M c D r e a m y

Het was vrijdagmiddag toen ik in een wachtruimte in het ziekenhuis zat en mijn naam werd geroepen. Net toen ik me bedacht dat er misschien wel 100 andere dingen waren die ik liever zou doen op dat moment. Ik zuchtte diep en keek op. Eén ding is zeker. Als hij Gerda Jansen had geroepen, was ik ook opgestaan. Een volle bos donker haar, donkerbruine ogen en mooie handen. ‘Hallo daar, McDreamy.’Met het gegeven dat déze dokter het knobbeltje in mijn nek moest onderzoeken, voelde ik me ineens een stuk relaxter. Hey ho, let’s go.Ik droeg (gelukkig) een mooie jurk, met hoge hals. Bij binnenkomst vroeg hij of ik nog een topje met lage hals bij me had. Uh nee, maar ik wil me best uitkleden. Ik bedoel: ‘nee, dat heb ik niet.’‘Kunt u de hals van de jurk dan misschien zo ver mogelijk omlaag trekken? Ik moet uw hals namelijk ook volledig nakijken.’Daarvoor moest ik eerst een knoopje aan achterkant losmaken. Natuurlijk ging dat niet in één keer goed en stond ik een tijdje te klungelen. Hallo zweetsnor. ‘Lukt het? Ik kan anders wel even helpen?’ vroeg hij licht ongemakkelijk. Graag, scheur de jurk maar gewoon van m’n lijf! ‘Het lukt wel, hoor’ zei ik, terwijl ik langzaam door de grond zakte.

Een half uur later (voor m’n gevoel) had ik dan eindelijk het knoopje los. McDreamy stond voor me en vroeg waar het knobbeltje precies zat en of hij er even aan mocht voelen. Maar natuurlijk mag dat. Nu ik hier toch ben, er bevinden zich nog wel wat twijfelachtige plekjes op mijn lijf. Misschien kunt u daar ook nog even aan voelen. Jezus. Nee. ‘Ja hoor, geen probleem.’‘Ga maar vast even liggen en houd de hals zo goed mogelijk vrij. Dan kan ik die goed bekijken.’ Oké, maar ik kan nog steeds mijn jurk uitdoen, hoor. Nee, ik bedoel natuurlijk: ‘oké.’Hij vertelde dat hij een echo ging maken en gaf een korte uitleg. Ik was te druk met inbeelden hoe mijn vingers door zijn volle haarbos streken en met verdrinken in zijn ogen om echt te luisteren. Het was de uitspraak: ‘Ik breng behoorlijk wat gel aan op het apparaat, zodat het goed mee glijdt. Als ik daarmee uw nek aanraak, kan dat even koud aanvoelen’, die me wakker schudde. Bring it on, doc.

‘Gaat het nog?’, vroeg hij na een paar minuten. ‘Ja hoor.’ En of het ging. Het was bijna erotisch hoe dat echoapparaat over mijn hals gleed, woohoo! De laatste keer dat ik zó ontspannen en in extase was, was tijdens een anti-stress massage op vakantie. Dus ik genoot. Van een onderzoek in het ziekenhuis. Een onderzoek dat misschien wel een heel vervelende uitslag zou krijgen. Maar juist dan kun je er maar beter het beste van maken, niet?

Hij pakte een paar vellen papier en gaf het aan me. ‘U mag nu even alle gel afvegen. Zodat die mooie jurk niet vies wordt. Dat zou eeuwig zonde zijn. Zag er laatst zo een bij de vintage winkel. Ja, niet voor mij hoor, voor de vriendin.’ Joe.

PS No Tims were harmed during or after this ziekenhuisbezoek. Tevens was het knobbeltje onschuldig en is deze zelfs alweer verdwenen.