Leven als gescheiden moeder met een peuter

Zoals jullie wellicht in mijn vorige blog hebben kunnen lezen ben ik een gescheiden moeder met een peuter van inmiddels 2,5 jaar. 

In augustus 2017 is mijn zoon geboren en eind april 2018 zette mijn ex een punt achter ons (korte)  huwelijk. Best pittig met een kleintje van toen 8 maand.  Ik ging tijdelijk met hem bij mijn moeder wonen tot ik een eigen huis zou hebben.  Altijd geroepen dat ik nooit weer terug ging naar mijn moeder..  Niet omdat ze niet lief is,  maar als je samen hebt gewoond wil je niet meer terug naar je moeder.  maar wat ben ik haar tot op de dag vandaag dankbaar dat ze mij weer in huis nam met een kind van 8 maand.  We hebben daar zelfs 7 maanden gewoond en wat zijn deze maanden voorbij gevlogen..  

In november 2018 kreeg ik samen met mijn zoon een huurhuis toegewezen in het dorp waar ik van oorsprong ook vandaan kom. Op 200 meter van 1 van mijn zussen af. Wat was ik blij!! Eindelijk konden mijn zoon en ik de draad samen weer oppakken. Maar oh, wat vond ik het ook eng. Nu moest ik het echt in mijn eentje gaan doen met een kind. Dit had ik natuurlijk nooit gedacht toen ik aan een kind ben begonnen. Dan ben je 27 en een alleenstaande (gescheiden) moeder! Wauw, en nu??

Soms is het best pittig alleen met een peuter! Een peuter die ook nog deels in 2 huizen woont, dus 2 verschillende regels heeft. want mijn ex en ik hebben absoluut niet dezelfde regels!! Maar, mijn zoon pakt dit ontzettend goed op. En hij weet tenslotte ook niet beter want hij was 8 maand.

Momenteel doe ik alles al bijna 2 jaar alleen. En het gaat me (gelukkig) super goed af. Ik heb mijn draai helemaal gevonden in mijn huis. Ik kan weer redelijk overweg met mijn ex. Waardoor we dingen fatsoenlijk kunnen overleggen (lees, dit is ook wel anders geweest begin van de scheiding) 

Hetgeen wat ik nog steeds moeilijk vind is dat als mijn zoon weer iets doet (een mijlpaal momentje) of gewoon iets grappigs/leuks, je kunt het met niemand echt delen. Tuurlijk heb ik lieve familie en vrienden. Maar dat is toch anders. En je wilt toch ook niet constant met elk iets met je telefoon op zijn neusje zitten?!