Koude zomers, hete winters. (13)

Geen haar op mijn hoofd die er maar over nadenkt om te protesteren.
Kundig als hij is, laat hij mij weer stijgen naar grote hoogte.
Op een moment als deze, lijkt alles gewoon precies te kloppen.
Ik vraag me af of het altijd zo zal blijven. Zal het elke keer zo geweldig zijn?
Stiekem hoop ik van wel, maar ik kan me het eigenlijk haast ook niet voorstellen.

"Ga je me elke keer op deze manier welkomheten?" vraag ik terwijl ik mijn kleren opzoek.
Rick lacht. "Hm, klinkt wel verleidelijk"
"Ik ben gewoon blij dat ik je weer bij me heb. En ik kan het niet helpen, je haalt gewoon iets in me naar boven" 
Dat gevoel is wel wederzijds. Iedere keer als ik bij hem in de buurt ben gebeurt er iets.
Wat dat "iets" nou precies is, kan ik dan weer niet uitleggen.

We besluiten ons even samen te douchen.
Hij wast mijn schouders en mijn rug.
En een hele poos staan we gewoon tegen elkaar aan zonder iets te zeggen.
Het water stroomt over onze lichamen en ik ben compleet ontspannen.
Tot ineens de douche ijskoud word.Met een gil spring ik er onderweg.
Rick gromt geïrriteerd. "Tja, dat gebeurd helaas nogal regelmatig"
"Het is ongelooflijk irritant." Dat geloof ik direct. Hoe dan ook ik ben wel weer helemaal fris.

We duiken samen op de bank om een filmpje te kijken. 
Maar ook nu komt daar niet veel van.
We bespreken onze vorige relaties. De dingen die fijn waren.
Maar ook waar het misging. Hoe de kleine dingen zoals bijvoorbeeld het te hard kauwen van een stukje chips al te veel kan zijn.
We vinden herkenning bij elkaar. Best prettig om te weten dat de ander hetzelfde proces heeft doorgemaakt als jij zelf.
"Heb je eigenlijk een kinderwens gehad?" Vraag ik uit het niets.
"Een gezin lijkt me fantastisch, ik heb altijd graag een kind gewild. Het is er alleen niet van gekomen"
"Inmiddels ben ik op zo'n leeftijd dat het bijna te laat is"
"Hoe zit het eigenlijk met jou? Heb jij nooit een derde gewild?"
Oh zeker wel. Zeg ik eerlijk. "Er is een tijd geweest dat ik niets liever wilde."
"Nog steeds voelt het niet helemaal compleet. Maar het is toch wel iets waar je beide achter moet staan"
"Dat was bij ons niet zo. En daarnaast raak ik ook nog eens niet makkelijk zwanger en destijds had ik zelfs nog 2 eierstokken.
Inmiddels nog maar 1"
De kinderwens die ik tijden terug al in de ijskast had gezet, lijkt ineens langzaam weer te ontdooien.
Alsof stapelverliefd zijn nog niet genoeg is? Nee..... Trijn gooit er ook nog even een klapperende eierstok overheen.

Met een doordringende blik kijkt Rick me aan. Ik weet wat hij denkt.
Vreemd hoor.. Hij hoeft bepaalde dingen niet eens uit te spreken.
Maar toch weet ik dan al genoeg.
Was dat ook maar het geval bij dat duistere randje die hij bezit. 
Ik weet zeker dat die er is, ondanks het feit dat hij het in alle toonaarden ontkent.
Ik voel het gewoon.

Wanneer het tijd is om te gaan slapen kruip ik dicht tegen hem aan.
Hij slaat  zijn armen weer stevig om mij heen.
Heerlijk vind ik dat. Net op het moment dat ik het wil uitspreken, zegt hij:
"Ik kan hier zo enorm van genieten. Gewoon lekker tegen je aan liggen"
"Alsof niets anders in de wereld er iets toe doet"

De volgende ochtend ben ik op tijd wakker.
Ik stap uit bed en zet de laptop aan.
Even facebook checken, mail kijken enz, 
Als ik de t.v  aan zet wordt hij misschien wakker van het geluid.
Wanneer ik iets wil verwijderen wat ik per ongeluk gedownload heb moet ik even tussen de documenten speuren.

"Slavinnencontract" zie ik met dikke zwarte letters staan.
Hé verdorie! Ik ben toch hopelijk niet in een eigen 50 shades beland?
Ik haatte het boek, de film heb ik niet afgekeken en in real life ben ik er ook niet zo voor te porren.
Toch kan ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en ik open het document....


Geen enkele update meer missen?
Volg de Facebookpagina