Lieve Fynn we missen je zo!

Lieve Fynn,

Vandaag besloot mama maar weer eens achter de computer te kruipen en een blog aan jou te schrijven. Tot op de dag van vandaag nog steeds veel vragen, waarom ben jij er niet meer? Waarom mocht jij toch niet langer bij ons blijven? Vandaag lieve Fynn is het 3 maanden (of 13+1 weken of 92 dagen) geleden dat mama jou in stilte op de wereld heeft gezet. Net als toen is het vandaag prachtig weer. In dit blog gaat mama jou vertellen hoe de tijd na de kraamweek tot nu toe is verlopen, wat ze heeft meegemaakt door het delen van stukjes uit haar dagboek.

19 maart 2016

Vandaag met de post kwam de CD met foto’s van Make a memory, wat een prachtige foto’s van jou mannetje, weer nieuwe herinneringen erbij gekregen. Zo mooi, maar ook zo confronterend en zo’n groot gemis.

24 maart 2016

Vandaag is papa voor het eerst naar zijn werk gegaan, wat vond mama dit moeilijk zeg! Mama is ontzettend bang voor de eenzaamheid en is dan ook ontzettend blij dat papa eind van de middag weer thuis kwam. Mama vond het moeilijk om wat te ondernemen dus was blij dat haar beste vriendin in de middag kwam en ze even een rondje door Avifauna gingen wandelen. Lieve Fynn we missen je zo.

26 maart 2016

Vandaag is het zover mama gaat een tattoo laten zetten op haar rechteronderarm. Een infinity teken met 2 sterren en jouw naam. Ook jouw tante laat een tattoo voor jouw zetten vandaag, een veertje op haar ribben. Op 11 april 2016 heeft jouw Oma ook een infinity tattoo met 1 ster laten zetten op haar onderarm en mama haar beste vriendin om 14 april 2016 een ster op haar linker pols. Zo bijzonder dat al deze mensen dit voor jouw doen lieve Fynn.

14 april 2016

Jouw uitgerekende datum en alweer 1 maand geleden dat wij definitief afscheid van jouw moesten gaan nemen. Vanmorgen heeft mama heel erg hard gehuild, ze mist je zo Fynn! 11 april 2016 is jouw as thuis gekomen en hebben we de asbus in een nijntje knuffel gestopt en die staat in de kamer samen met een poster uit jouw kamertje, een foto, jouw naamtrein en kaarsje op een plankje. Mama heeft even met nijntje geknuffeld, dan voelt mama jou even dicht bij zich. We zijn in de avond samen een hapje gaan eten. Mama heeft met zichzelf afgesproken dat ze vanaf morgen weer moet gaan “leven”in plaats van “overleven”, hoe moet ik dit doen lieve Fynn? Mama wil niet meer elke dag zo intens verdrietig zijn, mama voelt zich nog steeds zo schuldig en is zo boos. Waarom lieve Fynn, waarom?

20 april 2016

Vandaag langs geweest bij de gynaecoloog. 23 maart 2016 hadden we de eerste uitslagen al gekregen. Uit het bloedonderzoek dat bij mama is gedaan en de kweken van jouw en mama is niks uitgekomen, geen bijzonderheden en zagen er normaal uit. Ook de placenta was helemaal in orde, mooi doorbloed, niet te klein of te groot. Helaas nog geen antwoord. Alleen het chromosomaal onderzoek liep nog, hiervan krijgen we vandaag de uitslag. Hierbij is een verdubbeling in het chromosoom 16 ontdekt, geen directe verklaring voor jouw dood maar wel iets om verder onderzoek naar te laten doen. Papa en mama moesten hiervoor (op de valreep want alles ging bijna dicht) bloed laten prikken, papa vond dit stiekem erg spannend Fynn, want hij heeft nog nooit eerder bloed laten prikken. Papa heeft het gelukkig goed gedaan en is niet flauw gevallen waar door de assistentes van de poli gynaecoloog grapjes over werd gemaakt.Helaas wachten we nog steeds op de uitslag hiervan en deze krijgen we als het goed is 13 Juli 2016 van een klinisch genetica. Helaas weer wachten, weer in onzekerheid of daar wat uit gaat komen. Hebben papa en mama je iets meegegeven waardoor je bent overleden? Komt er überhaupt wel een oorzaak uit? Zullen we het ooit weten lieve Fynn waarom jouw hartje gestopt is met kloppen?

5 mei 2016

Hiep Hiep Hoera! Jouw lieve opa en oma 50 jaar! Op 30 april 2016 hebben we op de camping hun 50ste verjaardag gevierd. Een mooie dag, mama heeft er van genoten maar er waren ook hele moeilijke momentjes, want wat wilde mama graag dat je erbij kon zijn lieve Fynn. Mama kreeg van vrienden van opa en oma een witte roos met een Nijntje knuffel eraan, zo lief, zo mooi! Mama moest wel even huilen om dit gebaar. Aan het einde van de dag hebben we nog 1 heliumballon van jouw omhoog gelaten, heb je hem gezien lieve Fynn? Zo was je toch ook een beetje bij het feestje van opa en oma.

7-14 mei 2016

Mama is door opa, oma en de tante van papa mee genomen naar Egypte, heerlijk een week in de zon en elke avond mooie heldere lucht vol met sterren. We hebben gesnorkeld, gezwommen en heerlijk ontspannen. Mama heeft hiervan genoten en heeft echt kunnen lachen, maar mama was ook verdrietig omdat ze jouw zo mist en beseft dat het nooit meer hetzelfde zal zijn. Nooit meer de vrouw die ze was voor en tijdens de zwangerschap. Altijd zal ze jouw gemis bij zich dragen en soms is dat gemis ondraagbaar.Deze week heeft mama doen beseffen dat ze het niet meer zelf aan kan en dat ze hulp moet gaan zoeken bij iemand via de huisarts, alles wat mama hiervoor probeerde werkte niet. Mama voelt zich zo ongelukkig en vind dus echt lachen ook zo pijnlijk en voelt zich daar schuldig over.

8 mei 2016

Moederdag… een pijnlijke dag voor onzichtbare moeders zoals mama. Mama had nooit zoveel met Moederdag en vond het maar commercieel gedoe, maar nu jij zou komen was haar mening veranderd, helaas zal mama nooit een tekening of mooi knutselwerkje van jouw krijgen Fynn. Dankzij de onverwachte vakantie in Egypte waar ze niet aan Moederdag doen is deze dag gelukkig snel voorbij gegaan.

20 mei 2016

Vandaag de eerste afspraak met de vrouw van de GGD. Dit voelde vertrouwd en mama voelde zich veilig. Mama moet het accepteren dat ze eerst moet rouwen voor de verder kan gaan. Mama moet proberen te genieten van de kleine dingen en mag echt wel eens lachen, dit moet ze zelfs doen voor jou! Ze gaat mama helpen om verder te kunnen gaan.

08 juni 2016

Hoe gaat het nu…

Met papa gaat het goed, hij heeft er minder moeite mee om het dagelijkse leven weer op te pakken. Voor mama is het wat lastiger... Mama werd in het begin s’ nachts wakker en voelde aan haar buik om te kijken of je er echt niet meer was. In de eerste weken zorgde mama ervoor dat ze zo min mogelijk alleen was uit angst voor de eenzaamheid. Al snel na de bevalling weer naar de sportschool (even fietsen) en naar het paard om daar afleiding te zoeken. Mama kan moeilijk haar draai vinden en vind het lastig om het dagelijks leven weer op te pakken, een doel te vinden om uit bed te komen. Van dag tot dag leven is van uur tot uur geworden. Mama blijft met schuldgevoelens zitten en is bang andere mensen te kwetsen. Iedereen is zo lief voor mama maar niemand kan haar helpen, ze willen wel maar niemand weet hoe… Mentaal is mama heel erg moe, moe van alle indrukken en emoties. Moe van al het nadenken, het rouwen en het wachten op de laatste uitslag. Gelukkig krijgen papa en mama nog steeds ontzettend veel steun, liefde en warmte van alle lieve mensen om ons heen.

Stap voor stap probeert mama alvast aan het werk te gaan, heel erg moeilijk en confronterend en ook doodmoe en huilbuien na een paar uurtjes aanwezig te zijn geweest… Nog 2,5 weken verlof en dan begint mama met 10 uur per week werken en gaan we dit stap voor stap steeds meer opbouwen. Dit zal erg zwaar worden maar mama moet hier zelf doorheen en daar kan niemand mama helaas bij helpen.

Gister is mama bij het allereerste vlinderkindcafe geweest in Gouda, heel erg mooi en bijzonder ommee te mogen maken. Veel herkenning in verhalen van andere onzichtbare mama’s, mama’s van overleden kindjes. Het heeft mama goed gedaan en kijkt hier positief op terug.

Mama beloofd jou lieve Fynn dat ze hard haar best blijft doen om zich weer beter te gaan voelen en dat ze stap voor stap het dagelijks leven weer zal gaan oppakken. Lieve Fynn houdt jij dan een oogje in het zeil?

We houden van je lieve Fynn

XXX Mama