Liek. Hoe moet dit nu verder...

En steeds meer en steeds vaker is hij weg. Overdag om te werken. Komt meestal thuis om te eten maar ook niet altijd. En als hij al thuis komt om te eten is hij snel daarna weer weg. Ik raak daaraan gewend. En heel eerlijk vind ik dat niet erg. Ik doe mijn eigen ding.

Geen zin meer in ruzie maar van binnen vreet t me op. Ik weet gewoon dat hij een ander heeft.

Want die keer bij de tatoeeerder was hij daar dus met een ander. Daar kwam ik later achter.

En dan op een dag... mijn meisje is dan bijna 2,5 jaar heb ik er genoeg van. Dit trek ik niet meer. Ineens is bij mij de maat vol.

Dan t huis maar te koop. Verhuizen etc. T maakt mij niet meer uit. Echt niet. Ik heb er genoeg van.

Ik bel hem op en vraag t hem meteen. Is er een ander. En in tegenstelling tot de andere keren geeft hij t nu meteen toe. Hoe t gesprek precies verloopt weet ik niet meer maar ik zeg dat t dan over en uit is. Hij zegt ja maar het huis dan? Ja nou dat verkopen we dan. Maakt me niet uit. Tis goed geweest. Ik ben lang genoeg veel te gek geweest.

Hij zegt dan kom ik mijn spullen halen en ga ik het huis uit. Dan kun jij daar blijven met onze dochter tot t verkocht is.

Het is voor mij een enorme opluchting. Maar ook slaat de angst me flink naar de keel. Zoveel onbekende dingen komen op me af. Huis verkopen. Een huisje voor mezelf en mijn meisje zien te krijgen. Zoveel te doen. Zoveel te regelen...

Er komt verder ook wel veel rust.. ook bij mijn dochter. Ze verandert.. Van een zeer opstandige peuter naar een heel lief meisje. Nog steeds met een heerlijke eigen wil. Ik merk aan haat dat de rust haar goed doet. Ze mist haar vader niet. Ze zag m al amper. Wel vraagt hij of ze in t weekend een aantal uur met hem meemag. Dat verbied ik niet. Graag zelfs. Dan ziet ze haar vader ook nog eens. En ze vindt t ook leuk. Niet altijd wil ze mee. En als ze niet wil blijft ze gewoon thuis. Ookal is ze pas 2,5. Ze weet precies wat ze wel of niet wil.

Ik kom er ook achter dat hij al rond verteld heeft dat wij in de zomer al uit elkaar gegaan zijn. Ik sta met verbazing te kijken. Aangezien ik het in november pas uitgemaakt heb. Maar ja als lirgen een gewoonte van je is, is het ook niet raar dat je daarover ook liegt.

En dan volgen de feestdagen....