LEONIE: EEN PAAR WEKEN LATER DEEL 35

'Bel jij haar of doe ik het?' zegt Joey. 'Doe jij het maar. Het is jouw zus.' Hij pakt zijn telefoon en belt Marloes. 'Hi zus, we hebben leuk nieuws.' Hij kijkt me trots aan en lacht naar me. 'Je wordt tante!' Ik hoor Marloes door de telefoon juichen en krijg tranen in mijn ogen. Sinds ik zwanger ben ben ik zo emotioneel. Joey hangt op en kust me. 'Ik ben trots op je lief.' 'Wie bellen we nu?' We kijken elkaar aan en eigenlijk weten we het al. 'Chris.' Ik bel hem op. 'Hi Le' 'He Chris, ik heb leuk nieuws voor je.' 'Wat dan?' 'Joey en ik krijgen een kindje, dus ehh je wordt een soort van oom' 'Echt? Meen je dat? Le, wat fantastisch!' Chris is door het dolle heen.

Chris heeft mijn leven gered. Toen ik daar stond met dat pistool op mijn hoofd heeft hij op het juiste moment met een fles op Arthur zijn hoofd geslagen. Precies op de juiste plek, net voor Arthur mij.. Als Chris er niet was.. Ik wil er niet aan denken. Kan er niet aan denken. Als ik dat doe ga ik hyperventileren. 's Nachts heb ik nachtmerries. Maar gelukkig is Joey altijd dichtbij me. Nadat Arthur bewusteloos op de grond lag was de politie er. Chris had ze gebeld net voor hij de kelder in ging. 

Marloes is met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en net als Chantal mocht ze gelukkig na een paar dagen weer naar huis. Ze hebben aan moeten sterken net als Luna, maar zijn kerngezond. Op nachtmerries na, die hebben we allemaal.

Arthur is afgevoerd met de ambulance en aangehouden door de politie. Hij zit nog vast. Waarschijnlijk zal hij behandeld moeten worden voor een ernstige psychiatrische stoornis. Ik hoef niet meer bang voor hem te zijn, zeggen ze. Zeker weten zal ik het nooit doen. 

Ik ben inmiddels 12 weken zwanger. We hebben net een echo gehad en gehoord dat alles er tot nu toe goed uit ziet. Joey zorgt voor me zoals alleen hij dat kan. Nu er rust is gekomen met het verdwijnen van Arthur uit ons leven en het stoppen van alle leugens is hij rustiger. Marloes wist via de brief over Arthur. We hebben gepraat over de 'relatie' die ik met Arthur had. Het blijft een gevoelig punt dat juist ik degene was waar Arthur vreemd mee ging en dat hij bij mij was tijdens de bevalling van Luna. Maar Marloes beseft gelukkig ook dat ik het niet wist, ik er niets aan kon doen en dat de brief die Arthur schreef vol stond met leugens. 

Chantal had geen oogje op me. Het was puur toeval dat ze steeds bij me in de buurt was. Na het ontvangen van de foto's van mij wilde ze me waarschuwen. Nog voor ze haar huis uit kon stappen heeft Arthur haar tegen gehouden en bedwelmd. Ze heeft dagen in de schuur gezeten, was onderkoeld en uitgedroogd. Gelukkig gaat het inmiddels weer goed met haar. 

Maaike en Tim zijn zich rot geschrokken toen ze hoorden wat er is gebeurd. Tim voelt zich schuldig dat hij me niet heeft kunnen beschermen en Maaike dat ze Joey verdacht heeft gemaakt. Het maakt niet uit, ze hadden dit niet tegen kunnen houden. Ik ben zelf ook tegen hen uitgevallen. Leugens en angst maken je kapot. 

Als Joey en ik in de auto zitten rijdt hij niet naar huis maar naar de stad. 'Le we gaan shoppen, voor de baby. Iedereen mag het weten.' Hij kijkt me lachend aan. Als we in een winkel staan legt hij zijn hand op mijn buik en kust hij me. Er staat een mevrouw naar ons te kijken en ze glimlacht. 'Ja mevrouw, dat is mijn vriendin. Wat is ze mooi zwanger he?' Ik begin te lachen en ik kus hem. 'Ik hou van je Joey.'

Ik vond het superleuk om dit verhaal te schrijven en jullie reacties te lezen. Wat begon als een simpel blogje werd iets waar ik halve nachten mee bezig ben geweest, met veel plezier. En ik denk dat ik er een nieuwe hobby bij heb. Jullie reacties maken het voor mij extra leuk. Ik zou graag door willen schrijven. Een nieuw verhaal. Is dat leuk? Waar wil je dat het over gaat? Naast deze pagina zal ik mijn blogs ook posten op https://www.facebook.com/thankyouforreadingme