Klaagmomentje

Mag ik even klagen?

Baby L is nu 4 weken oud. Ik ben gek op hem, hij is ontzettend knap, lief, kroelt graag, slaapt goed en huilt alleen als hij honger heeft. L en D zijn ook gek op hem, en mijn man N heeft zich ontpopt tot geweldige vader (voor hem zijn eerste kindje).

Maar! Even voor mij een klaag momentje.

Omdat baby L nu pas 4 weken is, zit ik nog vol in mijn zwangerschapsverlof. Heerlijk uitrusten zou je zeggen, maar met 2 oudere kindjes die beide naar school gaan, en ook allebei 2 hobby’s hebben waar ze nog niet zelf naartoe kunnen, en een man die gewoon 40 uur in de week werkt, komt alle zorg overdag op mij aan nu. En dat betekent dus niet alleen de baby verzorgen en borstvoeding geven, nee, dit betekent ook boodschappen doen, het huishouden bijhouden, mijn 2 andere kids naar school brengen en halen, en ook zorgen dat ze weer op tijd bij hun hobbies aanwezig zijn, en ze ook weer ophalen.

Dan denk je, N kan ‘s avonds en in het weekend toch helpen? Ja dat klopt, en echt waar, die man is fantastisch en doet alles zonder klagen en zonder dat ik het hoef te vragen.

Alleen is hij deze week ‘s avonds zoveel weg. Lesgeven, zelf zijn hobby uitvoeren, naar de kapper, nog een keer lesgeven, een presentatie geven. Ik zou maandagavond even naar de groep gaan waar ik lesgeef, en nu kan dat niet omdat hij weg moet voor zijn presentatie. Zojuist vertelde hij me dat hij morgen nog een extra muziekles ging geven en ik brak. Ik vind het geweldig dat hij lesgeeft en anderen helpt met beter te worden in hun muziek, maar dit viel me éven rauw op mijn dak, ik had erop gerekend dat we het hele weekend met elkaar zouden hebben. N voelde zich direct schuldig, waardoor ik me weer schuldig voel want ik heb hem aangespoord om te gaan lesgeven... Maar, ik ben ook zo jaloers.

Ik ben zo jaloers dat hij naar zijn werk gaat, en met vele mensen spreekt. Dat hij naar zijn hobby + het lesgeven gaat, en daar zijn/onze vrienden ziet en kan socializen. Dat hij weg kan gaan zonder dat hij binnen een uur terug moet zijn omdat de baby aan de tiet  wil hangen. 

Ik wil dat ook, 1 avondje.

En nee, dit is geen klaagzang over dat N niet goed is of om hem zwart te maken. N is geweldig voor mij, en voor mijn kinderen. Dit is een klaagzang over mijn gevoelens, waarvan ik het al vreselijk vind dat ik het zo heb.

Zo, klaag moment voorbij. Hoe is jullie avond?