KID kind, zoektocht naar familie.

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt, ik ben ontstaan door een (anonieme) zaaddonor. 

Ik heb er eigenlijk ook nooit problemen mee gehad. Ik weet dus niet wie mijn biologische vader is. Ja, mijn zus is ook van een zaaddonor en nee we weten (nog) niet of we alleen halfzussen zijn of hele, zeg maar. Ik weet dat ze bij haar zaad hebben gebruikt van 3 verschillende donoren. En nee mijn kinderen weten dit niet, als we eenmaal het verhaal hebben gehad van de bloemetjes en bijtjes, komt het misschien vanzelf wel een keer op tafel. Voor zo ver zij weten, hebben ze alleen 1 opa en 1 oma. Van wie ze helemaal weg zijn en visa versa. 

In den beginnen was er stichting FIOM, die op kwam voor de rechten van kinderen die ontstaan zijn uit zaaddonatie. Tot 2004, als ik het goed heb, mochten mannen anoniem doneren. Na 2004 was het dus mogelijk om DNA te verzamelen en dit op te sturen voor genealogie. Om te kijken of er halfbroers en -zussen zijn maar als de donor ook DNA heeft afgestaan, is het zelfs mogelijk om die te vinden. Toendertijd kostte dat zo'n €100-€200. En dat vond ik teveel om alleen te weten wie je familie is.

Afgelopen week was ik via Facebook filmpjes aan het kijken en kwam ik uit op een filmpje over Oli en zijn 25 broers en zussen. Ergens klonk er een stemmetje, "dat kan jij ook hebben!" 

En toen ben ik het gaan opzoeken. Om te kijken hoe het ook alweer zat. Toen bleek dus, dat als je van 'voor 2004' bent, het onderzoek kosteloos is. En eerlijk gezegd, heb ik mij dus meteen ingeschreven. 

Binnenkort valt er op mijn deurmat een kit om wangslijmvlies op te vangen en zal er worden uitgezocht of er in hun database familie te vinden is. In het ergste geval, alleen mijn zus dus. Want die staat al ingeschreven. In het beste geval, misschien meer! En heel misschien zelfs een donor.