LEONIE: OH BABY BABY DEEL 30

Ik pak mijn telefoon en ga naar mijn agenda. Welke datum is het vrijdag en wat is er dan zo speciaal. Ik kan niet bedenken wat er op die dag aan de hand is. Niks bijzonders. Ineens valt mijn oog op iets anders. Ik had afgelopen woensdag ongesteld moeten worden. Het is nu maandag. Ik voel mijn wangen kleuren. 'Niks aan de hand Le, je hebt stress, dat zorgt ervoor dat je menstruatie uitblijft' Toch zit het me niet lekker, ik weet dat ik de afgelopen maand door alle spanningen niet zo zorgvuldig ben geweest met mijn pil en mijn menstruatie is normaal altijd precies op tijd. Maar zo'n vaart zal dat niet lopen toch? Joey is naar de sportschool toe en laat me weten dat hij over een uurtje thuis is. Ik vraag me af of ik hem moet vertellen dat ik nog niet ongesteld ben geworden. Ik kan het niet aan om nog ergens over te liegen. En na gisteren heb ik het idee dat het goed zit tussen ons. Dat Joey niets te maken heeft met de berichtjes. 

Als Joey thuis komt vertelt hij over Chantal. 'Het is raar Le, niemand heeft iets van haar gehoord. Ze neemt haar telefoon niet op, niemand heeft haar gezien. We laten haar, maar het zit me toch niet helemaal lekker. Als ze er volgende week nog niet is ga ik bij haar langs.' Ik knik naar hem maar ik ben gespannen. Joey ziet dat aan me en vraagt me of ik weer berichtjes heb gekregen. 'Nee, nee.. Er is eh iets wat je wel moet weten denk ik.' Joey kijkt me aan. 'Wat is er aan de hand? Alsjeblieft niet nog meer drama.' 'Ik weet niet of het drama is. Maar ik had woensdag ongesteld moeten worden.' 'Dus?' vraagt Joey niet begrijpend. 'Dus.. dat ben ik niet.' 'Betekent dat..' Hij loopt naar me toe en legt zijn hand op mijn buik. 'Niet zo snel Joey! Ik weet het niet, ik heb geen test gedaan. Waarschijnlijk is het niks, ik heb stress en dat kan er soms voor zorgen dat het wat langer duurt allemaal. Maar ik vond dat je het moest weten.' Joey kust me. 'Lief, als dit zo zou zijn... dan is het een droom die uitkomt. Weet dat ik altijd voor je zal zorgen, en als er hier een kleine Joey zit..' zegt hij terwijl hij over mijn buik wrijft 'dan ben ik daar echt superblij mee.' Dit antwoord had ik niet verwacht. Ik weet zelf nog niet zo goed wat ik er van vind, maar Joey zijn woorden stellen me gerust. 'Waarom doe je geen test?' 'Nee joh.. laten we heel even afwachten.' Ik weet niet of ik dat zeg omdat ik het echt af wil wachten, of omdat ik het stiekem gewoon niet wil weten. Joey vindt het goed, maar ik zie in zijn ogen dat hij door het dolle heen zou zijn als ik echt zwanger zou zijn. Wat een bizarre situatie dit. 

'Le het zit me toch niet lekker van Chantal.' 'Rij anders zelf even bij haar langs. Ga even bij haar huis kijken.' Joey knikt. 'Ik denk dat ik dat inderdaad doe'. Hij stapt in de auto en rijdt weg. Ik ga op de bank zitten en voel dat ik weg zak. Ik ben moe, komt vast door alle stress denk ik. Ik schrik wakker van gebons op het raam. Ik kijk voorzichtig door het raam en ik zie Marloes staan. Wat doet zij hier? Ik loop naar de deur en doe hem voorzichtig open. Mijn hart gaat tekeer. Wat komt ze doen. Weet ze van mij en Arthur? Is ze boos op me? Is zij degene die me de berichtjes heeft gestuurd? Ze duwt de deur verder open en stapt naar binnen. 'Waar is Joey?' zegt ze direct. Ze klinkt boos en geïrriteerd. 'Hij is even bij Chantal langs. Een collega van de sportschool.' 'Ik weet wie Chantal is. Dat hoef jij mij niet te vertellen.' Ze ziet er moe uit. Ze stormt de trap op naar boven en ik hoor haar alle deuren open trekken. Ze komt weer naar beneden, loopt naar de keuken, schenkt een glas cola in en pakt haar telefoon. Ik hoor de voicemail van Joey. 'Verdomme!' schreeuwt ze. Ik voel de spanning tussen ons groeien. 'Marloes, waar is Luna?' ze geeft geen antwoord. 'Marloes wordt even rustig.' 'Ik word helemaal niet rustig, en ik heb al helemaal geen zin om die rotkop van jou te zien. Het is klaar hoor je me. Klaar!' Ik heb geen idee waar ze het over heeft. 'Marloes, ik begrij..' 'Nee jij zult mij niet begrijpen, jij speelt weer het zielige slachtoffer. Er is hier maar één slachtoffer en dat is mijn dochter. Hoor je me? MIJN dochter. Als haar iets overkomt weet ik je te vinden. Ik geef je een week, verdwijn uit ons leven. Laat Joey en mij met rust. Doe je dat niet, dan zul je eens zien wat er gebeurt.' Ze stormt het huis weer uit. 

Ik zit trillend op de bank. Wat is er aan de hand? Ik begrijp er helemaal niets van. En waar is Luna? Ik pak mijn telefoon en zie een berichtje van drie kwartier geleden. 'Ik heb alles wat we nodig hebben. Nog een paar voorbereidingen en dan is het tijd voor ons. Voor onze toekomst.' Ik druk het weg en bel Joey. Hij neemt niet op. Hij zal nog druk zijn met Chantal. Toch spookt het weer in mijn hoofd. Joey heeft volgende week vrijdag een verrassing voor me. Degene van de berichtjes zegt me dat volgende week vrijdag alles anders zal zijn. De zwarte auto, de zwarte trui.. Ook Marloes komt langs in mijn gedachten. Ze was zo boos. Het kan niet anders dan dat ze weet van Arthur en mij. Maar waar heeft ze Luna gelaten? Waarom moet ik er voor zorgen dat haar dochter niets overkomt? En nog belangrijker, waarom moet ik uit hun leven verdwijnen? Ik zak op de bank. Ben ik hier nog veilig? Waar moet ik anders naar toe? In mijn eigen huis voel ik me niet veilig. Naar Maaike en Tim wil ik ook niet, na de laatste ruzie voel ik me er niet meer zo welkom. Al helemaal niet met opnieuw moeilijk gedoe. Ik besluit te wachten tot Joey thuis is en hem te vertellen over Marloes. Zijn zus is zijn alles, maar dat ben ik ook. Toch? 

Ik hoor Joey zijn auto stoppen en hoor hem even later binnenkomen en gelijk naar boven lopen. Even later komt hij naar beneden met een andere trui aan. 'Wat ging jij nou doen?' 'M'n trui was vies dus ik heb me even omgekleed. Hoe gaat het met de knapste vrouw uit mijn leven?' Hij pakt me vast en kust me. 'Hoe was het bij Chantal?' vraag ik hem. Eerst even peilen hoe zijn stemming is voor ik hem vertel over Marloes. 'Ze deed niet open. Ga van de week nog wel een keer bij haar langs.' Ik vraag me af waar hij dan zo lang is geweest. Hij gaat op de bank zitten. 'En wat heb jij gedaan toen ik weg was?' 'Eh Joey.. ik denk dat je je zus even moet bellen.' 'Marloes? Waarom? Ik heb haar gisteren nog gesproken.' 'Ze was hier net.' 'Hier?' 'Ja. Ze leek behoorlijk in de war.' 'Hoezo dan?' 'Joey, niet boos worden. Ik denk dat ze weet van Arthur en mij.' 'Heb je het haar verteld?' 'Nee, jij?' 'Nee, natuurlijk niet. Ik doe mijn zus geen pijn.' Hij klinkt geïrriteerd en zijn uitspraak voelt als een verwijt. 'Ze stormde hier naar binnen, was op zoek naar jou en zei tegen me dat ze me wist te vinden als Luna iets zou overkomen. Ik heb haar gevraagd waar Luna was, maar daar gaf ze geen antwoord op. Joey, ik weet het niet, maar het voelt niet goed. Ze was zo boos op me. Ze keek naar me met zo'n boze blik...' 'Beweer jij nu dat mijn zus jou die berichtjes stuurt? Is dát wat je wil zeggen?' 'Nee, maar..' 'Niks maar. Mijn zus doet zoiets niet en er is niks met Luna aan de hand. Ze zal gewoon in de war zijn door wat die klootzak haar heeft aangedaan en jij weet dondersgoed hoeveel pijn dat haar heeft gedaan.' Hij kijk me boos aan. 'Joey het voelt niet goed.' 'Dan moet je stoppen met voelen. Ik ben helemaal klaar met dit gezeik. Sinds ik met jou ben gebeuren er alleen maar rare dingen. We hadden net een paar dagen rust. En nu dit weer? Ik ben het zat, hoor je me? ZAT.' 

Van de lieve Joey die blij was met de mogelijke zwangerschap is niks meer over. Ik loop naar boven en zie vanaf de trap Joey zijn trui onder het bed liggen. Ik pak hem op om hem in de was te gooien en zie iets geks op de trui. 'Een melkvlek? Dat hebben alleen ouders die jonge kinderen heb.. Luna..'

Wat is er met Marloes? Chantal? Waar is Luna? En is Joey te vertrouwen?