Snap
  • Mama
  • Relatie

LEONIE: JOEY, MARLOES, CHANTAL & CHRIS DEEL 31

Ik tref voorbereidingen voor de volgende dag..

Met Joey zijn trui in mijn handen zak ik op bed. Joey zei dat het goed ging met Luna. Hoe kon hij dit weten? Alleen als hij haar gezien heeft. Ik sla mijn hand voor mijn mond. 'Zou Joey.. Luna..' Ik moet haar vinden. Ik heb al zoveel ellende aangericht in deze familie. Dit mag ik niet laten gebeuren. Ik hoor Joey beneden aan de telefoon. Ik kan niet verstaan wat hij zegt, maar even later hoor ik de voordeur dicht slaan. Hij is weg, zonder iets te zeggen. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Ik heb het echt verpest. Maar wat moest ik dan? 

's Avonds als ik al lig te slapen hoor ik de voordeur open gaan. Joey komt thuis. Gespannen lig ik in bed, ik hoor hem de trap oplopen en besluit te doen alsof ik slaap. Hij komt naast me liggen en slaat zijn arm om me heen. 'Le? Slaap je?' hoor ik hem zachtjes vragen. Ik geef geen antwoord. Ik wil niet praten, ik wil hem niet zien, die arm om me heen voelt niet fijn, maar ik beweeg me niet. Ik moet het spel meespelen. Er zo snel mogelijk achterkomen waar Luna is en zorgen dat ze veilig is. De hele nacht lig ik wakker en denk ik na over alle opties die er zijn. Ik weet dat de vlek op Joey zijn trui niet klopt, en het laat me denken dat hij bij Luna is geweest. Marloes weet van mij en Arthur, dat kan niet anders. Misschien is ze zo woedend op me dat ze me iets aan wil doen. Maar de berichtjes begonnen al voor ik Marloes had ontmoet. Zou ze het dan al die tijd hebben geweten? En waar is Luna dan? Chantal flitst ook door mijn hoofd. Ik was haar type zei Joey. Ze is labiel en niet bereikbaar. De berichtjes zijn begonnen toen ik ging sporten bij haar in de sportschool. Ze heeft wel echt altijd contact gezocht met me, extreem aardig. Soms zelfs irritant. Zou Chantal...? Ik besluit ook haar op mijn lijstje te zetten en alles wat met haar te maken heeft goed in de gaten te houden. Maar veel tijd heb ik niet. Morgen is het donderdag, en vrijdag is alles anders. 

Als ik wakker word kijk ik op mijn telefoon. 'One down, two to go. Almost baby.' One down? Wat heeft dit te betekenen? Zou Luna.. Ik wil er niet aan denken. Joey komt de slaapkamer binnen lopen. Hij heeft net gedoucht. We kijken elkaar aan en de spanning tussen ons is enorm. 'We moeten praten Le.' Ik zeg niks maar kijk voor me uit. 'Ik had gisteren niet zo boos moeten worden, maar ik word moe van al dat gedoe van je. Mijn zus zit er doorheen, zo gek is dat niet. Ze voelt zich een slechte moeder omdat ze haar vent niet bij zich heeft kunnen houden. Als jij dan aan haar gaat vragen waar ze haar kind heeft gelaten is het niet gek dat ze zo reageert.' Ik doe mijn mond open om hem te onderbreken, maar ik besluit het niet te doen. Er is zoveel meer gedaan en gezegd door haar. 'Ik ben gisterenavond bij haar geweest, ze was niet thuis. Ik ben even binnen geweest en er lag een briefje op tafel dat ze even een paar dagen weg is samen met Luna. Ik laat haar even, ik bel haar van de week oke? Dat gestalk is gestopt, laat het los. We zullen nooit weten wie het was en dat geeft ook niet. Het is nu tijd voor ons samen.' Joey heeft geen flauw idee dat het gestalk alleen maar erger is geworden, tenzij hij zelf de berichtjes stuurt. Ik begrijp er niks van. Waarom kwam ze hier dan zoeken naar Luna. En waarom is ze weg? Kan ze daar niet gewoon over bellen? 

'Heb jij trouwens mijn trui gezien die ik gisteren aan had?' De trui met de melkvlek. 'Ik heb hem in de was gestopt. Er zat een vlek op.' Ik kijk hem vragend aan. 'Die melkvlek bedoel je?' 'Ja.' 'Ik stond gisteren bij Chantal voor de deur toen haar buurvrouw thuis kwam. Ze zocht haar sleutel, maar lukte niet met haar baby in haar armen, dus die pakte ik even op.' Joey begint te lachen. 'Ik had hem nog niet vast en hij spuugde me al onder. Geeft niks, kan ik er vast aan wennen voor straks als eh.. Nu we het daar over hebben, kijk wat ik mee heb genomen gisteren. Chantal was niet thuis, dus ik was de stad even in geweest.' Joey haalt een schattig wit, klein rompertje uit een tas, en een zwangerschapstest. 'Ik eh.. ik weet niet of je er al aan toe bent maar ehh..' Hij geeft me de test. Zijn gebaar en zijn onhandigheid ontroert me. 

Daar zit ik dan. Een zwangerschapstest in mijn handen. Misschien ben ik zwanger van de man die mij bedreigd, stalkt, zijn nichtje iets aan wil doen. Misschien ben ik zwanger van de man van mijn dromen, waar ik tegen lieg dat de berichtjes gestopt zijn. Ik weet niet of ik hem moet verdenken, Marloes of Chantal. Morgen is het vrijdag, dan is alles anders. 'Joey, ik doe die test morgen oke?' 'Is goed schatje. Als jij er klaar voor bent. Als je maar weet dat ik er áltijd, áltijd voor je zal zijn.'  

's Avonds kan ik niet slapen. Ik weet dat er morgen iets groots staat te gebeuren. Als Joey slaapt besluit ik uit bed te gaan om me voor te bereiden. Joey mag het niet weten, of hij mij de berichten stuurt of niet. Ik los dit op. Ik alleen, Joey heeft het zwaar genoeg gehad en bovendien kan ik geen risico nemen. Ik pak een mes uit het messenblok en stop het in mijn tas. Marloes heeft kleertjes, luiers en dekentjes van Luna bij ons laten liggen. Ook die stop ik in mijn tas zodat ik Luna gelijk kan verzorgen als ik haar vind. Daarna kruip ik weer naast Joey. De volgende ochtend is Joey weg. Hij moet weer invallen voor Chantal. Hij heeft me gezegd dat het wat later dan 15.00 uur kan worden, maar dat onze verrassing hoe dan ook doorgaat. 20.30 uur gaan we weg zei hij. 

Als ik op mijn telefoon kijk zie ik een berichtje van het onbekende nummer: 'Nog één, schatje. Dan ben je verlost en is al je aandacht voor mij.' Ik druk het weg en loop heel de dag zenuwachtig door het huis. Ik check steeds alle deuren, ramen en kijk of ik iets verdachts zie in de straat. Tegen 17.00 uur is Joey nog niet thuis. Ik krijg hem op zijn mobiel niet te pakken en besluit de sportschool te bellen. Ik krijg Chris aan de telefoon. 'He Leonie! Hoe is het met jou?' 'Goed' zeg ik kort. 'Zou ik Joey even kunnen spreken?' 'Joey?' hij begint te lachen. 'Die is hier om 11 uur al weggegaan.' 'Nee...' 'Nou Le, niet de bezitterige vriendin uit gaan hangen he? Laat die jongen even.' 'Chris, heeft hij iets gezegd waar hij naar toe ging? Iets anders vreemds? Het is belangrijk.' 'Eh ja hij ging nog even bij Chantal langs.' 'Shit..' 'Le, je klinkt gespannen. Gaat het goed?' Ik kan niet meer. Ik breek. 'Chris, hij loopt gevaar..' 'Ik kom naar je toe. Blijf daar, ik ben er over 10 minuten.' 

Waar is Marloes? En Joey? Wat heeft Chantal hier mee te maken?

7 jaar geleden

Deel 32 staat online!

7 jaar geleden

Oh ik wil het weten!! Please nog 1tje!

7 jaar geleden

Spannend kan niet wachten op de volgende

7 jaar geleden

Oh jeetje wat maak je t spannend. Ik kan echt niet wachten hoor. :)