Lekker body positief!

Jeetje zeg, wat een leuk jurkje! Dacht ik vanmiddag tijdens een kleine shopping spree. Hmm, wel mouwloos.. hmm, dikke armen.. maar hij is in de sale, toch maar even passen.

Maar tja, eenmaal aan overheerste alleen nog maar !!!!!!!!!DIKKE ARMEN!!!!!!!!! in mijn hoofd en ging het jurkje weer regelrecht terug het rek in. En dat mouwloze topje wat ik ook nog mee het hokje ik nam ging al helemaal zonder te passen terug. 

Ik open Instagram, #bodypositivity en #lekkerbodypositief voeren de boventoon. Prachtige vrouwen komen voorbij, als je goed kijkt zie je alle ‘soorten.’ Dik, dun, slank, gezet, goeie kont. Maar ik zie stuk voor stuk prachtige vrouwen, elk met hun eigen figuur. Ze zien eruit alsof ze compleet comfortabel met zichzelf zijn, ik benijd ze. Ik bewonder ze.

Het brengt me terug naar toen we de geslachts bepaling lieten doen. Och joh, zeiden we stellig, het word een jongen. Maar niets was minder waar, een complete verrassing! Mijn hoofd sloeg op hol, ik was er stellig van overtuigd dat ik een jongens-mama zou worden maar ik krijg een meisje! Ooohhh jurkjes, staartjes, een kleine versie van mezelf met misschien wel net zo’n bos haar als mama!

De tijd vordert. Familie, vrienden, iedereen fantaseert mee over wat ze van wie zal hebben. Maar het knaagt aan me, ze mag alles van me hebben maar laat haar alsjeblieft niet mijn bouw hebben! Please! 

Mijn hele leven ben ik al die ‘gezellige, stevige meid’ die altijd spontaan en enthousiast is. Leuk zou je denken, klinkt positief. Maar als die bouw die je zomaar hebt gekregen altijd een soort definitie geeft aan wie je bent, kan je je dan voorstellen dat ik dus ook nooit iets anders aan mezelf zie. Het is genetisch voor me bepaald, maar de naaste omgeving waarin ik ben opgegroeid heeft juist bepaald dat ik dus anders ben dan anders. 

Mijn ouders hebben me altijd gesteund, mijn moeder die met regelmaat zelf haar tranen niet kon bedwingen omdat je kind zo verdrietig is over hoe ze eruit ziet. En nu komt er een tijd dat ik zelf aan dit hoofdstuk ga staan. 

Mijn kindje zal voor mij altijd de mooiste zijn, welke bouw ze ook mag hebben. Ik zal haar altijd vertellen dat ze er prachtig uitziet, dat ze er mag zijn en heel veel van zichzelf mag en moet houden. Ik zal haar steunen, letterlijk door dik, stevig of dun. 

Ik zelf zie het niet bij anderen, voor mij is iemand met een maatje meer of minder net zo mooi. Maar de maatschappij waarin wij leven ziet wel alles. En dan sta je vandaag met inmiddels bijna 30 jaren jong nog steeds bijna te janken om je ‘dikke armen’ in een jurkje. Lekker body positief.