Kijkje in de spiegel

Een kijkje in de spiegel. Meestal kijk ik in de spiegel, doe ik even een check qua kleding/haar/make-up en loop ik door. Of ik loop meteen door en kijk nergens naar.

Soms blijf ik bewust langer staan, om écht naar mezelf te kijken. Op de één of andere manier moet ik mezelf dan altijd even knijpen, want wat ik als eerste zie is een meisje. Een meisje wat altijd iets op zichzelf heeft aan te merken, een meisje wat altijd meer van zichzelf verwacht en altijd vooruit kijkt, denkt aan dromen en toekomst wensen. Niet in het hier en nu, maar altijd 10 stappen vooruit. Door langer stil te staan en te blijven kijken wordt ik me steeds meer bewust van dat dat meisje geen meisje meer is. Dat meisje is inmiddels een vrouw van 30 jaar, een moeder van een zoon van bijna 3 en zwanger van een tweede kindje, dat meisje is getrouwd, heeft naast haar functie als logopedist een leidinggevende functie op het werk, woont in een koophuis en leeft een volwassen leven. Die vrouw leeft het leven waar dat meisje altijd van heeft gedroomd, leeft de toekomst waarvan dat meisje altijd droomde.

Op die momenten ben ik me weer even heel bewust van dat ik moet stoppen met zeuren op mezelf, stoppen met altijd kritisch zijn op mezelf en véél vaker moet kijken naar de rijkdom die ik heb en daar bewust bij stil moet staan en trots op moet zijn. Want ik mag trots zijn, niet alleen op alles en iedereen om me heen, maar ook op mezelf. ♡