LEONIE: JOEY & ARTHUR DEEL 20

"He schatje. Sorry, sorry, sorry" zegt Joey terwijl hij me tegen zich aan drukt. "Kom hier. Ik had je niet moeten laten gaan gisteren." "Geeft niks, ik snap het. Gaat het een beetje met je zus?" Nu Joey er is voel ik me veilig. Hij zal me beschermen. "Het is ongelofelijk, ik zei al dat die vent van d'r een zak is he? Ik word nog boos als ik er aan denk." "Wat is er gebeurd dan?" vraag ik hem. "Ik weet het niet precies Le, ik snap het niet goed. Ze voelde al langer dat er iets niet goed zat. Tijdens haar zwangerschap was hij veel weg. Hij liet haar alles doen. Ze ging vaak alleen naar controles en afspraken. Ik heb de babykamer in orde gemaakt, hij deed niks Le. Ik sprak hem er op aan, maar hij had het druk met werk, zei hij dan. Dat had hij ook, dat klopt. Maar als je vrouw zwanger is ben je toch bij controles? Je laat haar toch niet alleen gaan? Hij was altijd met zijn telefoon bezig. Ik heb een bloedhekel aan die dingen." Joey gaat zitten en wrijft over zijn gezicht. "Le ik heb niet geslapen vannacht, ik ben kapot. Zo te zien heb jij ook niet veel geslapen vannacht. Ik wil je hier niet mee lastig vallen, je hebt genoeg ellende gehad na Loïs." Ik ga naast hem zitten en pak zijn hand vast. "Joey, jij was er voor mij, ik ben er voor jou. Vertel me wat je me wil vertellen." Hij kijkt me aan en geeft me een kus. "Je bent lief." 

"Zoals ik al zei voelde m'n zus al langer dat het niet goed zat. We hoopten dat de komst van de kleine er voor zou zorgen dat het beter zou gaan. En dat ging het ook. Ik had nooit gedacht dat dat zou gebeuren, maar het gebeurde wel. Hij was geen nachten meer weg. Hij deed dingen in huis en hij was lief voor haar en de baby. Die andere kant van hem stelde ons gerust. De laatste weken ging het toch weer minder vertelde ze me gisteren. Hij was weer avonden weg, zat ook weer veel met zijn telefoon en laptop. Ze wilde in zijn telefoon kijken toen hij sliep, maar hij heeft er een code opgezet, zodat ze er niet in kon. De afgelopen week was het helemaal erg. Ze vertelde me dat hij op een avond weg is gegaan, zonder iets te zeggen, en pas de volgende middag terug kwam. Ze was in paniek, maakte zich zorgen. Hij was niet bereikbaar en nam zijn telefoon ook niet op." Joey zucht en trekt me tegen zich aan. 

"Le, hij is bij haar weg. Hij heeft haar in de steek gelaten." "Wat? Maar hun dochter is nog zo klein?" Joey knikt. "Zaterdag was mijn zus weg met de kleine. Toen ze thuis kwam lag er een brief op tafel, van hem. Ze heeft hem me laten lezen, maar het komt er op neer dat hij weg is. Ze heeft geen idee waar hij is. Hij heeft alles achtergelaten, zijn dochter, zijn vrouw, maar ook spullen. Hij heeft een paar duizend euro van hun rekening gehaald en hij is weg. Wat een eikel.." "Joey, wat erg.. Hoe kan hij dat doen? Heeft ze echt geen idee waar hij naar toe is?" "Ik heb vannacht zijn laptop gekraakt. Hij heeft alles van zijn laptop gewist. Hij moet hier al veel langer mee bezig zijn geweest. Ik heb hun rekeningen gecheckt. Naast die paar duizend euro die hij nu van de rekening heeft gehaald is hij al langer bezig geweest met geld wegsluizen. Dat lukte hem makkelijk omdat mijn zus daar niet mee bezig was. Hij regelde alles wel, zei hij altijd tegen haar. Echt, als ik hem vind, ik maak hem kapot." Ik leg mijn hoofd tegen hem aan en weet niet wat ik moet zeggen. Ik vind het verschrikkelijk voor haar, voor Joey, en vooral voor zijn nichtje. Zij zal op moeten groeien met de gedachte dat haar vader hen in de steek heeft gelaten. 

Ik wilde Joey vertellen over de smsjes die ik gekregen heb, maar dit is niet het goede moment. "Ik ben blij om even bij je te zijn knapperd." "Ik ben ook blij om bij jou te zijn. Je wil niet weten hoe fijn ik me bij je voel Joey. Ik wil dat dit nooit meer stopt." "Hoeft toch ook niet? Ik was niet van plan om er mee te stoppen hoor" zegt Joey lachend. "Kom eens hier" hij zoent me en ik voel zijn handen over mijn lichaam gaan. Alleen Joey kan dat op een manier die niemand anders kan. "Voor ik het vergeet Le, anders krijg ik ruzie. Mijn zus vroeg of je morgen bij ons komt eten. Ze wil je graag ontmoeten." "Maar zit ze daar op te wachten dan?" "Zolang je me niet bespringt waar ze bij is, is het helemaal prima, dus jij bent er gewoon morgen. En nu genoeg gepraat." Hij duwt me op de bank, zoent me, ik voel zijn handen, zijn lippen, hoor zijn ademhaling en ik hoor die van mezelf zwaarder worden. Joey maakt af waar we de avond daarvoor gebleven waren. 

Joey blijft niet slapen, hij wil zijn zus niet alleen laten, maar mij ook niet. Hij kan niet kiezen, dus doe ik het voor hem. Hij moet bij zijn zus zijn, niet bij mij. Ik red me wel. Ik heb niet met hem gepraat over de berichtjes, ik weet bijna zeker dat ze niet van hem komen, maar ik wil het zeker weten. Ik vraag Joey of ik zijn telefoonnummer mag hebben, zodat ik hem kan bellen als er iets is. "Tuurlijk schatje, het is ook stom dat we dat niet eerder hebben gedaan. Ik heb je zo vaak berichtjes willen sturen dat ik aan je dacht, dat ik bij je wilde zijn." Joey geeft zijn nummer en ik sla hem op. Het onbekende nummer ken ik inmiddels uit mijn hoofd. En dat is niet het nummer van Joey. 

Joey is pas net weg en ik hoor mijn telefoon gaan, ik verwacht een berichtje van Joey, maar het is van het onbekende nummer. "Nu ben je weer alleen. Echt alleen. Maar niet meer voor lang. Dan zijn wij voor eeuwig samen. X" Ik raak in paniek, ik sluit alle gordijnen in huis, doe alle deuren op slot en ga in bed liggen. Na lang woelen val ik in slaap. Mijn telefoon dicht bij me, klaar om Joey te bellen voor als het mis gaat. 

De avond daarna ben ik klaar om Joey zijn zus te ontmoeten. Ik vind het spannend, benieuwd of ze net zo knap is als Joey, naar haar dochtertje, maar ik vind het ook lastig om haar te zien. Mijn geluk naast haar verdriet, dat moet voor haar enorm lastig zijn. Joey stuurde me nog een berichtje dat ik me geen zorgen moet maken, dat ze me echt graag wil zien. Ik stap in de auto en rij naar Joey toe. Hij doet de deur open en hij kust me. "Komt goed lief, maak je geen zorgen." Ik hang m'n jas op en Joey laat me voorgaan. Ik doe de deur open en dan verstijf ik. Ik word misselijk, duizelig, en het lukt me niet om ook maar iets te zeggen. Ik zie de meest mooie vrouw zitten op de bank, met haar baby. Een heel schattig lief meisje. "Gaat het goed Le?" vraagt Joey. Ik kan niet antwoorden. Joey zijn zus loopt op me af. "He Leonie! Wat leuk om je te ontmoeten. Ik heb al zóveel over je gehoord. Joey heeft geen woord gelogen, je bent echt een lot uit de loterij zo te zien." Ik probeer naar haar te lachen en rechtop te blijven staan. Dan steekt ze haar hand uit naar me. "Ik zal me eerst eens voorstellen, want dat heb ik nog helemaal niet gedaan. Ik vind het echt heel leuk om je te ontmoeten. Ik ben Marloes." 

Benieuwd naar een vervolg of is het genoeg zo?