Koude zomers, hete winters (16)

"Ik heb me in mijn vinger gesneden" zegt Rick nonchalant.
Maar terwijl ik kijk naar zijn vinger zie ik dat het een oud wondje is.
"Das behoorlijk veel bloed voor een klein sneetje"
"Nee joh, dat lijkt alleen maar zo doordat het verdund wordt door het water"
Rick plakt een pleister op zijn niet bloedende vinger.
"Wat doe je eigenlijk uit bed?Ik had je ontbijt op bed willen brengen"
"Ik moest naar de wc. Maar dan eten we toch gewoon lekker samen?"

Terwijl ik naar de wc ga hoop ik vurig om bloed te zien.
Maar mijn ondergoed is nog schoon.
Shit! 4 dagen al. Er zit niets anders op dan een test te halen morgen.
En wat doe ik? Vertel ik Rick de waarheid of zeg ik nog niets?
Ik fatsoeneer mijn haar en trek mijn gezicht in de plooi.
Tis beter om gewoon mijn mond te houden besluit ik.
In ieder geval totdat ik iets meer weet.

Rick zit al aan de koffie en schenkt mij een kop thee in.
Terwijl we ontbijten spreken we over koetjes en kalfjes.
Maar toch kan ik mijn afwezigheid niet verbergen.
Rick merkt het toch op.
"Waar zit je toch met je hoofd?" Je bent er helemaal niet bij"
"Ik voel me gewoon niet zo lekker zeg ik"
Op dat moment draait mijn maag zich om en zet ik het op een lopen.
De wc pot wordt onthaalt met een flinke knuffel terwijl mijn maag zich leegt.

Rick kijkt bezorgt als ik de wc uit komt.
"Gaat het schat?" 
Ik kijk hem glazig aan en het wordt zwart voor mijn ogen.
Wanneer ik mijn ogen weer opendoe, hangt Rick boven me.
In zijn ogen zie ik dat paniek heeft toegeslagen.
"Lieverd, wat gebeurde er nou?
"Dat gebeurt wel vaker. komt door mijn medicijnen"zeg ik eerlijk.
Wanneer ik op wil staan houdt Rick me tegen.
"Niks daarvan" zegt hij op strenge toon. 
Hij tilt me van de grond en brengt me naar bed.
"Vandaag, zorg ik voor jou en sta de hele dag tot je beschikking"
"Je komt alleen uit je bed als je naar de wc moet. Voor al het andere roep je mij"
Ik protesteer, maar ik zie in dat het geen enkele zin heeft.
Dus ik maak het mezelf maar comfortabel en zet netflix op.

Na een poosje roept Rick naar boven.
"Schat ik MOET even naar de winkel, de koffie is op"
"Red jij je even?" 
"Ja hoor ga maar. Ik red me wel. Ik redde me eerst ook prima in mijn eentje weet je nog?"
"Ja schat, dat weet ik. Maar nu hoef je het niet meer in je eentje te doen. Je hebt mij"
"Tot straks, Ik hou van je! En als er iets is.. BELLEN!"
Ik beloof hem dat ik bel als er iets is.
Na een poosje hoor ik de voordeur in het slot in het vallen.

Mijn gedachten gaan weer naar het kastje in de badkamer.
Dit is mijn kans, denk ik bij mezelf.
Ik sprint naar beneden. 
Voorzichtig haal ik het kastje leeg, en trek de plaat die er achter zit los.
Er valt een paspoort uit. Ik werp een blik op de foto in het paspoort.
Rick... met blauwe ogen en blond haar!
Het paspoort staat op naam van Marco de Vries.
What the...?? Wie is Rick eigenlijk.
Met mijn hand ga ik achter de plaat om te voelen wat er nog meer zit.
Stapels met geld, en ik voel nog iets.. maar ik kan niet onderscheiden wat het is.
Terwijl ik het onbekende voorwerp achter de dubbele achterwand probeer los te trekken,
hoor ik de voordeur opengaan.

"Schat! Ik ben weer thuis!"
Oh...... shit...