LEONIE: THE END IS NEAR DEEL 33

We hebben geen flauw idee waar we ze moeten zoeken. Chantal haar auto staat voor de deur. Als we de voordeur open doen om bij haar auto te gaan kijken, staat de buurvrouw daar. 'Ik vroeg me af of het allemaal lukt?' Ik heb geen zin in haar nieuwsgierigheid en zeg haar dat Chantal er niet is maar vast wel weer thuis zal komen. 'Ik zat nog eens na te denken toen jullie zeiden dat ze al een paar dagen niet gezien was. Ik weet niet of jullie er iets aan hebben, maar wij zien al een paar dagen licht branden in de schuur. Dat licht brandt alleen als er beweging is of als je hem zelf aan zet. Chantal is iemand die heel bewust omgaat met het milieu. Mijn man en ik vinden dat altijd zo knap van..' 'Bedankt voor uw informatie!' Ik knal de deur dicht. 'Chris! Schuur!' Ik pak het mes weer en loop naar de achterdeur. Hij is open en ik loop de tuin in met Chris achter me aan. Ik zie dat er een klein bovenraampje open staat. 'JOEY!' roep ik. Ik zie dat het licht weer gaat branden. 'Chris er is beweging daar binnen!' Ik ren op de deur af en wil hem open trekken maar hij zit op slot. Chris loopt nog achter me. "Ik heb de sleutel, hij lag binnen op tafel.' Chris maakt hem open. Een enorme stank komt me tegemoet. Ik weet niet wat ik moet denken. Ligt hij daar? Levend? Dood? Gewond? Mijn hart bonst in mijn keel als ik naar binnen loop. Ik kijk om me heen. Ik zie niet Joey maar een vrouw. Geblinddoekt, haar handen aan elkaar vast, haar enkels vast aan de poten van de stoel waar ze op zit. 'Chantal!'

Ik trek het tape van haar mond af en de blinddoek van haar hoofd. Ze is duidelijk verzwakt. In één klap is me duidelijk dat niet Chantal hier achter zit maar iemand anders. 'Chantal kom hier' 'Joey..' weet ze nog net uit te brengen. 'Wat Joey? Wat is er met hem?' 'Hij.. m-moet dood' 'Chris haal water voor haar, ik maak haar los' 'Van wie moet hij dood Chantal?' vraag ik haar als ik haar los maak. Eerst haar enkels, dan haar handen. Zodra ze los is valt ze tegen me aan. Ik leg haar op de grond, pak mijn telefoon en bel 112. Ik vertel dat er een ambulance moet komen en geef haar adres door. 

Chris komt binnenrennen met water en dekens. 'Chantal alsjeblieft..' smeek ik haar huilend. 'Wie heeft je dit aangedaan? En die foto's boven?' Ze opent haar ogen en kijkt me aan. 'Luna.. Je moet.. Helpen..' Ze zakt weg. 'Chris check die laptop van Arthur. NU!' Ik bel ondertussen met mijn telefoon naar Marloes en Joey, maar beide nummers zijn niet te bereiken. Ik hoor de ambulance aankomen en zij nemen Chantal van me over. Ze vragen wat er is gebeurd en ik vertel alleen dat ik haar hier heb gevonden. Dat we collega's zijn en we haar hadden gemist dus haar zijn gaan zoeken. Ze gaan snel met haar aan de slag en ze nemen haar even later mee. Ik laat haar gaan, vertrouw er op dat ze in goede handen is. Ik moet me nu richten op Marloes, Joey en Luna. Ik hoor mijn telefoon gaan. 'Time for us baby. Kom naar het boshuis.' 'Het boshuis.. Arthur! In de auto Chris, rijden.' Arthur en ik hebben een paar keer samen gewandeld, we liepen dan door het bos 30 kilometer verderop. Er stond daar een huis waar we het altijd over hadden als we daar liepen. Arthur maakte dan grappen dat hij in dat huis oud wilde worden met mij. We noemden het huis 'het boshuis'. Het stond al lange tijd te huur.' 

Ik zit naast Chris in de auto en wijs hem de weg. Mijn handen zweten en ik ben bang. Ik vertel mezelf dat ik nu door moet zetten. Ik kan dit. Ik heb Chris bij me. Wij gaan dit regelen. Het komt goed. Dat moet. Voor Luna, voor Marloes, voor Joey en voor dat kleine wondertje in mijn buik. We parkeren de auto op 100 meter afstand van het huis zodat Arthur ons niet aan kan zien komen. 'Chris, laat me alleen gaan. Als hij jou ziet is het gelijk klaar. Wacht buiten op me. Niet meer praten vanaf nu.' Ik ren naar de voordeur en klop aan. In het donker ziet dit huis er angstaanjagend uit. Ik zie het licht aan gaan in de gang. Ik haal diep adem en de deur gaat open. "Arthur.' zeg ik. Ik zie hem staan. Hij heeft Luna op zijn arm en heeft een enge blik in zijn ogen. 'Kijk eens wie we daar hebben. Dat is mama. Eindelijk is mama weer bij ons.' Hij trekt me aan mijn arm naar binnen en doet de deur dicht. 'Geef me eens een kus.' 'Arthur, waar ben je mee bezig?' 'Ik wil dat je me schat noemt. Arthur is voor anderen. Jij bent de enige die me schat mag noemen.' Luna begint te krijsen, ze moet de spanning tussen ons voelen. Ik besluit mee te werken. Ik moet weten wat hij met Joey en Marloes heeft gedaan. Of ze nog leven. 

'Schat..' begin ik voorzichtig. Ik walg van mezelf terwijl ik het zeg. 'Liefje houd jij onze dochter even vast?' Hij drukt Luna in mijn handen. 'Schat.. Luna is niet mijn dochter. Waar is Marloes?' 'Die naam zeg je nooit meer waar Luna bij is.' Hij kijkt me dwingend aan. 'Ik moet het weten. En waar is Joey?' 'Opgeruimd staat netjes' zegt Arthur. Ik ga op een stoel zitten en houd Luna dichtbij me. 'Ik ben zo blij dat je hier bent. Het heeft even geduurd voor we samen konden zijn, ik hoop niet dat je me dat kwalijk neemt. Ik moest eerst nog even wat dingen regelen.' 'Wat moest je regelen? Ik dacht dat je vertrokken was naar Bangkok.' Arthur begint te lachen. 'Dat hebben die twee je natuurlijk wijs gemaakt. Dat is fijn, dan zijn ze daar ingetrapt. En jij ook. Ik heb die tickets geboekt, maar ik ben nooit gegaan. Zo zouden ze niet naar me op zoek gaan. Heerlijk hoe dom ze zijn. Nee ik moest eerst zorgen dat niemand jou tegen zou houden. Ik weet dat jij mij wil en dat weet jij ook. Maar er stonden wat mensen in de weg. Die moest ik opruimen. Eerst dat kutwijf.' Ik ga er vanuit dat hij Marloes bedoelt. 'Ik heb Luna uit het huis gehaald toen ze lagen te slapen. Dat domme wijf heeft niet eens doorgehad dat ik binnen ben geweest. Ik heb een brief achter gelaten dat wij al heel lang een relatie hebben. Dat jij jezelf ziet als moeder van Luna en wij met z'n drieën een gelukkig gezin zijn. Daar hebben we haar niet voor nodig.' Ik denk terug aan de uitbarsting van Marloes. Ik begrijp nu waarom ze zo boos was op me. Ze weet dus inderdaad van Arthur, maar dacht ook dat ik mezelf zie als moeder van Luna. 'Toen moesten er nog wat andere dingen worden geregeld. Al die slipjes die je aan hebt gehad bij die smerige vent moesten kapot. Ik wil er niet aan denken dat jij iets aan hebt wat hij heeft gezien. Je had het bijna verpest. Toen je binnenkwam was ik nog bij je in huis. Ik heb me goed kunnen verstoppen zodat het één grote verrassing zou zijn vandaag. Het was heerlijk om je even naakt te zien. Jammer dat je dat setje wat je van mij kreeg hebt gebruikt om hem op te geilen.' Ik word misselijk, ik wil hem aanvallen, maar ik heb Luna op schoot en weet dat ik hem niets moet laten merken. Eerst moet ik weten waar Marloes en Joey zijn en ik moet zorgen dat Luna in veiligheid is. 

'Kijk Le, ik houd je al een tijdje in de gaten. Daardoor kwam ik dat andere gore wijf ook tegen. Die Chantal. Wist je dat zij een oogje op je had? Ik kwam haar steeds tegen als ik bij jou in de buurt was. Ik heb geprobeerd om haar duidelijk te maken dat je van mij bent en niet van haar, maar die boodschap kwam niet aan. Afgelopen week was het weer zover, dus toen heb ik haar ook opgeruimd.' Ik denk aan hoe ik Chantal vond in haar eigen schuur. Hoelang heeft ze daar wel niet gezeten. Ik wil niet denken aan hoe het met haar gaat. Dan raak ik overstuur en dat is niet goed. 

"Dat kutwijf zelf ging ook moeilijk lopen doen. Ze is bij je geweest he? Bijna had ze het verklapt. Maar ik heb haar opgehaald thuis. Ze heeft met een beetje hulp zelf een briefje geschreven. Die domme vent bij wie je woonde geloofde het he? Dat ze even een paar dagen weg is met onze dochter.' Ik knik. 'Zo'n domme vent verdien jij niet. Jij verdient het beste schatje. En dat is precies wat ik ben. Die vent was overigens wel de lastigste. Maar niets is onmogelijk voor mij. Er is niets wat mij niet lukt.' Hij lacht en ik moet bijna overgeven. 'Je bent trots op me he, Le? Zeg het dan?' 'Ik ben trots op je' zeg ik zonder emotie. 'Nee, hoe zou je me noemen? 'Ik ben trots op je schat' zeg ik met tegenzin. 'Maar vertel eens, schat, hoe heb je dat gedaan?' vraag ik hem 'Je weet dat buitenhuis toch wat hier bij hoort? Daar zitten ze hun laatste uurtjes uit. Gezellig samen.' Ik weet dat ik snel moet zijn. 

Luna moet al dagen dezelfde kleding aan hebben en ook haar luier is aan vervanging toe ruik ik. Ik heb mijn tas bij de voordeur laten staan, hoe dom kan ik zijn. In die tas zit het mes en die heb ik nodig om mezelf en Luna te kunnen beschermen. Ik herinner me de spullen van Luna die ik in mijn tas heb gestopt. 'Schat.. Zal ik Luna even omkleden en een schone luier geven? Ik heb spullen voor haar meegenomen.' 'Je bent fantastisch liefje.' 'De spullen liggen in de gang dus die pak ik even oke?' 'Nee. Ik laat mijn prachtige vrouw toch niet lopen? Nee ik pak het wel.' Hij wil naar de deur lopen als ik hem laat stoppen. 'Schat, ik heb een verrassing voor je meegenomen. Dat wil je toch nog niet zien? Laat mij maar gaan. Ik ben zo terug.' Ik loop naar de gang. Dit is mijn kans, mijn enige kans voel ik. Ik loop naar mijn tas, houd Luna stevig vast en pak het mes. Ik wil de voordeur open maken maar hij zit op slot. Ineens staat Arthur in de gang. 'Wat gaan jullie doen?' Dan valt zijn oog op het mes en hij loopt op me af. 

Nog 2 delen! ;-) 75 reacties! Dan komen ook de twee állerlaatste delen online!