lymfklierkanker deel 2

haar uitval ja

moe ja

niet willen eten ja

ja het haar uitval is begonnen kapper gebeld komt gelijk er aan.

ook mijn ouders zijn er bij als ik al mijn haar er af laat halen door onze kapster, met pijn in je hart laat je al je mooie lange haren er af halen.

het is niet anders word gek van me haar met al die knopen en het al maar weer losse plukken er uit zien gaan. 

voor het eerst in mijn leven een tondeuse over mijn hoofd, pluk naar pluk zie ik naast me neer vallen. huilen ja laat je het zien nee tuurlijk doe je dat niet mijn moeder en me zusje staan voor je die hebben tranen over hun wang rollen om dat je dat ziet laat je dat van je zelf niet gaan.

het is klaar pruik op en gaan!

stomme pruik-het juikt-het beweegt-je voelt het glijden

heb ook een muts die heb ik liever op dus dat doe ik dan ook, ook al lijkt het niet zo mooi als dat je een pruik op hebt.

ziekenhuis weer in volgende kuur ooja bloedprikken eerst want als je waarde niet goed zijn mag je geen volgende kuur want dan is er lichamelijk iets niet goed dan moet je weer een scan weer onderzoeken. maar gelukkig alles is goed dus ik mag naar boven voor de kuur(yes er is een bed vrij) ja dat is soms ook nog de vraag is er een bed vrij waar je de kuur kan doen dan kan je in de tussen tijd gaan slapen is de tijd sneller voorbij, heb je een stoel kun je tuurlijk ook wel in slapen maar ja bed ligt toch fijner.

ja daar gaan we weer, weer prikken gelijk raak gelukkig liggen en weer slapen film kijken en weer slapen zo komen we de dag wel weer door.

gaat al beter voel me naar zo'n kuur wel moe maar ja wat wil je ook met zo'n kuur, je red er levens mee maar het is en blijft gewoon rot spul. weer naar huis week erop weer heen en dat 9x doen + de extra dagen dat je een scan of bloed werk moet doen.

naar zo,n half jaar tot 8 maanden verder is de laatste scan gelukkig is die dag daar eindelijk hopen op goed bericht, daar gaan we op naar de arts wachten, wachten, wachten je moet nog even wachten hoor de arts is nog even bezig met een ander persoon.

daar is het moment naar bijna een jaar bezig te zijn geweest ziekenhuis in en uit krijg het verlossende antwoord ik ben SCHOON

toch houd het je bezig elk pijntje elk raar gevoel

maar je moet gewoon leren je lichaam opnieuw te leren vertrouwen

en dat is moeilijk omdat je voor die hele gebeuren al ook met al je pijntjes niet serieus genomen werd.

kusjes..