Knuffel bezoek

Je kent het wel het ‘kraambezoek’ mensen die allemaal staan te popelen om jou kind in hun armen te nemen. En of je het daar nu mee eens bent of niet het zal toch gebeuren. Wij hebben er echt alles aan gedaan om dit te beperken en onze dochter niet als een knuffel object te laten behandelen. 

Billie moest na de bevalling (lees vorige blog) nog 12 dagen op de neonatologie verblijven, na 10 dagen mochten ‘vreemde’ haar eens vast nemen. Nu ja vreemde, onze ouders,Billie haar grootouders dus. Maar toch voelde het echt niet goed dat ons klein kwetsbaar meisje in de armen van iemand anders lag. 41weken droeg ik haar alleen en deelde ik haar stampjes enkel met Tom en nu nu ineens lag ze daar, te slapen in een ander zijn/haar armen. Na 12 dagen neonatologie mocht Billie mee naar huis en stond natuurlijk iedereen te popelen om haar te komen knuffelen. Onze vuistregel was als ze slaapt dan blijf je eraf!! Deze regel kwam vaak hard aan bij andere maar het was dan ook ons kind en wij zijn dan ook de baas! Wij als koppel hadden het moeilijk om Billie aan iemand anders te geven vanaf ze nog maar aanstalten maakte om te huilen lag ze terug bij ons op de arm. Billie is geboren dicht bij de eindejaarsfeesten voor elk feestje spraken wij in de auto al af of ze wel of niet gepakt mocht worden en zo hebben we ook steeds beslist dat ze niet van arm naar arm mocht gaan. Ik weet dat andere en dan vooral onze families het een beetje overdreven vonden en soms heel moeilijk met ons konden omgaan, maar het was dan ook onze baby.

Het lijkt wel een verplichting dat behoort tot de term ‘kraambezoek’ het is toch niet verplicht om u kind door iedereen te laten vast nemen of knuffelen? Waarom verwachten mensen maar dat de ouders dit helemaal prima vinden? Tot de dag dat Billie naar de opvang is gegaan heeft er niemand haar luier ververst,haar getroost, haar eten gegeven of in slaap gewiegd. Dat was niet de taak van iemand anders vonden wij, het was de taak van ons! Hebben we er spijt van? Helemaal niet! Oké de wen-dagen in de opvang verliepen moeilijker en ze had er wel 3halve dagen voor nodig om te wennen aan het idee dat er ook andere mensen zijn die haar eten moesten geven. Als er ooit een tweede kindje komt zouden wij het net doen zoals met Billie.

Ondertussen is Billie 5 maanden en nog steeds vind ik het moeilijk om los te laten dat een ander ook voor haar kan zorgen. Maar ondanks dat zij niet van arm naar arm is gegaan is zij gewoon een gezonde vrolijke baby hoor! Dus moeders doe wat jullie willen en durf nee te zeggen tegen familie, schoonfamilie en vrienden want jullie en alleen jullie zijn de baas over jullie lieve kleine baby!