LEONIE: CHRIS DEEL 32

'Jemig Le, dat is nogal een verhaal.' Ik heb Chris net verteld over de berichtjes en foto's die ik gekregen heb in de afgelopen weken. 'Oke, Joey is om 11 uur vertrokken uit de sportschool. Hij zou bij Chantal langsgaan. Daarna heb je niks meer van hem gehoord he?' 'Nee. Wat heeft hij gezegd toen hij wegging Chris?' 'Hij zei vanmorgen al dat hij vroeg weg wilde. Hij had iets voor je geregeld zei hij.' 'Wat heeft hij geregeld. Weet je dat?' 'Ja eh.. Ja, ik weet niet of ehh..' 'Zeg het Chris. Dit is echt belangrijk.' 'Oke, je kent dat hotel he, met die bovenste etage met dat geweldige uitzicht?' 'Ja, wat niet te betalen is.' 'Hij heeft het geboekt voor vannacht. Hij is van plan om je ehh..' Ik kijk hem vragend aan. 'Hij heeft een ring gekocht Le. Hij is gek op je. Hij doet je niks aan. Zet dat uit je hoofd. Hij wilde je, eh wil je ten huwelijk vragen.' Ik ben stil, dit had ik niet verwacht. De kans dat Joey hierachter zit wordt zo wel erg klein. 'Wie blijven er dan over' denkt Chris hardop. Hij heeft allerlei papieren voor zich op waar hij alles op heeft geschreven. 'Chantal is een optie, Marloes en die gekke Arthur. Maar die zit in Bangkok zei je he?' 'Ja.' 'Hoe weet je dat zo zeker?' 'Joey heeft dat gevonden in zijn laptop. Hij vond een bevestiging van tickets.' 'Maar is hij ook echt in dat vliegtuig gestapt?' 'Dat lijkt me wel.' 'Lijkt Le? Lijkt? In dit soort situaties moet je dingen zeker weten. Heb je die laptop hier? Ik ben goed met dat soort dingen.' Ik geef hem de laptop en tik ongeduldig op de tafel. Ik voel dat er geen tijd te verliezen is. 

Als ik de keuken inloop zie ik de zwangerschapstest liggen. Ineens kan ik me niet meer bedwingen. Ik stop hem onder mijn trui en zeg tegen Chris dat ik even naar de wc moet. Ik moet het weten. Ik plas over het staafje en bereid me voor op 2 lange minuten en een negatieve test. Met de test in mijn handen zit ik te wachten. 'Mijn god..' ik kijk op de test en zie een dikke vette plus. 'Zwanger. Er groeit een klein mensje in mijn buik.' Met mijn handen ga ik over mijn buik. Joey moet dit weten. Ik moet hem vinden. Ik hoor mijn telefoon gaan, ik stop de test in mijn tas en loop snel naar mijn telefoon. 'Alles is geregeld schatje. Alles. Er is niemand meer die ons kan storen. Vanavond zien we elkaar. Ik kan niet wachten. Voor eeuwig samen.' 

Ik loop naar Chris en laat het hem zien. 'Le we moeten nu gaan. Ik neem die laptop mee in de auto, jij rijdt. We gaan eerst naar Chantal. Ondertussen probeer ik iets te vinden op deze laptop. We nemen mijn auto, daar ben jij nog niet eerder in gezien.' Ik stap in de auto en rijd richting Chantal. Als we bij haar huis aankomen zie ik de gordijnen dichtzitten. Ik parkeer de auto en kijk Chris vragend aan. 'Die gordijnen zitten al dicht sinds ze niet meer bereikbaar is. Laten we gaan. Ik check die laptop straks.' We stappen uit en bellen aan, kloppen op het raam, maar er is niets te zien. Ik loop om het huis heen met Chris vlak achter me. Ook aan de andere kant van het huis is alles donker. Ik voel dat het niet goed zit. Ik ren naar het huis van de buren en bel aan. De buurvrouw doet open met een baby op haar arm en ik vraag haar of zij een sleutel heeft van het huis van Chantal. Die heeft ze. Ik leg haar uit dat we Chantal al even niet meer hebben gezien in de sportschool en we ons afvragen of alles wel goed is met haar. 'Ik heb haar ook al ff niet meer gezien meissie. Is ze niet gewoon lekker op vakantie? Alhoewel, dan had ze dat wel aan ons laten weten.' 'Mag ik alsjeblieft de sleutel? Geloof me als ik zeg dat het belangrijk is dat wij daar nú naar binnen gaan.' De buurvrouw geeft ons aarzelend de sleutel. Ik zeg er niks over, gris hem uit haar handen en loop naar de voordeur van Chantal.

Bang voor wat ik aan zal treffen steek ik de sleutel in het slot. Chris vertelde in de auto nog dat het echt niet goed ging met Chantal. Ik verwacht Joey hier aan te treffen, maar hoe.. geen idee. Ik maak de deur open en gebaar naar Chris dat hij stil moet zijn. Ik haal het mes uit mijn tas en houd het in mijn hand. Ik sluip via de gang naar de deur van de woonkamer. Ik houd mijn adem in en maak de deur van de woonkamer open. Het is donker binnen. Met mijn rug langs de muur sluip ik de woonkamer binnen. Chris loopt nog steeds achter me. Ik kijk om me heen en zie niks verdachts. Ik klik het licht aan om beter te kunnen zien. Op het aanrecht staat afwas, zo te zien van al even geleden. 'Ik ga boven kijken Chris' 'Niks ervan, ik loop naar boven, jij blijft hier.' Ik hoor Chris de trap op lopen. Ik kijk om me heen, het lijkt alsof ze dacht dat ze snel weer terug zou zijn. 'LE! KOM HIER!' Chris roept me van boven. Ik ren de trap op en zie hem staan in Chantal haar slaapkamer met een stapel papieren in zijn handen. 'Wat is dat?' 'Het lag in haar kast. Le, kijk..' Hij verspreidt de papieren over haar bed. Het zijn allemaal foto's. Van mij, van Joey, van ons samen. Ik word misselijk. 'Chris denk je dat.. denk je dat zij..' 'Ik weet het niet Le, maar dit lijkt er wel verdacht veel op.' Hij pakt nog een envelop uit de kast. Op de voorkant staat in grote letters 'ZE IS VAN MIJ.' Chris haalt de inhoud eruit, nog meer foto's van mij. 'Mijn God.. Wat heeft ze gedaan Chris? Waar zijn ze?' Chris pakt me vast. 'Ik weet het niet Le, maar we vinden ze. Het komt goed. Ik ben bij je.' 

Waar is Chantal? En waar is Joey? Beschermt Chris me echt?