Lieve opa, deze brief is voor u.

Lieve opa, 

Wat lag je daar broos, het was alsof je er al niet meer was. 
Ik weet het, ik ben gezegend, bijna 38, en al mijn grootouders nog. 
En nu ga ik jou dan verliezen, ik zie je nog 18 jaar geleden met mijn dochter Marsha in je armen, ze was het eerste achterkleinkind.
Ik heb ondertussen 2 dochters, de jongste, Noa, is pas 2,5 en ik weet dat je van haar hield, dat je op haar net zo trots was als ook op haar zus. Het doet mij zo'n verdriet te bedenken dat zij nooit herinneringen aan jou zal hebben, maar ik weet dat je van haar hield, dat je haar ook hebt vast gehouden. Je hebt ooit aan Marsha verteld dat ik het enige kleinkind was dat je ooit nog hebt kunnen zien voordat je blind werd. Ik hoop dat je straks vanuit de hemel kunt neerkijken, en kunt zien hoe mooi die 2 meiden zijn. Ik bid dat de heer je nu gauw haalt, dat je nu gauw echt rust mag hebben. wat spijt het me te weten dat het laatste jaar tot zo'n rot jaar is gemaakt. 
Ik wilde eerst een van mijn gedichten schrijven opa, maar het lukte niet om al mijn gevoelens en al mijn gedachten in rijm te plaatsen. Ik zou nog zoveel willen zeggen, nog zoveel uren naar u willen luisteren terwijl u herinneringen ophaalt aan uw tijd als onderwijzer, Opa ik ga u zo missen.