Weer een ziekenhuisopname...

Dinsdagavond 3 oktober
Donny is vanaf een uur of 20.00 uur plotseling heel huilerig. Ik heb het vermoeden dat hij gewoon moe is want hij heeft de hele dag gewoon vrolijk gespeeld en leg hem die avond iets eerder naar bed. Normaal gesproken ligt hij meestal pas tussen 20.30- 21.00 uur op bed en die tijd werkt heel goed voor hem. Het valt me al wel op dat hij amper iets wil drinken. Sowieso eet en drinkt hij de laatste dagen al wat minder en dat heeft hij weleens vaker. Meestal zit er dan iets aan te komen, maar ook niet altijd.
Donny gaat meteen slapen. Om 21.30 uur hoor ik hem huilen. Ik ga naar hem toe en probeer hem iets te laten drinken, maar hij wil niets. Ik leg hem weer op bed. Een half uur later hoor ik hem weer en ik ga weer naar hem toe. Hij voelt een beetje warm aan en ik meet zijn temperatuur, 37.8. Nog steeds wil hij niets drinken. Op deze manier blijft hij elk uur in de weer. Het lijkt of hij last heeft van zijn oren want hij zit aan zijn oor en roept dan steeds ¨au¨. Rond 1.00 uur wil hij gelukkig toch een beetje drinken. Ik meet weer zijn temperatuur en die is 38.1. Ik geef hem een zetpil voor de nacht en hoop dat hij hierdoor beter gaat slapen. Hij wordt die nacht ongeveer elk uur, soms al na een half uur wakker en huilt dan. Rond een uur of 4 twijfel ik of ik het ziekenhuis zal bellen. Hij blijft ¨au¨ roepen en zit aan zijn oor en het duurt best lang voor ik hem stil krijg met huilen. Omdat ik het vermoeden heb dat het weleens een (beginnende) oorontsteking kan zijn, besluit ik toch om niet het ziekenhuis te bellen, maar even af te wachten en morgen de huisarts te bellen. Dit ook omdat hij niet echt koorts heeft. Rond 6.00 uur neem ik hem bij mij in bed. Hij slaapt op mijn schoot terwijl ik rechtop in bed zit, maar ook nu wordt hij iedere keer na een paar minuten wakker. Om 8.00 uur bel ik meteen de huisarts. Ik kan een uur later al komen. Ik meet weer zijn temperatuur want ik vind hem toch heel warm aanvoelen. De thermometer geeft 38.3 aan. Gek, want hij voelt warmer. Daarom meet ik nog een keer zijn temperatuur, maar de thermometer blijft 38.3 aangeven. Op het moment dat ik hem ga aankleden, merk ik dat hij pijn aan zijn nek heeft. Ik schrik dan toch wel omdat hij naar mijn idee ook steeds zieker lijkt te worden. Even schiet de gedachte door me heen dat hij toch geen hersenvliesontsteking heeft. Ik probeer hem weer wat drinken te geven, maar hij wil niet. Hij vraagt er trouwens wel zelf om, maar als ik dan de fles geef dan drukt hij hem weg. Dit deed hij vannacht ook. Ik laat hem in de bank zitten want dat wil hij en ga naar boven om mezelf klaar te maken. Als ik na een paar minuten naar beneden kom, zie ik dat Donny ligt te slapen in de bank. Ik moet hem wakker maken om naar de huisarts te gaan. Weer merk ik aan hem dat hij zieker wordt en dat hij toch echt pijn aan zijn nek heeft. Als we bij de huisarts zijn onderzoekt hij Donny. Hij kijkt in zijn oren maar ziet niks geks. Zijn temperatuur is nog steeds 38.3 ondanks dat hij voor mijn gevoel warmer aanvoelt en ook als de huisarts aan zijn nek zit, doet dat pijn. We ontdekken opeens ook wat kleine rode vlekjes op zijn borst. Die zaten er een uur geleden bij het aankleden nog niet. De huisarts is er niet gerust op en stuurt ons door naar het ziekenhuis. Hij spreekt zijn vermoeden uit dat het misschien hersenvliesontsteking kan zijn. Ik vertel hem dat ik daar vanmorgen ook even aan dacht. Hij belt met het WKZ in Utrecht en daar geven ze aan dat ik meteen met hem kan komen. Op het moment dat ik met Donny naar de auto loop, word ik gebeld door een anoniem nummer. Het is zijn arts van het WKZ die altijd voor de transplantatie bij hem de controles deed. Ze vertelt dat ik wat spullen mee moet nemen omdat het kan zijn dat we een poosje moeten blijven en op welke afdeling we ons moeten melden.

Onderweg naar het ziekenhuis lijkt het alsof hij steeds suffer wordt en hij valt ook weer in slaap. Zijn gezicht ziet er bleek en grauw uit en ik begin me nu toch wel echt zorgen te maken. Als we bij het ziekenhuis zijn wordt hij meteen aan de monitor gelegd. Ook krijgt hij verdovingsgel op zijn armen want er wordt zo een infuus geprikt. De arts is er ook heel snel en zij onderzoekt hem. Ze vertelt dat ze in eerste instantie niet denkt aan hersenvliesontsteking, maar wat het dan wel is weet ze natuurlijk niet. Ze vertelt dat zijn bloed straks onderzocht gaat worden en zijn urine en ontlasting. Voor de zekerheid wil ze vanmiddag ook beginnen met antibiotica en daarom wordt er een infuus geprikt. Als hij een uur in het ziekenhuis is, wordt er een infuus geprikt. Donny geeft geen kik. Dit is de allereerste keer dat hij geen kik geeft tijdens het prikken van een infuus. Hij is zo lamlendig dat het hem niets doet. Normaal gesproken moet hij altijd heel hard huilen ook als er verdovingsgel op zijn huid zit. Ik heb hem nog nooit zo ziek gezien, terwijl hij helemaal geen hoge koorts heeft. De KNO arts komt ook langs om zijn oren, neus en keel te onderzoeken maar ziet niets geks. Ik leg hem daarna weer in zijn bed en hij gaat meteen weer slapen. Ergens vind ik dat ook wel fijn want dan heb ik zelf even rust. Het was namelijk weer een pittig nachtje en heb zelf nauwelijks geslapen, eigenlijk helemaal niet. De arts vertelt dat we de bloeduitslagen moeten afwachten, maar dat Donny de komende dagen in het ziekenhuis moet blijven ook ter observatie.

Rond een uur of half 3 wordt Donny weer wakker en hij wil iets eten en ook een klein beetje drinken. Hij is nog steeds ziek en heeft nog last van zijn nek, maar hij lijkt al een beetje opgeknapt te zijn. Hij heeft op dat moment nog geen antibiotica gehad. Nadat hij toch 2 broodjes heeft gegeten, gaat hij weer slapen. Zijn arts komt tussendoor ook nog even kijken en laat weten dat ze blij is hem zo te zien want dat ze zich vanmorgen wel zorgen maakte over hem omdat hij zo ziek was. Rond 16.00 uur wordt hij weer wakker. Ook dan lijkt hij zich beter te voelen. Ondertussen had ik de arts al gesproken over zijn bloeduitslagen en ik kan ze online bekijken dus had ze ook al gezien. Er blijkt ergens in zijn lichaam een infectie te zijn, maar ze weten niet of dat door een bacterie of een virus wordt veroorzaakt en omdat het een bacterie kan zijn gaat hij een breed soort antibiotica krijgen. Omdat Donny afweeronderdrukkende medicatie krijgt, kan hij ernstig ziek worden van een infectie. Rond 16.30 uur krijgt hij de eerste dosis antibiotica via het infuus. Achteraf vraag ik mezelf af of we dat wel hadden moeten doen omdat Donny al meer opgeknapt was (in het ziekenhuis dachten ze dat dit misschien ook kwam van de paracetamol) en antibiotica natuurlijk rotzooi is en zijn weerstand nog meer kapot maakt net zoals de afweer medicatie, maar je neemt het zekere voor het onzekere. De arts heeft ook gezegd dat er een paar andere dingen in zijn bloedbeeld zijn gevonden die wat afwijkend zijn, maar waar ze geen verklaring voor heeft. Ook zijn ijzer is weer erg laag en dat terwijl hij vorige maand nog een ijzerinfuus heeft gehad. In principe moet hij hier 3 maanden mee vooruit kunnen en zou dit niet nu alweer laag moeten zijn. Die avond heeft Donny weer achter elkaar diarree, wat voor hem niet vreemd is. Gelukkig geen grote hoeveelheid, maar ik moet hem iedere 5 of 10 minuten verschonen en dit een keer of 12.
Omdat hij ook regelmatig doorlekt en een infuus heeft vragen we om een operatiehemdje. Dit gaat makkelijker met omkleden want ik ben bang dat het infuus daardoor gaat sneuvelen. Om 21.30 uur rijd ik naar huis. Ik ben zo erg moe dat ik heb gevraagd aan mijn vriend om vrij te nemen en bij Donny te slapen, zodat ik even een goede nacht kan maken. Aangezien Donny de komende dagen nog moet blijven en ik niet weet hoe de nachten gaan verlopen, heb ik het echt even nodig om goed uitgerust te zijn. Gelukkig zitten we dit keer niet in Groningen maar in Utrecht, dus ik ben in 25 minuten thuis. 

De volgende ochtend ben ik weer om 10.00 uur in het ziekenhuis. Donny heeft geen koorts meer en lijkt nog meer opgeknapt. Hij is zelfs boos dat hij vast zit aan het infuus. Dat is natuurlijk een goed teken. Ook eten en drinken gaat redelijk goed en hij probeert een beetje te spelen voor zover dat kan. Die nacht slaap ik bij hem in het ziekenhuis. Donny slaapt pas om 23.30 uur. Hij ligt steeds te woelen en te spelen in zijn bed, maar is niet huilerig. Gelukkig slaapt hij de hele nacht door en wordt nergens wakker van. Hij wordt ´s ochtends om 8.00 uur wakker. Zelf heb ik slecht geslapen door alle piepjes die je in een ziekenhuis hoort, maar ook omdat de monitor van Donny regelmatig geluid maakte en de antibiotica spuit vervangen moest worden en daardoor ook 2x ging piepen en ook weer een paar keer verpleging op de kamer moest komen.

In de ochtend wordt er weer bloed afgenomen bij Donny. Ik hoop zo dat we vandaag meer weten over waarom hij opeens zo ziek was en hoop dat we misschien vandaag toch naar huis mogen. Ik zie het zo niet zitten om weer een week in het ziekenhuis te blijven. De arts had namelijk gezegd dat als het een bacterie is, hij minimaal een week aan het infuus met antibiotica moet blijven. Als het een virus is, mag hij naar huis ook omdat hij al is opgeknapt. Als er in de ochtend artsen hun visite ronde op de kamer doen dan krijg ik te horen dat er een virus in zijn ontlasting is gevonden, maar dat ze niet weten of dit ook de oorzaak is geweest dat hij ziek was. Ze moeten ook de andere uitslag afwachten van de bacterie en het kan ook zo zijn dat hij ziek is geworden van een ander virus waar ze niet op hebben getest. Rond 15.00 uur komt een arts vertellen dat er geen bacterie is gevonden maar dat er vanmorgen met bloedprikken wel is gezien dat zijn Albumine te laag is en dit kan duiden op een probleem met de lever. Zelf maak ik mij daar geen zorgen over, want zijn Albumine is al vaker te laag geweest en zijn andere waarden zijn goed en vooral zijn leverwaarden zijn heel goed omlaag gegaan. Sterker nog... zijn leverwaarden zijn nog nooit zo goed geweest. Ze vertelt dat ze eerst gaan overleggen met Groningen of Donny naar huis mag of dat er nog iets met hem moet. Ik zeg tegen mijn vriend dat ik zeker weet dat de artsen in Groningen hem naar huis laten gaan, gezien zijn leverwaarden zo goed er uit zien. En inderdaad.. een uur later komt ze vertellen dat Donny naar huis mag, gelukkig!