een DNA-afwijking, waardoor de lever dit niet kan. daardoor ontstaan er hoge waardes van LDL-cholesterol. vaak is er ook spraken van een vitamine D te kort. dit kan leiden tot slagaderverkalking en een hoge kans op hart- en vaatziekten. en dat was dus ook bij mijn moeder het geval, dat haar hartpomp niet meer 100% werkte kwam hier dus door en ik heb het ook, dat bleek dus vorig jaar Juni 2019 toen mijn hart het ook leek te begeven en ik de uitslag kreeg na een paar dagen van het FH en als je dan bedenkt dat deze zelfde uitslag op een maandag op het bureau van de toenmalige huisarts lag terwijl zij 2 dagen ervoor was overleden. ik slik braaf elke dag mijn medicijnen en ben gestopt met roken, mijn kansen zijn dus een stuk beter geworden, ik kan op deze wijze best nog wel 80 jaar worden. en dat had mijn moeder ook kunnen worden. maar helaas is dat net iets anders gegaan. onderzoeken en testen duurde wat langer voor we een uitslag hadden toen, maar wetende dat wat zij had niet tot de dood had hoeven leiden .... dat is toch een bitter nasmaak.