Let’s talk: Doorbreek de stilte

Ik doe mijn ogen dicht, beide voeten stevig op de grond en voel mijn lichaam tintelen. Ik focus me op deze tinteling; wat begint bij me voeten en langzaam omhoog kruipt. Dit noemt men aarden (aldus mijn toenmalige therapeut).

Elke keer voordat een sessie emdr begon, moest ik dit doen. Waarom; kan je misschien denken? Om in contact te komen met mijn gevoel.

Vandaag ga ik het hebben over seksueel misbruik. Iets wat mij helaas is overkomen. Een emotioneel beladen onderwerp maar o-zo-belangrijk om bespreekbaar te maken. Met enigszins klamme handjes en tegenzin ga ik jullie meenemen in mijn verhaal.  

De reden waarom ik dit wil vertellen is om slachtoffers die nog in schaamte leven, een hart onder de riem te steken! Je bent niet alleen en het is NIET jou schuld!!! 

Ook vertel ik dit verhaal omdat deze ervaring mede aandeel heeft gehad bij het ontwikkelen van mijn postnatale depressie die ik bij Jenailah heb ervaren. 

Helaas draag je de littekens van seksueel misbruik levenslang en zal je daarmee moeten leren leven. Als ik met mensen spreek over traumatische ervaringen zeg ik altijd ; er is een leven/ik voor je trauma en een leven/ik na je trauma.  Je zal nooit meer hetzelfde worden en bent echt een ander persoon. Ik heb hier zelf heel erg om moeten rouwen en mezelf ook echt opnieuw moeten leren kennen en moeten uitvinden.

Voor het gemak noem ik de dader: Jan (fictieve naam)

Na een tijd in een gewelddadige relatie te hebben gezeten met Jan, besloot ik het te beëindigen. Ik ben terug gegaan in mijn ouderlijk huis en kapte alle banden met hem.

Fase 1

Jan kon niet accepteren dat ik bij hem weg gegaan was en begon mij te stalken. Het was het welbekende cirkeltje.  Hij probeerde het eerst lief, maar zodra hij doorkreeg dat ik niet ging doen wat hij wilde schold hij mij helemaal verrot. Dit bleef elkaar afwisselen.

Fase 2

Het stalken begon nu serieuze vormen aan te nemen en het voelde echt aan als terroriseren! Hij belde mijn ouderlijk huis en mijn mobiel middels anoniem nummer. Toen ik dat niet meer opnam, begon hij mij te bellen met andermans telefoon. Mijn telefoon of de Huistelefoon bleef constant  afgaan.

Als ik opnam, hoorde ik dingen zoals een pistool die doorgeladen werd, ik kreeg doodsbedreigingen naar mijn hoofd geslingerd of ik werd verrot gescholden.  In deze fase hebben we de politie erbij gehaald. Ze adviseerde mij om een logboek bij te houden met de tijd, datum en het nummer waarmee hij mij belde. Ook moest ik noteren wat er gezegd werd in de telefoontjes die ik wel per ongeluk opnam.

Fase 3

Ik kreeg in deze fase telefoontjes van hem, maar ook van vreemde mannen. Hij had schijnbaar naaktfoto’s aan vreemde mannen laten zien met de vermelding dat ik een “prostitué” was en ik werd door mannen uit heel NL gebeld. 

Fase 4

Hij dreigde naaktfoto’s door de stad op te gaan hangen met mijn nummer erbij. Zijn eis was dat hij mij wilde zien —> “alleen om te praten” . Dit heb ik geweigerd.

Op dat moment kwam mijn stiefvader te overlijden. Hij was al langere tijd ziek maar hij kreeg complicaties en overleed. Inmiddels was ik al in overspannen toestand door het maanden lang gestalk van mijn ex. Zonder berouw deed hij er een tandje boven op! 

De dag van het misbruik

Ik word wakker. Zoals iedere ochtend pak ik mijn telefoon en check ik mijn berichtjes etc.  Tot mijn grote schrik lees ik een bericht van een collega.  : Joo iemand zit volgens mij met je Facebook te kloten!? 

Ik ga gauw naar mijn Facebook en zie dan snel wat er aan de hand is. “Iemand” a.k.a Jan heeft een nep Facebook account van mij aangemaakt met daarop naaktfoto’s. Ook zijn er berichten geschreven van seksuele toonaarden. Vervolgens heeft de maker van dit nep account al mijn Facebook vrienden toegevoegd.

Ik SCHAAM me dood op dat moment, ik voel een knoop in mijn maag en kan wel door de grond heen zakken! In overspannen toestand roep ik me moeder en vertel haar wat er aan de hand is. Ook zij is mega geschrokken natuurlijk. Er knapt iets in mijn hoofd en ik ben totaal niet meer voor rede vatbaar. 

Ik bel mijn ex op en schreeuw: wat maak je me nou?! Verwijder onmiddellijk dat account, ben je niet goed wijs in je kop! 

Schaakmat, Jan heeft me precies waar hij me hebben wilt. Een plek waar ik niet meer goed kan nadenken en gevaar ook niet meer goed kan inschatten. Je moet je bedenken dat ik vol in de rouw zat, me stiefvader was zojuist overleden en letterlijk lag hij met zijn kist in de woonkamer.

Jan zegt dat hij wilt afspreken om erover te praten omdat hij een “afsluiting” nodig heeft en dat hij vervolgens daarna alles zou verwijderen. 

Ik stemde toe om af te spreken op een openbare plek. Mijn moeder en zus probeerde mij nog tegen te houden maar ik was alle staten! Het boeide mij niet meer, ik voelde geen gevaar en ik had blinde woede. Half vechtend met me zus werk ik mezelf het huis uit.

Toen de bus bijna bij de juiste halte in de stad was belde ik hem dat ik er bijna was. Hij zei dat hij mij tegemoet zou lopen. 

Hij kwam aanlopen met een andere man. Het was een oudere man, oud genoeg om zijn vader te kunnen zijn.  Toen ik hem zag werd ik meteen wild en gaf ik hem een duw. 

De oudere man zei: laten we dit niet doen, kom maar naar mijn huis mee, daar kunnen jullie rustig praten en ik zorg ervoor dat jou niks overkomt. 

Een stemmetje in mijn hoofd zei dat dit een slecht idee was, maar toch stemde ik toe! De oudere man was er immers bij, wat kan er nou gebeuren?! 

Emaal daar (gelijksvloer appartement) nam Jan mij mee naar de slaapkamer om rustig te kunnen praten. De oudere man had namelijk allerlei bezoek in de woonkamer. 

In eerste instantie spraken we er rustig over. Hij zei dat het hem speet en dat hij afsluiting nodig had. Hij probeerde me te kussen maar ik wilde niet en nokte het af. Ik zei:” ik ben hier om dingen af te kappen, niet om te rotzooien met jou of dingen weer aan te halen”. Ik werd wat onrustig en hij zag dat ik weg wilde gaan. Op dat moment pakte hij een bord eten en drukte hij die onder mijn neus.  Zo beleeft als ik ben, ging ik eten. Hij zei dat ik mijn moeder gerust even kon appen dat alles goed was. Zo gezegd zo gedaan. Hoe ik aan het eten was, deed hij de gordijnen dicht. Ik vond dit al vreemd maar zette deze opmerkelijke observatie snel opzij en ik at mijn eten op.

Plots begon de sfeer om te slaan. Hij zei:”kijk eens in me tasje? Daar zit mij pistool”. Ik wimpelde het af en zei dat hij normaal moest doen. Van binnen bevroor ik al gezien onze gewelddadige relatie die we hadden gehad. Hij zei dat ik bij hem ging slapen en dat ik nergens naartoe zou gaan.  Ik zei dat ik dit absoluut niet wilde en dat ik gewoon naar huis zou gaan. 

Vervolgens zei hij dat hij seks met mij wilde en dat hij anders de jongen met wie ik op dat moment contact had (scharrel) zou dood maken. Ook hem had hij al bedreigd en gestalkt.  Als ik hem nu zou geven wat hij wilde zou hem niks overkomen. Ik had het gevoel dat ik geen kant op kon en dat ik mijn desbetreffende partner moest beschermen. Onder die dwang heb ik mijn broek naar beneden gedaan maar ik zei duidelijk dat ik dit niet wilde. Ik kreeg spijt en trok mijn broek weer omhoog. Op dat moment begon er een worsteling te ontstaan en duwde hij mij op het bed. Met 1 hand hield hij me op het bed, de andere deed hij mijn slip uit  waarna hij met twee handen mij vasthield en hij begon mij oraal aan te raken met zijn mond terwijl ik ook nog ongesteld was. Ik probeerde mezelf los te krijgen maar dit lukte mij niet. 

Hij haalde zijn geslachtsdeel uit zijn broek en terwijl ik wegkijk drukt hij hem er bij mij naar binnen. Ik heb 1 moment naar hem gekeken. Hij genoot ervan. Ik had hem nog nooit zo opgewonden gezien. Het was beestachtig. 

Na de daad trok ik mijn broek omhoog en ik wilde weg. Hij zei dat ik nergens naartoe ging.er ontstond een gevecht. Ik dacht: ik moet hier weg komen! Van bevries stand sloeg ik over in vecht stand! Ik begon te schreeuwen vechtend naar de deur. De man des huizes was het zat en schreeuwde dat hij weg moest met al dat lawaai! (Dat is mijn redding geweest) 

Ik heb werkelijk mezelf tot aan de bushalte aan rennend en vechtend ernaartoe moeten werken. Ik heb met een jogger mee gerent en om hulp geroepen; niemand die mij hielp of wat deed.  Zelfs toen de bus kwam heb ik staan vechten om in de bus te komen. Ik heb mezelf aan de deur gehangen en hij trok aan mij en zei dat ik nergens naartoe ging. Uiteindelijk was er een jongen die groot van formaat was uit diezelfde bus  om mij te helpen. Hij zei:”je laat mevrouw nu los want volgens mij wil ze mee met deze bus. “ Daarna kwam de buschauffeur ook en stuurde Jan weg. Ik ben zo dankbaar voor deze jongen die mij geholpen heeft! Het was voor mij een heel rouwproces om te bedenken dat zo weinig mensen je helpen in zo’n noodsituatie. Natuurlijk snap ik dat daar ook angst onder zit. Zonder deze jongen weet ik niet of het mij gelukt was!! 

Dit is mijn advies aan jullie; mocht er ooit iemand achter je aan rennen die om hulp vraagt en je durft niet zo goed iets te doen?! BEL POLITIE.  Dat is het minste wat je voor die persoon kan doen! Het is voor mij zo heftig verwerken geweest om te bedenken dat je “ontsnapt” bent; buiten rent en dat “niemand” je helpt! Terwijl je er overduidelijk naar vraagt. Ik snap de angst als je de dader achter het slachtoffer aan ziet rennen. Bel politie als je zelf niet durft! 

Ik heb mezelf destijds de schuld gegeven. Ik schaamde mij dat dit was gebeurd. Ik gaf mezelf de schuld dat ik me broek in eerste instantie uitdeed. Ik gaf mezelf de schuld dat ik meegelopen was naar het huis en ik gaf mezelf de schuld dat ik überhaupt naar hem toe gegaan was. 

Totdat de knop omging. NEE , ik ben slachtoffer of beter gezegd; OVERWINNAAR. Hij besloot mij dit aan te doen en daar heb ik 0,0 schuld aan!  Ik ben vervolgens in therapie gegaan om dit trauma te verwerken en vond troost bij God. Ik besloot dat het mij niet zou gaan verbitteren, dat ik niet in een hoekje een muurplantje zou worden of dat ik voor altijd met een emotionele balast zou blijven rondlopen om wat hij mij had aangedaan! Dit klinkt heel makkelijk maar dat was het zeker niet. Het was keihard werken in therapie, ik had nachtmerries en heb wel twee jaar depressief in bed gelegen. Maar ik ben eruit geklommen en heb deze trauma’s kunnen verwerken! 

Is een jou een soortgelijk iets overkomen? Dan zeg ik ook tegen jou, het is NIET jou schuld ! Praat er met iemand over, stop het niet weg! Draag al die negatieve emoties niet een leven lang met je mee! Ga je trauma aan zodat je verder kan! Wees een overwinnaar! ❤️ Je kan dit! 

Liefs, mij! 🌹