Laten leiden door alle goedkooplust prikkels!

Als er één belangrijk ding is wat ik in mijn jeugd heb meegekregen dan is het wel dat je niet alles nodig hebt, moet nadenken over je uitgaven en je bewust moet zijn van de prijs die je er voor moet betalen.

Mijn ouders hadden het niet slecht maar we waren ook niet rijk, we hadden het gewoon prima! Beiden hadden een goede baan maar ook in die tijd was het opvoeden en verzorgen van twee kinderen een kostbare aangelegenheid. Hoewel ik vermoed dat we soms echt wel iets meer konden uitgeven dan er gedaan werd, waren mijn ouders altijd zuinig en maakten ze bewuste keuzes. Deze manier van leven heb ik dus ook meegekregen en vaak genoeg werd mij duidelijk gemaakt wat de waarde van spullen en geld was. Toentertijd vond ik dat storend, irritant zelfs en dacht vaak: 'Man doe niet zo moeilijk, leef!'. Maar ik had geen enkel idee hoe duur het leven eigenlijk werkelijk was en dat die geldboom in de tuin wel gesnoeid kon worden maar niet de volgende dag weer vol in bloei zou staan.

koopverslaving

Pas toen ik uit huis ging en op kamers ging wonen, werd mij dat keihard duidelijk gemaakt door de rode cijfers die op de pinautomaat verschenen. Of wanneer ik deze niet tegenkwam om de check-check-dubbelcheck te doen, door de felgekleurde blosjes van jukbeen tot oor wanneer ik bij het afrekenen de caissière voorzichtig hoorde zeggen: 'Ik denk dat het niet gaat lukken', en 'Nee, deze code geeft geen storing aan … dit is meer een saldo probleem'. Bam! Koud één week na het ontvangen van mijn salaris was het weer op. Uitgegeven aan schoenen, toffe shirts — ik kon echt niet twee weken achter elkaar hetzelfde aan met stappen — make-up in alle kleuren van de regenboog, gave sieraden geheel passend bij mijn 'OOTD', etentjes en hebbedingetjes gewoon omdat je daar zo gelukkig van wordt … naar het schijnt. Proberen waard toch?! Rijlessen en uiteraard veel héél veel belminuten en berichtjes. Halleluja voor de lancering van WhatsApp! Het leven van een jong volwassene is gewoon echt ontzettend duur, en elke keer weer een uitdaging om niet alleen de eerste week van de maand drie maaltijden per dag te kunnen eten.

Gelukkig heeft mijn buitensporige leefstijl niet heel lang geduurd en was ik op tijd te redden uit de greep die verspilling en geldverkwisting heet. Toen ik met hulp van mijn ouders een prachtig appartement in Utrecht kon betrekken, werd ik bewuster van mijn koopgedrag en leefstijl. Met als laatste duw in de rug een inbraak waarbij al mijn laatste geld — contant in huis omdat ik voordat alle rekeningen werden afgeschreven nog even wat 'eetgeld' moest veilig stellen — uit huis werd vervreemd en ik dus genadeloos bankroet werd verklaard. Pas toen viel het kwartje echt, want was ik bewuster met mijn geld omgegaan en had ik niet de verkeerde keuzes gemaakt, dan had deze inbraak niet veel meer dan een rommelig huis en een beetje angst 'opgeleverd'. De buit was alles wat ik nog had om die maand van te kunnen leven, best triest! Het roer ging om, ik werd eindelijk volwassen. Ik paste in de praktijk toe wat ik altijd als voorbeeld had gekregen: zuiniger omgaan met geld en in elk geval niet altijd maar kopen wat je eigenlijk niet nodig hebt.

Nog steeds maak ik bewuste keuzes, ik houd van mooie dingen maar heb gewoon niet alles nodig. Inmiddels ben ik 40 jaar en weet ik heel goed dat geluk niet in materie, een kledingkast vol mooie items of prachtige reizen zit. Het zit wel in mijn liefde voor mijn kinderen en de dingen die ik met passie en plezier doe. Meer lezen, klik hier