Maak van je droom een plan & van je twijfel ik kan

Om maar lekker positief te beginnen zit ik heerlijk aan een wijntje wanneer ik deze blog schrijf op zondag avond 10 september 20.49 uur. De jongens liggen lekker in bed, slapen doen ze gelukkig heel goed waardoor ik ook lekker m`n slaap kan pakken.

Waar te beginnen, hoe gaat het met me? Het is makkelijk om te beschrijven hoe ik me voel, namelijk prima. Maar begrijpen hoe je je voelt en dat onder woorden brengen, is ingewikkeld, soms pijnlijk want je houdt letterlijk een spiegel voor. En soms is alles gewoon helemaal shit en gaat het niet zoals je wilt. 

Ja de afgelopen weken/maanden vlogen weer voorbij in het snelle dagelijkse leven met 2 jonge apen. Werken vind ik nog steeds een heerlijke 'afleiding' zeggen sommige maar het is niet een afleiding voor me. Dagelijks met je collega's kletsen, afspraken en de bijkomende  verantwoordelijkheden. Werk is voor mij ook gewoon werk net als voor een ander, dat ik nu ziek ben heeft er verder niets mee te maken. 

Lekker aan het hardlopen (sorry jongens m'n doel is niet gelukt een halve marathon haha) maar ik probeer minimaal 2x per week 5km te joggen. En daarnaast elke maandag avond padel training, ik heb me afgelopen jaren lang niet zo fit gevoeld als nu. Paar kilo's eraf en ik voel me super fit, dank aan mijn voeding coach Marc v Ballegooij. Goede voorbereiding voor de volgende RAJ behandeling op 27 september, ik ga er fit in!

Ja Youp en Kaj, daar gaat heel veel energie naartoe.. ja ze beide omschrijven.. het zijn 2 totaal verschillende karakters, 2 verschillende jongens. Youp is ondernemend in alles wat hij doet, niet bang, sociaal, wil graag z'n eigen wil. Maar is ook lomp, eigenwijs, komt voor zichzelf op en hij heeft oren maar die werken niet altijd haha. Hij is ook zo lief en gevoelig, als ik m'n dag niet heb dan voelt hij dat echt aan. Geen moment is saai met Youp.

En dan voor z'n broertje is hij ook lief maar probeert ook veel uit. En Kaj die doet alles na van Youp. Kaj begint al wat woordjes te zeggen, was heel aanhankelijk voor hij liep maar dat is wel minder nu. Hij is echt een vrolijk menneke, rustig en kan heel goed zelf spelen met speelgoed. Kaj is ook heel graag buiten en is een kleine slapert want die slaapt joh altijd en overal als je hem in bed ligt dan slaapt hij. Kaj is echt een een menneke die veel wilt knuffelen en bij je wil zijn en er in gezelschap ook graag bij is. Soms voel ik me net een politie agent die alleen maar zegt nee niet doen, nee afblijven pff best wel vermoeiend. Dat wordt wel minder omdat ze allebei ouder worden gelukkig, maar het punt is je staat gewoon continue ‘aan’ want dan heeft die weer iets en dan die weer en ik kan je vertellen dat valt niet altijd mee.

En dan mezelf, inmiddels bijna 3 weken gestopt met medicatie ter voorbereiding op de RAJ behandeling 27 september. En wat schommel ik met m'n gevoel, erger dan de voorgaande keren. Voorgaan keren had ik veel hoofdpijn, nu gelukkig nauwelijks. Ben ook minder moe, heb veel energie en tsja heb last van stemming wisselingen. Mijn gemoedstoestand kan dus echt snel veranderen, zo gek want ik voel het zelf ook gewoon. Laatst had ik het er met een collega over dat ik me soms gewoon helemaal uit het niks ineens zwaar irriteer aan iets heel kleins wat nergens op slaat. Dat komt echt door dat ik geen schildklier hormoon slik, ben bang dat dat ook nog wel een maandje gaat duren voordat ik weer goed ben ingesteld en me dus ook weer beter voel. Het is vooral mentaal erg zwaar.

Maarja dat dus die stemmingswisselingen en dan vooral vrolijkheid wat dan ineens kan veranderen naar irritatie en fel reageren. En dat zien niet veel mensen, vooral Frank. Mij geïrriteerd zien is dagelijkse kost voor Frank zal hij zeggen als je het hem vraagt. Ik heb gewoon een beetje een kort lontje waar ik dan ook niet om lach terwijl ik 5 minuten later bijvoorbeeld wel weer vrolijk ben. Zo raar gewoon dat je doordat je geen medicatie slikt je jezelf totaal anders kan voelen. Daar sta ik nu wel meer bij stil dan voorheen.

Ik ervaar dit hele proces/situatie waar ik in zit ook best wel intens, vanaf het moment dat je dit hoort en het moment waar ik nu sta is gewoon heel anders. In het begin wordt je echt geleefd, het is onderwerp van gesprek, dag in dag uit schildklier dit en dat en hoe voel je je. En nu is het gewoon minder gesprek van de dag en ik zie het litteken niet eens meer, of ja ik kijk er niet meer naar in de spiegel want het valt gewoon niet op. Maar ik voel me er echt goed bij, het is wat het is en ik kan er niets aan veranderen. Wanneer ik er wel behoefte aan heb om er over te praten doe ik dat ook hoor.

Hopen dat doe ik dagelijks, ik hoop gewoon echt dat de slechte cellen die er nog zitten minder groot zijn geworden of helemaal weg zijn zelfs dat zou perfect zijn. Maar ik ben wel realistisch de arts zij ga er maar vanuit hierna nog 1x dus we gaan voor deze scan weer minder k* cellen en de volgende keer gewoon helemaal weg!

Waar ik komende RAJ/periode wel tegen op zie is weken zonder smaak, dat had ik de vorige keren ook en is gewoon echt super irritant. Niks proeven wat je eet, verschrikkelijk.

Conclusie; ik ben dus super fit, ben klaar voor de volgende RAJ behandeling. Let's go! Ik vind het super lief altijd jullie reacties doet me goed ❤️ Tot de volgende blog.