8 jaar geleden
Kleine ingreep, maar toch zo zielig!
Je kleine mannetje huilend de narcose in zien gaan, dat maakt een mama ook aan het huilen
Mijn zoontje van 18 maanden heeft al zo ontzettend vaak oorontsteking gehad, en daardoor ook (te) veel antibioticakuren gehad. Na flink aandringen bij de huisarts kregen we dan eindelijk een doorverwijzing naar de KNO-arts.
Eenmaal daar op het spreekuur vond de arts het wel raar dat we nog niet eerder doorverwezen waren. Blijkbaar is het zo, dat als je vaak oorontsteking hebt, zonder loopoor, het ook kan leiden tot hersenvlies ontsteking! Erg geschrokken, van dit bericht. Maar gelukkig mocht ons zoontje geholpen worden, doormiddel van buisjes en neusamandelen knippen.
Vandaag was het dan zover, om 7.30 melden op de dagverpleging. Mama slecht geslapen, en erg gespannen. Papa vond het ook wel een beetje spannend....maar die moet stoer blijven. Even een kleine intake en daarna spelen in de speelkamer, waar er nog 5 andere kindjes ook moesten wachten tot ze aan de beurt waren. Het was een soort van lopende band werk. Ons zoontje was als derde aan de beurt.
Na een uurtje wachten en spelen, werden we geroepen door de anesthesist. Gespannen mochten we allebei meelopen, om daar nog een paar kleine vraagjes te beantwoorden, zodat iedereen wist wat er ging gebeuren. En toen moesten we onze kleine man op de tafel neerleggen, waar hij een kapje op kreeg om te gaan slapen. Maar natuurlijk werd hij ontzettend kwaad en moest heel hard huilen....met grote ogen keek hij ons zo ontzettend zielig en bang aan.....het leek ook ontzettend lang te duren voordat hij in slaap viel. Allebei liepen we huilend de kamer uit, je probeert je groot te houden, maar je mannetje zo hulpeloos zien liggen, breekt toch je hart een stukje!
Op de gang even onze tranen gedroogd en dan afwachten tot we er weer bij mochten. Dat ging erg snel, misschien 10 minuutjes. Maar voordat we werden geroepen, hoorde we hem al huilen. Hij was al zo snel wakker geworden, en helemaal overstuur. Als je zo de narcose in gaat, kom je er ook zo uit...en dan ook geen papa en mama om je heen is dan wel heel eng natuurlijk. Hij is zeker nog een half uur ontzettend overstuur geweest, en eigenlijk werd hij pas echt rustig toen we het ziekenhuis uit liepen.
Thuis heeft hij een mooi kado gehad, en is daarna lekker gaan slapen. Nu bijkomen (ook voor papa en mama) en veel ijsjes en toetjes eten. Zo trots op mijn stoere mannetje!
angel142
Helaas was het voor mijn zoontje nog niet uit te leggen, nog iets te jong voor. Hij heeft er in ieder geval weinig last van :-)
Anoniem
Oh wat vreselijk voor hem, maar ook voor jullie. Hier is het zo dat de kids van te voren naar het ziekenhuis gaan en daar helemaal krijgen uitgelegd wat er gaat.gebeuren. Je gaat dan naar de kinderafdeling en daar wordt door een verpleegster verteld hoe het allemaal in zijn werk gaat. Onze zoon is al twee keer aan zijn ogen geopereerd en onze dochter een keer. Ze hebben allebei deze intake gahd en dat maakt zoveel uit. Ze weten wat ze te wachten staat en dat is voor iedereen fijn. Je kunt er als ouders thuis dan ook nog eens extra aandacht aan besteden. Hopelijk knapt hij snel op!!