Klein, maar zo groot!! TROTS!!

Trots ben ik op al mijn kinderen! Ze zijn mijn grote liefdes! Maar hoe ons mooie meisje toch omgaat met haar kleinere tweeling broertjes..

Ik hoorde laatst weer dat het niet altijd vanzelf sprekend is dat broertjes/zusjes zo gek op elkaar zijn, wat hebben wij het dan getroffen!

Naomi was nog maar 1 jaar en 8 maanden toen haar 2 broertjes werden geboren, maar vanaf dag 1 was ze dol op ze... Verliefd helemaal, een grote beschermende zus die ze goed in de gaten houdt! Moet je nagaan.. het is niet niks, niet meer enigst kind, maar dan ook meteen 2 broertjes! Naomi vond het allemaal prima, super gelukkig, mama had het al druk zat.. Tuurlijk, ze heeft periodes gehad dat ze begon te gillen zodra ze ook maar een beetje tijgerde richting haar speelgoed, maar ze heeft sindsdien een prachtige speel/slaapkamer en dat was goed!

Maar nu.. De mannen worden bijna 2, ze kan ze nu echt dingen leren! :) Ze roept ze om wat te vertellen of om mee te doen. Ze mogen om de beurt paardje doen op papa's rug, ze leert ze om zelf hun jas aan te doen.. En dan vooral Stef, Stef moet met alles mee. Nee, mama hoeft niet meer mee naar de wc, maar Stef wel! :) Wesley helpt ze graag met waar hij hulp nodig heeft, ze houdt hem in de gaten en wacht op hem. Elke dag ben ik weer trots hoe goed ze dingen aan voelen! Zelfs als mama wat emotioneel word dan komt ze knuffelen.

En dan ondertussen gaat ze 4 ochtenden naar de peuterspeelzaal omdat haar taal achter loopt, al die energie van haar gaat naar haar EQ! ;) Ik hou van mijn kleine, grote meisje. Enorm veel, met heel mijn hart!!

En weet je, alsof mijn hart nog niet overstroomt.. Ze zei gister tegen haar broertjes terwijl ze op haar handen en knieën zat, "Paardje spelen?!"