LEONIE: ARTHUR, DE MAN VAN MIJN DROMEN?

De dagen na de eerste date appte ik regelmatig met Arthur, hij vertelde dat hij steeds terug dacht aan onze date, hoe leuk hij het vond, dat hij het fijn vond dat we ook echt hadden kunnen praten en onze zoen, ja die vond hij hemels. Hoe kon het ook anders. We spraken een tweede keer af, hij stelde voor om af te spreken, hij had een tafeltje gereserveerd in een restaurant. WAT? Een man die voorstelt om te daten en dan ook nog een tafeltje reserveert? Ik mocht niet weten waar, dat was een verrassing. Hij haalde me op en we reden de stad in, het zal toch niet? Hij parkeert de auto en hij slaat zijn arm om me heen. “We gaan lekker eten bij de Harbour, schatje” zei hij. Ik wist niet wat me overkwam. De Harbour? Hoe dan? Hij hield mijn hand vast, deed de deur voor me open, bestelde alles wat ik wilde en het was een fantastische avond. We praatten over van alles en nog wat, of nouja, eigenlijk stelde hij vooral vragen aan mij. Ik vroeg hem dingen maar achteraf gezien ontweek hij alles. En Ik, de zwakkeling, was zo onder de indruk dat ik niks door had. Onderweg terug in de auto voelde ik me rozig van de lekkerste wijn die ik ooit had gedronken.

Bij mijn huis aangekomen parkeerde hij de auto en stond hij erop om mee te lopen tot de deur. We zoenden en ik kon het niet laten om hem mee naar binnen te vragen. Hij zei dat hij dat niet ging doen, dat hij me zo fantastisch vond dat hij wist wat er dan zou gebeuren. Dat moment wilde hij uitstellen, bijzonder maken. Hoewel ik baalde vond ik het ook zó romantisch. What was I thinking? Thuis plofte ik op de bank en belde Maaike. Dit kon niet via een appje. Ik vertelde haar alles en ze was in shock, maar zo blij voor me. Ondertussen kreeg ik appjes van Arthur, dat hij onderweg naar huis was, het morgen heel druk had dus dat hij me misschien niet kon appen, maar dat ik moest weten dat het goed zat. Fantastisch toch zo’n man?

De week erna zou ik hem weer zien. Hij vertelde me dat hij me vrijdag mee wilde nemen en ik pas zaterdag thuis zou zijn. Hij wist dat het misschien wat vroeg was, maar omdat hij wist dat het goed zat wilde hij me meenemen voor een romantisch nachtje weg. Hij haalde me op en nam me mee naar het meest mooie hotel wat ik gezien heb. De hele dag liepen we samen door de stad, we aten, dronken, praatten heel veel en steeds hield hij mijn hand vast. Daar liep ik dan door de stad en hoopte dat iedereen zou zien wat een knappe man ik aan de haak had geslagen. Als ik naar hem keek kreeg ik kriebels in mijn buik en als hij naar me lachte voelde ik me zo geweldig. ‘s Avonds gingen we samen in bad, hij masseerde me en OH MY, ik had de geweldigste nacht ooit. Deze man wist wat hij deed.

Toen ik de volgende ochtend wakker werd lag hij niet naast me, ik stapte uit bed, checkte snel mijn haar en ging naar hem op zoek. Ik hoorde uit de badkamer gepraat komen, niet heel vriendelijk. Nee, niet doen, niet afluisteren, gewoon in bed liggen en doen alsof je slaapt. Toch vroeg ik hem toen hij weer naast me ging liggen waar hij was, dat ik hem hoorde bellen. Werk schatje, daar ga ik jou niet mee lastig vallen. Hoewel ik twijfelde gaf ik me weer over aan hem.

Na deze geweldige nacht bracht hij me thuis. Hij kon niet meer mee naar binnen, maar beloofde me snel te bellen of te appen, maar hij was druk. Ik moest maar even geen contact opnemen, ik hoorde wel van hem als hij tijd had. Ik voelde dat er iets niet klopte, maar wilde het niet weten. Dus praatte ik alles goed in mijn hoofd. Hoe durfde ik te twijfelen, na drie van zulke geweldige dates met zo’n knappe, interessante man. Was het dan nooit goed genoeg voor mij?

De week erna miste ik hem, ik praatte met vriendinnen over hem en hoorde regelmatig, geef je er nou eens aan over, je kunt niet overal controle over hebben. Het komt goed, het komt goed. Ik wist dat het niet zo was, maar luisterde voor één keer niet naar mijn gevoel, het komt goed…