LEONIE: JOEY, ARTHUR OF TOCH NIET? DEEL 18

's Avonds ga ik sporten. Als ik binnenkom roept Chantal me. "Joey vroeg me of je vrijdag een uurtje later zou kunnen. Hij wilde het nu vast aan je vragen zodat je geen andere afspraken af zou hoeven zeggen, maar hij is er nu niet." "Ja eh geen probleem" antwoord ik. Waarom stuurt hij me hier niet gewoon een berichtje over? Waarom via Chantal? Ik laat het en ga trainen. Al dat geapp en gesms is vaak alleen maar lastig als je net aan het daten bent. Loïs heb ik ook niet meer gezien. Ik ben er blij om, ook al heb ik toch ook medelijden met haar. Ze moet zich heel rot hebben gevoeld. 

Joey en ik zien elkaar regelmatig. Hij kookt voor me, we hebben seks, we gaan uit eten en zijn bijna een echt stel. Na een paar weken zit het me toch niet lekker. Ik ontvang nog steeds smsjes, bloemen, chocola. Ik bedank Joey steeds voor de cadeaus, maar hij doet er luchtig over. Ik vind het niet zomaar iets en ik weet ook dat hij dit niet zomaar doet. Het lukt me niet om er over te praten. Joey wuift het weg en zegt dat ik het verdien en ik ben niet bestand tegen hem. Maaike zegt dat ik er niet zo moeilijk over moet doen. Mijn gevoel zegt dat het niet klopt, maar ik veeg het weg. 

Ik heb Joey niet verteld over Arthur. Hij heeft me gevraagd naar dates, relaties, maar ik heb het verzwegen. Ik heb me er schuldig over gevoeld, maar ik wist ook dat ik het nooit uit kon leggen. Joey haat mensen die anderen bedriegen. Ik weet niet of hij zou geloven dat ik van niets wist. Ik weet ook niet of hij de roddels over me gehoord heeft, maar ik weet ook dat Joey niet naar roddels luistert, waardoor anderen hem vaak dingen niet vertellen. Dat stelt me gerust. Ik zou er niet aan moeten denken dat het nu stuk loopt tussen ons. Ik voel me gelukkig, echt gelukkig. Ik geniet van hem, van ons en voel me geliefd. 

"He knapperd, waar zit jij met je gedachten?" "Sorry, ik was even afgeleid." "Dat had ik door!" Joey lacht en buigt over me heen. Hij zoent me, zijn handen gaan over mijn lichaam en ik weet waar dit gaat eindigen. Ik hoor mijn telefoon gaan, maar besteed er geen aandacht aan. "Moet je niet kijken wie dat is?" vraagt Joey. "Nee, is maar een berichtje, ik kijk later wel. Ik heb iets leukers om naar te kijken" zeg ik terwijl ik hem zoen. 

Pas de volgende dag kijk ik op mijn telefoon. Ik krijg kippenvel over mijn hele lichaam. "Schatje, ooit zijn we weer samen. Ik maak het goed met je. X" Gestuurd om 21.19 uur. Toen lag ik met Joey op de bank. Dat betekent dat.. Wat.. Nee! Joey heeft dit berichtje nooit kunnen sturen. "Alles goed Le?" Joey staat ineens achter me en ik stop snel mijn telefoon weg. "Oh, ja dat berichtje van gisteren. Was het iets belangrijks?" "Nee, niks belangrijks. Werk." zeg ik, en terwijl ik het zeg weet ik dat dit ongeloofwaardig klinkt. "'T is maar wat je onbelangrijk noemt als ze je van je werk nodig hebben om kwart over 9 's avonds." Mocht ik twijfelen aan de tijd van mijn telefoon dan was die twijfel nu weg. Joey zijn tijd klopte aardig met de tijd in het berichtje. 

Ik voel me betrapt, ik voel me een leugenaar. Voel me vies, wie heeft me dit gestuurd. Me bloemen gestuurd op mijn werk? Thuis? Ik weet het niet, maar ik weet dat ik hier heel snel achter moet komen wil ik mijn relatie met Joey laten slagen. Als ik alleen ben bel ik Maaike en vertel ik over het berichtje. Maaike vindt het ook raar. De teksten van de berichtjes werden steeds al vager en nu weet ik zeker dat het niet klopt. Ik spreek met haar af voor later die dag. Samen bekijken we alle berichtjes. Ik heb een vermoeden wie me dit stuurt, maar ik durf het niet uit te spreken. Maaike oppert dat het misschien Loïs is om op die manier Joey jaloers te maken en het kapot te laten gaan tussen ons. Ik denk niet dat dat het geval is. Hoe zou Loïs aan al die gegevens moeten komen? Nee ik heb een ander vermoeden. En als dat klopt, zal alles gaan veranderen..

Klaar voor het volgende deel en meer duidelijkheid? Of nog even een dagje wachten?