Loslaten om vast te houden

Ik ben een controlefreak. Een rasechte, die lekker gaat op lijstjes, planners en een stipt schema. Vooral als het aankomt op mijzelf, moet ik enorm veel. Ik moet een opgeruimd huis. Ik moet een schoon huis. Ik moet boodschappen voor 3 maanden in huis hebben. Ik moet de hele dag spelletjes doen met de kids. Ik moet kinderen hebben die er leuk verzorgd en fris uitzien. Ik moet een opleiding volgen, of eigenlijk 2 tegelijk. Ik moet werken. Ik moet een eigen bedrijf starten. En dan moet ik ook nog eens een leuke vrouw en mama zijn.

Met mijn vaste lijstjes en schema’s kom ik vaak een heel eind. Maar nu, ik ben nu bijna 37 weken zwanger, lukt het me niet meer. Ik heb er simpelweg de energie niet meer voor. Normaal gesproken zou ik dan nog een tandje bijzetten. Niet piepen maar doorgaan, en mezelf compleet voorbij lopen. Niet voor een ander. Maar gewoon voor mijzelf. Omdat het moet maar eigenlijk niet meer kan.

Begin maart kwam mijn keerpunt. Ik ben in aanraking gekomen met de wereld van essentiële oliën, en naast de fysieke ondersteuning die ik ervaar, is er mentaal iets met mij gebeurd. Ik heb rust. Rust in mijn lichaam, en rust in mijn hoofd. Ik kan loslaten. Ik doe dingen waarvan ik energie krijg, werk wanneer ik daar zin in heb, doe mijn huishouden op gevoel en stoor me daar niet aan, durf nee te zeggen tegen dingen waar ik geen zin in heb of tijd voor heb. Ik durf tijd voor mijzelf te nemen. Mij even terug te trekken in mijn mini home office op zolder. Even langer te douchen dan ik normaal zou doen. En ik durf zelfs te zeggen dat het soms niet gaat, dat ik op ben en even een powernapje ga doen. Dit alles zonder schuldgevoel of druk. Gewoon puur omdat ik de rust heb gevonden om af en toe eens voor mijzelf te kiezen.

De mooiste eye-opener voor mij dit jaar, want doordat ik nu rust heb, ben ik echt een chillere mama. Ik heb meer geduld, neem de tijd om dingen te ontdekken met mijn meiden, neem de tijd om dingen uit te leggen. De druk is eraf! De rust die ik ervaar, ervaren mijn kids dus ook. Zo bijzonder om te zien hoe die wisselwerking in elkaar zit. Mijn meiden slapen beter, maken onderling iets minder ruzie, en het gehaaste gedrag wat zich vaak uitte in negativiteit heeft plaatsgemaakt voor een verbinding met elkaar. Ik ben in gesprek met ze, hoe klein ze ook zijn. Doordat ik heb leren loslaten, het loslaten van de dagelijkse sleur van moeten, ben ik dichter bij mijn meiden gekomen waardoor zij mij niet meer loslaten. Er wordt hier meer geknuffeld en gek gedaan dan ooit ervoor, dit laat ik nooit meer los!